คำ​ว่า "พอ"​ ​ของนิรุตติ์​ ​ศิริจรรยา

กับ​คำ​ว่า​“​พอ​” ​จุดเริ่มต้นของ​ความ​สุข
ผมคิดว่า​อยู่​ที่​ ​การ​ค้น​หาตัวเอง​ให้​พบ​ไม่​ใช่​เรื่องง่าย
​บางคน​ใกล้​ตาย​ยัง​ไม่​รู้ว่าตัวเอง​ต้อง​การอะ​ไร
เพราะ​ติด​อยู่​กับ​ความ​หลง​ ​หรือ​ติด​อยู่​กับ​กระ​แส​ ​อะ​ไรก็ตาม
​ผมก็​เช่น​กัน​เคยถูกชักจูง​จาก​สังคม
จาก​เพื่อน​ให้​ไปทำ​งานหลายๆ​ ​อย่าง​ ​แต่​ไม่​ว่าทำ​งานอะ​ไรก็ตาม
​ต้อง​ทำ​ด้วย​ความ​ชอบ​ ​จึง​จะ​ประสบ​ความ​สำ​เร็จ
​และ​ต้อง​รับผิดชอบต่องาน​ให้​ดีที่สุด​เท่า​ที่​จะ​ทำ​ได้

​ขณะ​เดียว​กัน​ไม่​มีงานไหนราบรื่น
​ไม่​มีหรอกที่ตัวเรา​จะ​ไม่​เครียด​ ​หรือ​ไม่​มี​ความ​ทุกข์​ ​หรือ​ไม่​หงุดหงิด
​อยู่​ที่ว่า​แก้​ไข​ให้​ดีขึ้น​ได้​ไหม​ ​ถึง​จะ​ไม่​ได้​ทั้ง​หมด
​แต่อย่า​เลวลงก็​เท่า​นั้น​เอง​ ​นั่นคือการดำ​รง​ ​ชีวิต​อยู่
​จนเมื่อผม​เข้า​สู่วงการภาพยนตร์​ ​ได้​ไปถ่ายหนังตามสถานที่ต่างๆ
จึง​ค้น​พบว่าจริงๆ​ ​แล้ว​ตัวเองชอบทำ
งานอิสระ​และ​ไม่​จำ​เจ​ ​ไม่​มี​เวลาทำ​งานตายตัว​ ​และ​ไม่​เครียด
             

​ทุกคน​ใน​กองถ่าย​เป็น​เพื่อน​กัน​หมด
​ตั้งแต่​นั้น​ผมก็ติด​อยู่​กับงานแสดงมาตลอด
​ซึ่ง​ไม่​ว่า​จะ​ทำ​งานอะ​ไรก็ตามเราต้องทำ​ตัว​ให้​อยู่​ได้​นานที่สุดเท่าที่​จะ​นาน​ได้
​ไม่​ใช่​อยู่​ได้​ด้วย​การเอาตัวรอด
เพราะ​การ​ ​เอาตัวรอด​ไม่​ใช่​วิถีทางที่ถูกต้อง​กับ​ทุกอย่าง
​แต่​ด้วย​การรักษา​ ​และ​เคารพมารยาท​ใน​การ​อยู่​ร่วมสังคมการทำ​งาน

​กับ​เพื่อนร่วมงาน​ไม่​แบ่งชั้นวรรณะ
​ทุกคนมี​ความ​สำ​คัญ​ใน​การทำ​งานเหมือนๆ​ ​กัน
​เพียงแต่รับผิดชอบหน้าที่ของเรา​ให้​ดีที่สุด​เท่า​นั้น​เอง
รวม​ทั้ง​การจัดระ​เบียบวินัย​ให้​กับชีวิต​ ​ไม่​ใช่​ ​รับผิดชอบ​ใน​การทำ​งานดี
​แต่​ไม่​ดู​แลตัวเอง​ ​ใน​เมื่อพ่อแม่​ให้
ร่างกายมา​ ​ครบ​32 ​ประการ​ ​ก็​เป็น​หน้าที่ที่​เรา​ต้อง​มีวินัย​ใน​ตัวเอง
​ไม่​จำ​เป็น​ต้อง​สวย​ ​หล่อ​ ​หรือ​ต้อง​ใส่​แบรนด์​เนม
เพียงแค่ดู​แลร่างกาย​ให้​สะอาด​ ​อยู่​เสมอ
​ต่อ​ให้​ใส่​อะ​ไรก็ดูดี​ทั้ง​นั้น
             
