ประสบการณ์เดียวกันค่ะ รู้สึกดีเหมือนกันที่ได้ช่วยเหลือผู้ป่วย ที่ตึกทับทิม มีผู้ป่วยนั่งซึม สอบถามสาเหตุพบว่า พ่อมาบอกว่าแฟนเสียชีวิตเนื่องจากอุบัติเหตุ (ยังสาวอยู่เลย อายุแค่ 20 ต้นๆ) คณะกรรมการจึงประชุมเพื่อหาทางช่วยเหลือผู้ป่วย จากคำพูดของผู้ป่วย "ผมอยากเห็นหน้าแฟนเป็นครั้งสุดท้าย ถึงเธอจะไม่มีชีวิตไม่รับรู้สิ่งใดๆแล้วก็ตาม ผมอยากมีโอกาสได้เผาผีเธอ" เจ้าหน้าที่จึงได้ติดต่อคุมประพฤติขอคำปรึกษา ว่าจะผิดหรือไม่ถ้าจะให้ผู้ป่วยไปร่วมงานชาปณกิจ เมื่อได้รับคำยิินยอม จึงติดต่อพ่อผู้ป่วยมารับ และให้นำผู้ป่วยมาส่งตามกำหนด เราไม่เคยเห็นรอยยิ้มของผู้ป่วยเลยหลังจากที่ผู้ป่วยทราบเรื่องของแฟน จนกระทั่งเมื่อผู้ป่วยกลับมาจากการร่วมงานศพ ผู้ป่วยยิ้มให้เราและยกมือขอบคุณ และพูดกับพวกเราว่า ผมไม่คิดจะหนีไปไหนแล้ว เพราะผมไม่มีห่วงที่ไหนแล้ว แล้วพี่ๆก็ดีกับผมทุกคน
กระทั่งปัจจุบันนี้ผู้ป่วยรายที่กล่าวถึงได้ครบกำหนดกลับบ้านไปแล้ว แต่เราก็ไม่เคยลืม ว่าพวกเราำได้ทำบางสิ่งที่ เรียกรอยยิ้มของผู้ป่วยกลับมา เป็นการยืนยันว่า เมื่อผู้ป่วยทุกข์ เราพร้อมจะยื่นมือเข้าไปช่วยไม่นิ่งนอนใจ เพราะความสุึขที่เกิดขึ้นในใจเรา เป็นของแถมนอกจากภาษีของประชาชนที่เราได้รับอยู่ทุกเดือน
ตัวแทนตึกทับทิม