ภาระ

ภาระมาก !



ถ้าเราไม่ตั้งใจปฏิบัติ

เราก็อ้างเหตุผลต่างๆ อ้างภาระ อ้างสิ่งภายนอก

ว่าเป็นเหตุที่ทำให้เราปฏิบัติไม่ได้จริงจัง….. ความจริงไม่ใช่

ใครจะอยู่ในสังคม รับผิดชอบมากขนาดไหนก็ตาม

ประชุมนี่ ประชุมนั่น ประสานนี่ ประสานนั่น

อันนี้ก็ไม่ใช่เหตุที่เราจะปฏิบัติจริงจังไม่ได้



อย่างนี้แหละ เรียกว่า เราขี้โกง ไม่ซื่อสัตย์สุจริต

คอรัปชั่น ใจไม่ดี ใจชั่วนี่แหละ

สิ่งใดที่เราไม่ได้ทำ

เราก็ไม่ยอมรับว่า เราไม่ได้ตั้งใจทำ

โยนให้คนอื่นรับผิดชอบ



ที่จริงแล้วไม่ว่าภาระจะมากขนาดไหน

เราก็พูดอยู่ ทำอยู่ คิดอยู่ ตลอดวัน

การปฏิบัติเบื้องแรกที่เราต้องทำคือ อบรมปัญญา คิดให้ถูก

ครูบาอาจารย์ของเราก็สอนว่า "ภาวนา คือ คิดให้ถูก"

เมื่อเราถูกอารมณ์กระทบ เรามีเวลาสัก 5 นาที 10 นาที ที่จะคิดไหม

คิดผิดเป็นอย่างไร คิดถูกเป็นอย่างไร

ความคิด ก็ไม่ขึ้นกับอิริยาบถอะไรทั้งนั้น อยู่ที่ไหนก็คิดได้

ปกติพอกระทบอารมณ์ เราก็แสดงอาการโมโห ว่าไป

แต่ถ้าเรา ปุ๊บ ตั้งสติขึ้นมา

ถ้ามีเวลาสัก 5 นาที 10 นาที ก็คิดแก้ คิดสอนตัวเอง

ผิดอย่างไรก็ระลึกได้ ตรวจตัวเองดูว่า

คิดผิดอย่างไร พูดผิดอย่างไร ทำผิดอย่างไร

ถ้าเราสุจริต เราก็กล้า กล้ามองเห็นความจริงได้

ก็ไม่มีอะไร ไม่ต้องใช้เวลามาก เพราะอะไร

เพราะเห็นว่าผิด พูดผิด ทำผิด คิดผิด



ถ้าเรามีจิตใจซื่อสัตย์ ก็รู้จัก ก็สอนใจตัวเอง เราผิดอย่างนี้ๆ

ถ้าต่อไปเกิดเหตุการณ์อย่างนี้ เราต้องทำอย่างนี้ พูดอย่างนี้ คิดอย่างนี้

อย่างน้อยแค่นี้เราก็ตั้งสติได้

อันนี้ไม่ต้องใช้เวลา เพราะไม่เกี่ยวกับอิริยาบถอะไรทั้งนั้น

นี่แหละการปฏิบัติธรรม

พยายามสร้างปัญญา ให้คิดดี คิดถูก นั่นแหละ

ถ้าเราตั้งใจปฏิบัติ ก็ทำอย่างนี้

คอยตามดูว่า เราทำอะไรอยู่ พูดอะไรอยู่ คิดอะไรอยู่



เมื่อเกิดอารมณ์ ก็สอนตัวเองไปเรื่อยๆ

หลักง่ายๆ คือ ไม่แน่

เกิดอารมณ์ปุ๊บ ไม่พอใจปุ๊บก็ "ไม่แน่"

คิดนินทาเขาก็ "ไม่แน่"

แล้วก็สอนว่า อย่าเชื่อ ความคิดที่เกิดจากอารมณ์กิเลส

เกิดความรู้สึกนึกคิดก็ "ไม่แน่ ไม่แน่"

ถ้าเกิดอารมณ์ก็เอา "ทุกข์เพราะคิดผิด" มาตั้งไว้ข้างหน้า

สนับสนุนข้อคิดนานาสาระโดย:
พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก
วัดป่าสุนันทวนาราม

[little cat]

สวัสดีค่ะ capoochino_ot
บ่อยครั้ง

[little cat]

 สวัสดีอีกครั้งค่ะ อ.คาปุชินุช

ขอโทษ ค่ะ เมื่อกี้ มือไวไปหน่อย

ดีใจที่ชักชวนมาเป็นสมาชิก G2K ได้สำเร็จ แล้วมีบันทึกดีๆให้ได้ ลปรร. ตอนนี้กำลังเริ่มต้นฝึกสมาธิค่ะ เพราะเห็นประโยชน์ดีๆ หลายๆด้าน แต่พบว่าตัวเองจิตไม่นิ่ง บ่อยครั้ง ต้องท่องคาถาในใจ(เพราะคิดว่าตัวเองเป็นแม่มดค่ะ...เลยชอบท่องคาถา)... จงสำรวมจิตไว้ ให้ประคองจิตเดิน ประคองจิตฟัง ...อย่าได้ไปเถียง (จงฟัง...มากกว่าพูด) ให้ประคองจิตไว้...ต่างๆนาๆ มันช่างยากเหลือเกินค่ะ แต่ จะลองนำไปปฏิบัติใหม่ ดังนี้

1.การปฏิบัติธรรมต้องพยายามสร้างปัญญา ให้คิดดี คิดถูก

2.การปฏิบัติเบื้องแรกที่เราต้องทำคือ

"อบรมปัญญา คิดให้ถูก"  

ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆจ้า อ.คาปุชินุช คนสวย