ลูกเป็ดขี้เหร่
นางสาว ณิชาดา ลูกเป็ดขี้เหร่ ปัญจวีณิน

เพชรพระอุมา-ดงมรณะ


แงซายจอมจักรา
คืนนี้ พักในหุบเขากลางดงกล้วย อาหารเย็นเป็นลูกหมูหันบ้านป่ามีใบกล้วยยัดไส้ ฝีมือรพินทร์ ในคืนนั้นเองเกิดอาถรรพณ์ป่า ไชยยันต์ตาฝาดเห็นเสือเป็นผู้หญิงเกาะเถาวัลย์ เชษฐาก็โดนด้วย รพินทร์เป็นคนยิงเสือตาย

 

ไต่ขี้นสันเขา ดอยนาง พอเที่ยงเริ่มเห็นป่าหวายอยู่เบื้องล่าง ช่วงบ่ายลงจากดอยนางก็พบรอยเกวียนที่บุญคำล่วงหน้ามาก่อน พบซากควายเทียมเกวียนตาย เพราะถูกจงอางกัดตาย แล้วทั้งคณะก็ได้ปะทะกับไอ้แหว่ง รพินทร์ได้โอกาสยิงไอ้แหว่งอย่างถนัด แต่เจ้ากรรม กระสุนหมดพอดี การปะทะครั้งนี้ต้องสังเวยลูกหาบ 3 ศพ (ศพที่ 4-5-6) เกวียน 3 เล่มพังไปด้วย

 

เชษฐาปลุกขวัญลูกหาบที่ตาย โดยสัญญาว่าจะจ่ายเงินทำขวัญ คนตาย รายละหนึ่งหมื่นบาทเมื่อกลับไปถึงหนองน้ำแห้ง โดยจะฝากหนังสือไปถึงคุณอำพลเมื่อแยกกับลูกหาบที่หล่มช้าง กะว่าพรุ่งนี้พักหนึ่งวัน มะรืนจะเคลื่อนไปทางเหนือ 5 กิโลเมตรมีไหล่เขาริมหน้าผา เพื่อตั้งแค้มป์ถาวร

 

ถึงตอนนี้คณะนายจ้างต้องเอาไรเฟิลออกมาแจกจ่ายลูกหาบ ดารินเปลี่ยนมาใช้ บีเว่อร์ .300 แม็กนั่ม แทน .470 ที่เคยใช้ เพราะปืนเล็กๆใช้ต่อสู้สัตว์ใหญ่ไม่ได้

 

คืนนี้เองที่ดารินแก้บนด้วยสก็อตวิสกี้เพราะเจ้าป่าหนวดยาวนุ่งขาวห่มขาวมาทวง ตีสอง โขลงไอ้แหว่งล้อมแค้มป์อีกครั้ง ฝ่ายมนุษย์ถอยตั้งหลักบนเนิน พร้อมฝังระเบิดทั้ง 4 ด้าน ลูกหาบสังเวยอีกหนึ่งศพเพราะถูกหินขนาดรถยนต์กระแทก นับเป็นศพที่ 7 แต่ที่ร้ายที่สุดเชษฐาได้รับอุบัติเหตุแผลฉกรรจ์ที่ขาอ่อนเหนือเข่าซ้ายขึ้นไปเล็กน้อย เป็นรอยถูกคมหินบาดราวกับถูกฟันด้วยขวาน ลึกและยาวมาก เสียเลือดมาก ศีรษะแตกอีกสองแห่ง หมดสติ หายใจรวยๆ ชีพจรเต้นอ่อน ดารินต้องผ่าตัดฉุกเฉิน ได้เลือดกรุ๊บ เอบี เนกกาทีฟจากแงซายมาช่วย หลังผ่าตัด ช่วงย่ำค่ำ เชษฐารู้สึกตัว แต่กำลังใจยังดี เตรียมแผนล่าไอ้แหว่งต่อ วันรุ่งขึ้น เคลื่อนขบวนไปอีก 5 กิโลเมตรบนเนินแห่งหนึ่งเพื่อเป็นชัยภูมิตั้งรับและเป็นกองบัญชาการ รพินทร์ออกสำรวจรอย พบว่าขาหลังซ้ายของไอ้แหว่งหัก และกลับไปเขานาง

 

 

ช่วงนี้เองที่เชษฐาพักฟื้น รพินทร์พร้อมกับ แงซายและไชยยันต์ออกตามอยู่ 6 วันก็ไม่เจอตัวก็ต้องกลับมาก่อน คราวนี้เชษฐาดีขึ้นแล้ว ดารินขอออกตามด้วย เกิดปะทะกับดขลงไอ้แหว่ง ดารินยิงสุ่มสี่สุ่มห้าไปหนึ่งนัดด้วย .300 ปรากฏว่าโดนไอ้แหว่งเป็นแผลฉกรรจ์ ตามรอยไอ้แหว่งไปตามถ้ำหลังน้ำตก พบซากไอ้แหว่งตายอย่างสมศักดิ์ศรี

 

ออกเดินทางต่อ ไปทางตะวันออกเฉียงเหนือ มุ่งหล่มช้าง ระหว่างทางผ่านหมู่บ้านร้างจากโรคติดต่อ...หมู่บ้านพุเตย เส่ยทำเรื่อง หนียามไปพรอดรักกับผียะขิ่น สาว 15 ลูกสาวผาเอิง จนรพินทร์ต้องเผาหมู่บ้าน คืนรุ่งขึ้น งูยักษ์(ตัวผู้)มาปรากฏ และคาบควายหายไปหนึ่งตัว รุ่งขึ้นออกเดินทางต่อ ช่วงสายๆ พบเจ้ามุลูกชายคะหยิ่นถูกหมูขวิดไส้ไหล ดารินช่วยเย็บแผลแล้วออกเดินทางต่อไปยังหล่มช้าง หลังเที่ยงถึงหล่มช้าง และได้ทราบจากแงซายว่า เมื่อครึ่งปีก่อนหน้านี้ หมอสอนศาสนามิชชันนารี่สองผัวเมียถูกคะหยิ่นฆ่าตาย เพราะไปท้ารักษาแต่รักษาไม่หายก็เลยโดนคะหยิ่นฆ่าตาย

