*ถ้าเหนื่อยนักก็พักด้วยนิทานแต่กาลก่อน**
*ถ้าเหนื่อยนักก็พักด้วยนิทานแต่กาลก่อน**
อดีตดั่งได้ยินมา... ยังมีชาวนา
หล่อล่ำกำยำเหลือหลาย
ทำนาหากินเลี้ยงกาย.. ปู่ย่าตายาย
อยู่ไร่อยู่นาป่าดอน
ชีวิตมิได้เดือดร้อน...ค่ำมาหลับนอน
กระท่อมหลังน้อยเย็นใจ
เช้าตรู่นี้ดูแจ่มใส..จูงควายออกไป
คราดไถเหมือนเช่นเป็นมา
ระหว่างทางในข้างมรรคา..ลมหนาวพัดพา
เห็นงูเห่าสาวซมซาน
หนาวเย็นเช่นชีพวายปราณ..สุดทรมาน
งอก่องอขิงนิ่งงัน..!!!!
ชาวนาเอ่ยถามโดยพลัน..งูเห่าเจ้านั้น
นอนอยู่มานานแล้วฤๅ
งูสาวจับจ้องร้องอือ...อย่าทำซื่อบื้อ
จงรีบมาอุ้มดิฉัน
อยากอิงอกอุ่นคุณนั้น..หนาวหายเร็ววัน
ตัวฉันจักได้แข็งแรง..
ชาวนาฝืนยิ้มแห้งแล้ง..นัยตาเคลือบแคลง
คุณไม่กัดผมแน่นา
งูสาวร้องใส่..ไอ๊หยา!!..อย่าซี้ซั้วต่า
บอกว่ารีบอุ้มเดี๋ยวงอน
ชาวนาหนุ่มไม่อาทร อุ้มงูขึ้นก่อน
ควายค้อนแอบหลังชาวนา
งูเห่าสาวน้อยใจกล้า..ชม้ายชายตา
ทำหนุ่มชาวนาหวั่นไหว
อุ้มงูถึงบ้านทันใด.!!!..วางหล่อนเอาไว้
บนผ้าผืนน้อยน่านอน
งูครับจงหลับพักผ่อน..ผมขอตัวก่อน
อีกเดี๋ยวนึงครับกลับมา
งูสาวกระหยิ่มยิ้มร่า..แล้วจะรู้ว่า
พิษงูซู่ซ่าเพียงไหน ?
ขอหลับสักงีบรีบใย..จะกัดเมื่อใด
สุดแท้แต่ตามใจฉัน
อยากโง่ไม่อ่านนิทาน..แอบยิ้มยิงฟัน
เตรียมเขี้ยวไว้งับฉับไว !!
สะดุ้งตื่นพลันทันใด..กลิ่นหอมยวนใจ
อ๋อเขาคงเตรียมข้าวปลา
พักหนึ่งจึงเห็นชาวนา..เดินดุ่มมาหา
อุ้มงูเห่าสาวเข้าครัว
มือหนึ่งบีบเข้าตรงหัว...งูสาวร้องรัว
เมื่อมีดกรีดเนื้อนาสา
ลอกหนังผ่ากลางกายา..งูแผดร้องว่า..
คุณขาฆ่าฉันทำไม
ฉันเพียงขอพักอาศัย..ขอแค่อุ่นไอ
ฉันไม่คิดทำร้ายคุณ
ชาวนาหน้าตาเคืองขุ่น..งานนี้มีลุ้น
ทั้งคุณและผมสมกัน
ชาวนานั่นในนิทาน..ยายเล่ามานาน
ผมดูแม้ในซีดี
ยุคนั้นยุคไหนสมัยนี้..คงพอกันที
หยุดงั่งหยุดโง่โตแล้ว
ผัดเผ็ดกินแกล้มผักแพว..ที่เหลือให้แมว..
บ๊าย..บาย..งูเห่า.. เศร้าจัง... !!!
NOTE นิทานเรื่องนี้(แบบอยากจะ)สอนให้รู้ว่า.. ใครลงมือก่อน..จะเป็นฝ่ายได้เปรียบ !! อิ อิ
หมายเลขบันทึก: 131917เขียนเมื่อ 26 กันยายน 2007 14:58 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 20:38 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น