คาถาวิเศษ: "I don't know"
บันทึกนี้ได้แรงบันดาลใจมาจากบันทึกเรื่อง " บางครั้งชีวิตก็ไม่มีคำตอบสำเร็จรูป ..... " ของพี่แอมป์ ดอกไม้ทะเล ค่ะ
อ่านบันทึกของพี่แอมป์แล้วทำให้นึกถึง บทความเรื่อง "Mystery and Awe" ในหนังสือ Kitchen Table Wisdom ของ คุณหมอ ราเชล นาโอมิ เรเมน
คุณหมอเขียนไว้ว่า เพราะว่าเป็นหมอนี่แหละ เลยถูกฝึกมาให้คิดว่า ถ้าเห็นโรคแล้วต้องคิดให้ได้อย่างเร็วที่สุดว่าจะรักษาจะแก้ไขอย่างไร
ความไม่รู้ คือ ศัตรู
เมื่อมีปัญหาเมื่อไหร่ ก็รู้สึกว่าต้องรีบหาคำตอบ เพราะอึดอัดที่อะไรๆมันไม่อยู่ในการควบคุมของเรา
เกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นก็ต้องพยายามหาคำอธิบายให้ได้
ถ้าตอบว่า ฉันไม่รู้ "I don't know" นี่ถือว่าน่าอายมาก
แต่พอได้สัมผัสกับความตายมากขึ้น ได้มาเป็นผู้ป่วยซะเอง ไอ้สิ่งที่อธิบายไม่ได้ หาทางออก หาคำตอบตายตัวไม่ได้มันมากเหลือเกิน
มีอยู่วันหนึ่งคุณหมอก็คิดได้ขึ้นมา แล้วก็เลิกรู้สึกอึดอัดเวลาเผชิญกับความไม่แน่นอน
ตั้งแต่วันนั้น หมอเรเชล บอกว่า
"I no longer feel that life is ordinary. Everyday life is filled with mystery. The things we know are only a small pat part of the things we cannot know but can only glimpse. Yet even the smallest of glimpses can sustain us"
"Mystery seems to have the power to comfort, to offer hope, and to lend meaning in times of loss and pain."
หมอบอกว่า บางครั้งหมอฟันธงมอบคำตอบที่แน่นอนให้ผู้ป่วย แต่โดยมากแล้ว อะไรก็ไม่แน่ไม่นอน หมอได้เปลี่ยนวิธีสื่อสารกับผู้ป่วยและญาติเป็นการให้ความเป็นมิตรและ ความเข้าใจว่าอะไรก็ไม่แน่ไม่นอน สิ่งที่อธิบายไม่ได้ก็มีอยู่กับชีวิตเสมอๆ
หมอบอกว่า เราไม่ต้องตัดสินใจว่าจะต่อต้านเพราะลังเล หรือ จะยอมรับไอ้สิ่งที่ยังไม่มีการพิสูจน์แต่แค่ให้ทำใจกว้างๆแล้วก็รอ อย่าหมดหวัง
ในนิทานก่อนนอน เรามักคุ้นเคยกับการแก้คำสาปด้วยคาถาวิเศษ นางฟ้าถือไม้ร่ายมนต์ แล้วก็พูดว่า Shazam! หรือ โอมเพี้ยง!
หมอเรเชลบอกว่า คาถาของหมอคือ "I don't know"
หมอเขียนลงท้ายไว้ในอีกบทความว่า
"Much of life can never be explained but only witnessed."
ความเห็น (8)
small part of things หรือเปล่าครับ?
...in surprising ways it is the mysterious that strengthens us in such times...
...there is nothing beautiful or sweet or great in life that is not mysterious.