 

หลังทำสงครามจิตวิทยาแล้วคะหยิ่นก็ยอมศิโรราบ ยอมรับดาริยเป็นแม่มด ที่นั่นพบเกวียนของนายชด ที่ฝากไว้กับคะหยิ่น คะหยิ่นเกณฑ์ลูกบ้านออกไปตัดไม้ทำบ้านให้คณะเดินทาง คณะเดินทางช่วยปราบงูยักษ์สองตัวผัวเมียที่มาอาละวาดด้วยธนูติดระเบิด

 

คณะเดินทางพักอยู่ที่หล่มช้างราวหนึ่งเดือนจนอาการเชษฐาดีขึ้นจึงออกเดินทางต่อ ส่วนพวกลูกหาบก็เดินทางกลับหนองน้ำแห้ง มีแต่คณะนายจ้าง รพินทร์ ไพรวัลย์ แงซายกับพรานลูกน้อง 4 คนของรพินทร์ รวมทั้งคะหยิ่นที่สวามิภีกดิ์ขอเป็นลูกหาบตามไปด้วย

 

ออกจากหล่มช้างมุ่งเขาหัวแร้ง และที่นี่ที่พบหลักฐานการผ่านมาของนายชดกับหรานคู่ใจ พร้อมกับกลอนตัดพ้อของนายชดที่เขียนไว้ที่แผ่นหิน ระหว่างนี้ ก้พบร่องรอยของสางเขียวกับมะราบรี ขณะที่จะเดินทางต่อ ก็ได้พบส่างปา พรานต่องสู่ลูกน้องคนผิวขาวที่หลงทางและกำลังหาทางเข้าประเทศไทยทางแม่ฮ่องสอน ฝ่ายรพินทร์และนายจ้า่งก้ได้พบกัยสองผัวเมีย มาเรียและสเเกล ฮอ๊อฟมันนักสำรวจสมุนไพร ต่อมาฝ่ายผัวโดนสางเขียวฆ่าตาย เมียโดนสางเขียวอุ้มหายไป

 

ทุกคนลงความเห็นว่าต้องออกตามมาเรียไปยังถิ่นสางเขียวเอาตัวกลับมากร้อมกับฆ่าสางเขียวให้หมด คืนนั้นเองเจ้าลูลูกซูซูหัวหน้าเผ่าสางเขียวโดนตลบหลังถูกคณะรพินทร์จับตัวได้จากการมาบอกบองเจ้าเกอะ มะราบรีที่ฝ่ายรพินทร์ช่วยชีวิตไว้ ให้เจ้าลูพาไปยังถิ่นของมัน ไปถึงก็เจรจาแลกตัวเชลย ระหว่างเจ้าลูกับมาเรีย ซูซูผู้พ่อยอมแต่หมอผีมุมบาไม่ยอม เหตุการณ์นองเลือดก็เกิดขึ้น มุมบาโดนเจ้าเกอะเอาหอกแทงตาย และเจ้าเกอะเองก็โดนสางเขียวตัดหัวในทันทีเช่นกัน

 

เมื่อได้ตัวมาเรียมาแล้วก็จะถอย แต่ถอยไม่ทันเพราะฝ่ายสางเขียวยิงรธนูเพลิงเผาสะพาน ทุกคนข้ามฝั่งมาได้ เหลือแต่พระเอกกับนางเอกของเราที่ติดอยู่ฝั่งคะนี้ แถมพระเอกจับไข้สั่นอีกต่างหาก ด้วยพลังพิเศษสุดท้ายรพินทร์ก็พาดารินมาหลบในถ้ำที่หน้าผาแห่งหนึ่งจากการนำทางของผีนางเทียะลูกสาวเจ้าเกอะที่โดนสางเขียวฆ่าตาย คืนนั้นดารินต้องอยู่อย่างเดียวดายและต้องดูแลคนป่วยด้วยต่างหาก เจ้าลูพาพวกปีนลงมา ก็โดนดารินซิวด้วยปืนและกระสุนที่เหลือ

 

เช้ามืด ฝ่ายเชษฐาส่งแงซาย บุญคำและไชยยันต์ออกตาม พร้อมทั้งถล่มหมู่บ้านสางเขียว โดนซูซูหัวหน้าเผ่าตายเป้นการตัดศึกโดยสิ้นเชิง แล้วทุกคนพากันกลับมาที่เขาหัวแร้ง

 

ตรงนี้มีการเปลี่ยนปืนกันเพราะมีปืนเหลือ ก้เป็นปืนของคนตายนั่นแหละ มอบให้แงซายเป็นคนถือ พร้อมกับลองทางปืน แต่แงซายดันไปลองกับต้นตะเคียน ตกเย็นบุญคำวิ่งหน้าตั้งมาบอกว่า รอยปืนที่ต้นตะเคียนมียางออก ยางนั้นมีสีแดงคล้ายเลือด !!
คำสำคัญ (Tags): #เมยานี-แงซาย
หมายเลขบันทึก: 128159เขียนเมื่อ 14 กันยายน 2007 18:39 น. ()แก้ไขเมื่อ 28 พฤษภาคม 2012 14:36 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (1)

ชอบมากๆๆเลยอ่ะ เอามาลงอีกนะ

อ่านภาค 2 แล้วด้วยหนุกมากเลยอ่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท