คนชอบช่วยเหลือผู้อื่น

จะมีสักกี่คนที่คิดถึงคนอื่นมากกว่าตัวเอง

ในโลกใบนี้ที่มีความหลากหลาย

ในโลกที่มีความแตกต่าง

ในโลกที่มีความวุ่นวายมากมาย

ไม่น่าเชื่อครับว่ากระผมยังมีโอกาสได้พบเจอและได้รู้จักกับคนที่คิดถึงคนอื่นมากกว่าตัวเอง ยอมที่จะช่วยเหลือคนอื่นโดยไม่คิดว่าตนเองจะลำบาก หรือต้องเผชิญกับปัญหาอะไร ขอให้ปัญหาของเพื่อนบรรเทาลงหรือแก้ไขได้ก็พอ  แล้วเราจะขนานนามคนเช่นนี้ว่าอะไรดีครับ

[นาย วรชัย หลักคำ]

     นักบุญ ได้ไหมครับ

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะ

 จะเรียกว่า ชาย(หญิง) ผู้อารีย์ ได้ไหมคะ ไม่ค่อยชำนาญการใช้คำเสียด้วยคะ  ขอบคุณค่ะ

[Noomnim_Chang]

อยากเรียกว่า "คนที่รู้จักใช้ชีวิตเพื่อผู้อื่น" ค่ะ

[วุฒิชัย สังข์พงษ์]

ขอขอบคุณทั้งสามท่านครับที่ได้ให้คำขนานนามของคนที่ชอบช่วยเหลือผู้อื่น ซึ่งแต่ละคำล้วนมีความหมายที่ลึกซึ้งเป็นอย่างยิ่งครับ ไม่ทราบว่าท่านเคยรู้จักใครที่เป็นเช่นนี้บ้าง 

[มันแกว]

คน 100%  ดีใหมครับ  หรือว่า คนที่เห็นผู้อื่นเป็นคนเหมือนกับตัวเอง เลยมีโอกาสเติมเต็มให้กับชีวิตของคนอื่น

[วุฒิชัย สังข์พงษ์]

ได้ศึกษาประวัติ ทำให้ได้รู้จัก นามว่ามิติ ช่างใช้ชีวิต สมกับนาม ช่วยมองหา คนหัวแหลม  แสดงว่า คิดพัฒนา ให้คนเก่ง ได้ใช้ความรู้ พัฒนาประเทศ  สร้างสรรสิ่งดี  น่าชื่นชม ขอนิยม คนค้นคน นามมิติ

 

แล้วตอนนี้โครงการดำเนินไปอย่างไรบ้างครับ และในประเทศไทยมีชมรมแบบที่คุณมิติทำมากหรือเปล่าครับ  อยากให้มีเครือข่ายเยอะจังเลยครับ 

[มันแกว]

ศูนย์เด็กหัวแหลมมี 42 ศูนย์ทั่วประเทศครับ...แต่ของผมพิเศษกว่าที่อื่นตรงการคัดเลือกเด็กเข้ามาอยู่ในศูนย์ฯ ครับ  ผมจะทดสอบเด็กในสถานการณ์จริง จากการเข้าค่าย จากการทำกิจกรรมเพื่อสังคมในชุมชน จากการแก้ปัญหาในแนวทางที่เขาถนัด เพื่อค้นหาศักยภาพที่แท้จริงของเขา แล้วส่งเสริมพัฒนาศักยภาพตามความเป็นตัวตนของเขา ..เพราะผมไม่อยากเห็นคนเก่งหรืออัจฉริยะที่เห็นแก่ตัว ใข้ความเก่งในทางที่ไม่ถูกไม่ควร...ผมจะสอนให้เขารักชาติ รักแผ่นดิน และบอกเขาทุกคนว่า เกิดมาแล้ว ต้องแทนคุณแผ่นดินครับ
ยินดีที่ได้มีโอกาสคุยกันครับ..ว่างๆ ก็จะเข้ามาใหม่ครับ

[อินค่ะ]

คิดว่าหมายถึง ผู้เสียสละ

...เป็นคนที่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวมมากกว่าส่วนตน

...คิดถึงจิตใจคนอื่นและคนรอบข้าง(แต่ไม่ใช่คิดมากนะคะ)

...และทำแต่สิ่งดีๆให้กับสังคน

อย่างน้อยก็นึกได้ท่าน(พระองค์)นึง คือ  ในหลวงของเราค่ะ

 

ปล.ขอบคุณมากค่ะที่เข้ามาอ่านคอมเมนท์

คิดว่ามีทางแก้ คือแพทย์ต้องสื่อสารและแสดงให้เห็นว่าได้ทำการรักษาเต็มที่

และต้องแจ้งให้ทราบเสมอว่าทุกๆการรักษามีความเสี่ยง

หรือเหตุสุวิสัยที่ไม่มีใครอยากให้เกิดค่ะ 

 

[ว่าที่ ร.ต. วุฒิชัย สังข์พงษ์]

ขอบคุณครับคุณหมออิน

กระผมก็เห็นว่าในหลวงของคนไทยเป็นแบบอย่างของผู้เสียสละส่วนตนเพื่อประโยชน์สุขของส่วนรวม จนได้เห็นคนไทยอีกหลายๆคนเดินตามเบื้องพระยุคลบาท

สำหรับแนวทางแก้ปัญหาการรักษาอาจจะต้องใช้หลายๆวิธีหรือเปล่าครับ อาจมากกว่าการทำความเข้าใจก่อนการรักษา เพราะบางกรณีเป็นเหตุฉุกเฉิน ซึ่งอาจไม่มีเวลามาอธิบาย หรืออื่นๆ กระผมก็ไม่ค่อยมีประสบการณ์ด้านนี้ ส่วนใหญ่ก็เป็นเพียงผู้ป่วยที่พยายามให้ข้อมูลคุณหมอให้มากที่สุดเท่าที่ตัวเองจำได้ ไม่รู้คุณหมอจะรู้สึกรำคาญบ้างหรือเปล่า ไม่ได้ถามก็ยังบอก(เป็นบางครั้งที่คิดว่าอาจจะมีประโยชน์ต่อการวินิจฉัย) แต่บางทีเห็นคนป่วยเยอะๆคุณหมอก็ไม่ค่อยมีเวลาซักถามเท่าไหร่หรือกรณีโรคประจำตัว อย่างภูมิแพ้ ก็จัดยาตามเดิม เรียบร้อย ติดต่อพยาบาล ไปจ่ายเงิน รอรับยา ประมาณนี้หละครับ  เข้าใจครับว่าบางโรงพยาบาลคนไข้เยอะมาก จนต้องติดป้ายแจ้งว่า "แพทย์มีน้อยเพราะไปช่วยสามจังหวัดภาคใต้"

กระผมคิดใหญ่ว่า  "สงสัยต้องมาวางโครงสร้างองค์กรต่างๆ  หรือเป้าหมายการพัฒนาของประเทศให้เกิดความสมดุลย์ เพื่อแก้ปัญหาที่ต้นเหตุสักครั้งกระมัง" แล้วค่อยแก้ปัญหาที่ตามมาต่อไป เพราะกระผมคิดว่าปัญหาคงไม่หมดไปจากโลกใบนี้จริงหรือเปล่าครับ