สวัสดีค่ะคุณมัท
โอย..ดีใจๆๆๆๆๆๆที่เห็นบันทึกนี้อีกครั้ง ขอกอดแน่นๆทีค่ะ คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆ
"Much of life can never be explained but only witnessed." เท่ห์จังค่ะ ชอบน่าดูเลย ^ ^
บางครั้งชีวิตคงไม่ต้อง " หาคำตอบ " เสมอไปหรอกนะคะ..เครียดตายเลย
| ||
พอเห็นบันทึกคุณมัทเบิร์ดเ๊ก๊ีาะกลับหลังวิ่งจี๋ออกไปเอาช่อดอกไมสวยๆ้มาให้ด้วยความดีใจเป็นล้นพ้นเลยล่ะค่ะ ^ ^
เบิร์ดเข้าไปดูบันทึกเรื่องปลาของคนใกล้ตัวของคุณมัทแล้วนะคะดีจังเลยค่ะ ได้อะไรเยอะเลย..ขอให้คุณมัทและคนใกล้ตัวมีความสุขตลอดไปนะคะ กอดแน่นๆอีกทีค่ะ คิดถึงจัง..
สวัสดีค่ะ อ.มัท
พี่แอมป์ชอบใจเรื่อง"คาถาวิเศษ" ของ อ.มัทจังเลยค่ะ "คำตอบ"ที่คุณหมอเรเชล ได้มา คงทำให้อีกหลายๆคนได้เข้าใจว่า "อะไรก็ไม่แน่ไม่นอน สิ่งที่อธิบายไม่ได้ก็มีอยู่กับชีวิตเสมอๆ" อย่างที่ อ.มัทเล่า (แปล) ซึ่งเข้ากับทฤษฎีอนิจจังตามแนวพุทธเลย
พี่แอมป์เดาว่าขณะที่คุณหมอพูดคำนี้ " เจตนา และ ท่าทีในการสื่อสาร"ในทางบวก ด้วยการให้ความเป็นมิตรและ ความเข้าใจ จะทำให้ผู้ฟังเกิดความรู้สึกสบายใจ และมองเห็นว่าคุณหมอผู้พูดเป็นผู้ "เข้าใจความเป็นไปของชีวิต"
คาถาวิเศษ : I don't know นี้ มีค่าต่อจิตใจคนฟังเหลือหลาย เพราะคำตอบที่ได้ บางทีก็ไม่สำคัญเท่ากับความเข้าใจที่คุณหมอมีต่อความรู้สึกของคนไข้และญาติมิตร ฉันเพื่อนมนุษย์
พี่แอมป์อยากแอบเดาใจคุณหมอ ว่าคุณหมออาจพูดต่อท้ายว่า "I don't know ,but I understand". อะค่ะ : )
ปล.พี่แอมป์ตามหลังเบิร์ดมาติดๆ และขอกอด อ.มัทแน่นๆเพราะคิดถึงมากด้วยคนอะค่ะ คือตอนนี้ที่เมืองไทยเป็นกลางคืน พี่เลยไม่ค่อยเขิน : ) และถ้าเบิร์ดยังกอดแน่นๆไม่ปล่อย พี่ก็จะกอดทีเดียวสองคนไปเลย อิๆๆๆ ....ขอให้เดอะ-สิส เสร็จเร็วๆด้วยจ้า ! .....
ขอบคุณมาก *PRADT . ที่ทัก แก้คำผิดแล้ว
ขอบคุณที่ช่วยพิมพ์ประโยคต่อมาให้ด้วย : )
คุณเบิร์ด & ครูแอมป์ (ดอกไม้ทะเล)
กอดกันสามคนเลยคะ : )
เคยไปเจอการ์ดที่ร้านสยามรวย สวนจตุจักร
ข้างหน้าเขียนว่า "คาถา มหา ทน"
ด้านในการ์ด เขียนว่า
"ช่างแม่ง"
เอาไปสอนให้พนักงานในคณะใช้มาหลายคนแล้ว ปรากฎว่า ได้ผลดีมาก ส่วนใหญ่ยังอยู่กันทนดี
ฮา แต่ ต้นตระกูลจริง
มัทยังจำคาถาที่พี่ติดไว้ข้างตู้หนังสือในออฟฟิศพี่ได้ลางๆ
ยังเก็บไว้อยู่รึเปล่าค่ะ
อันนี้ชื่อคาถาหกไม่
จดมาจากคอลัมภ์ฟาสต์ฟู้ตการตลาดของหนุ่มเมืองจันทร์ เมื่อหลายปีก่อน
ไม่กลัว
ไม่มีปัญหา
ไม่เหนื่อย
ไม่ท้อ
ไม่เครียด
ไม่ยาก