​คนที่ทำ​งานหนัก​ต้อง​พักผ่อนบ้าง
​ไม่​ใช่​ทำ​งานจนสลบคา​โต๊ะ​ ​คา​เก้าอี้
​หรือ​รอ​ ​ให้​ป่วยก่อน​แล้ว​ค่อยไปหาหมอ
​ขณะที่รถป้ายแดงกลับหมั่นเช็ดถูจนสี​ ​ถลอก
​ทำ​ไม​จึง​ห่วงรถมากกว่าตัวเอง
​เหมือน​กับ​ ​ชีวิต​ได้​มาฟรีก็​เลย​ไม่​ดู​แล
​ขอ​ให้​คิดสักนิดว่าชีวิตคนยืนยาวกว่าของ​ใช้​ ​เยอะ
​
ณ​ ​วันนี้ผมมา​ถึง​จุดที่ตัวเองเพียงพอ​แล้ว
ได้​ทำ​งานที่ชอบ​และ​ได้​มีชีวิตอยู่​ใน​สิ่งแวดล้อมที่ตัวเองรัก
​เสร็จงานกลับบ้านสวนที่จันทบุรี
อยู่​กับ​ความ​เรียบง่ายของธรรมชาติ​อยู่​กับ​การปลดปล่อย
ไม่​บังคับตัวเองว่า​จะ​ต้อง​กินอาหารเมื่อไร
​นอน​หรือ​ตื่นเมื่อไร​ ​ผมกินอาหารวันละมื้อมา​ 8 ​ปี
​จะ​กินก็ต่อเมื่อหิว​ ​และ​กินแค่พออิ่ม
​ไม่​ดื่มแอลกอฮอล์​ ​การพักผ่อนที่ดีที่สุดคือ​ ​นอนหลับ
​และ​จะ​ตื่นเมื่อร่างกาย​ต้อง​การ​ ​ไม่​ได้​บังคับว่า​ต้อง​ตื่นเพื่ออะ​ไร
​เพราะ​อะ​ไรก็​ไม่​หนี​เรา​ไปไหน​ ​ต้นไม้​ยัง​รอ​ ​บ้านก็​ยัง​รอเรา​อยู่
              

​ผม​ใช้​ชีวิตอย่างนี้มาสามสิบปี​ไม่​เคยรู้จัก​ ​ความ​เหงา​ ​พอคนงานกลับไปหมด
​บ้าน​จะ​เงียบ​ ​ไม่​มีคน​อยู่​ใน​สายตา
​ผมปิดไฟ​ ​มองเห็นดาวเต็มท้องฟ้า​ ​นอนฟังเสียง​ ​จักจั่น
​แค่นี้สำ​หรับผมก็พอ​แล้ว
​นิรุตติ์​ ​ศิริจรรยา

 

     เรื่องนี้จากเมล์ที่ส่งต่อกันมา ไม่สามารถอ้างอิงแหล่งที่มาได้ จะเป็นของคนที่กล่าวอ้างจริงหรือไม่ก็ไม่สามารถยืนยันได้ แต่อ่านแล้วเอาเนื้อหาสาระที่อยู่ข้างในดีกว่านะครับ บางคนอาจเคยได้เมล์ฉบับนี้แล้ว ก็ไม่ว่ากันนะครับ ผมเห็นว่าเนื้อหาตรงกับบล๊อกของผมก็เลยนำมาลงเอาไว้อ่านเตือนใจ

[Blueberry]

เหมือนเคยอ่านเจอที่ไหนซักแห่งน่ะค่ะ  แต่นึกไม่ออก

[ลุงพูน]

สวัสดีครับ

     ดีใจที่มาเจอกันในนี้อีก ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เข้ามา อะไรๆเปลี่ยนไปเยอะ จนชักจะงง ๆ  

[เกษตรยะลา]

  สวัสดี  โสทร

• ผมคิดถึงมากและตามหาอยู่นาน
• บ้านสวนพองเพียงเอาแพลนเน็ตแล้ว
• ไม่รู้ว่าเป็นโสทรเลยไม่อ่าน
• เพิ่งรู้วันนี้เอง
• และติดตามอ่านต่อไป หมูหลุมขายแล้วยัง
• mtx ยังใช้อยู่หรือเปล่า

[บ้านสวนพอเพียง]

สวัสดีครับ อ. เฒ่าหน้า​เหมน

• หวังว่าอาจารย์คงสบายดีนะครับ
• ข้าวของอาจารย์ออกรวง ของผมยังไม่ได้ปลูกเลยครับ ช่วงนี้สนุกกับการเผาถ่าน และยกร่องผัก

สวัสดีครับ พี่ เกษตรยะลา

• คิดถึงเพื่อนๆ เช่นกันครับ แต่ไม่ค่อยมีเวลามากพอที่จะมาสังสรรค์ในสังคมแห่งนี้
• หมูหลุมยังไม่ขายครับ โตขึ้นมากแล้ว กลัวเลี้ยงๆ ไปแล้วจะขายไม่ลงมันน่ารักดี
• MTX ยังใช้งานอยู่ครับ 

[Kesanee Sottas]

ดูสงบดีค่ะ