สวัสดีค่ะอาจารย์

ค่อนข้างจะคิดว่าความสุขระยะสั้นเป็นผลพลอยได้ที่เกิดจากสภาวะธรรมในร่างกายของเรา ซึ่งมีอยู่จริง แต่ไม่ยั่งยืน... รวมๆ แล้วแทบจะเอาสองคำตอบของอาจารย์มารวมกันค่ะ ^ ^ 

รู้สึกดีใจครับ  ที่อาจารย์ยังมีเวลามาช่วยคิดเรื่องนี้  ที่จริงบางคนเขาหัวเราะ  แลว่าเป็นเรื่องไร้สาระ  แต่ที่จริงแล้ว  ควรจะไม่ใช่ จริงไหมครับ

ผมลองคิดอย่างนี้ครับ  สมมติว่า (๑)ผมเปล่งเสียงว่า "แม่" จินตภาพแม่ก็จะผุดขึ้นในจิตของอาจารย์  นี่แสดงว่า ภาพแม่ได้ถูกบันทึกไว้ก่อนแล้วในระบบความจำระยะยาว(LTM)  "มีอยู่ก่อนแล้ว" ผมเพียงแต่ "เรียก" ให้ระลึกออกมาเท่านั้น (๒) ผมเปล่งคำว่า "สุข"  "ความรู้สึกสุข" จะไม่เกิดในจิตของอาจารย์ (ใช่ไหมครับ)  แสดงว่า เรา "เรียก"มันให้ออกมาไม่ได้ !  ทั้งๆที่มันต้องมีอยู่แล้วเหมือนกัน !!

แสดงว่า การมีอยู่แล้วของ "ภาพแม่" กับ "การมีอยู่แล้ว"ของ "สุข"  แตกต่างกัน ?

"การมีอยู่แล้ว" ของ"สุข"  เหมือนกับการ"มีอยู่แล้ว"ของ"ต้นไม้ที่หน้าบ้านอาจารย์" หรือไม่? ถ้าใช่ แสดงว่า "สุข" เป็น "ข้อเท็จจริง" !!!  เหมือการเป็นข้อเท็จจริงของต้นไม้ต้นนั้น

แต่"ภาพแม่" ต้อง "ไม่ใช่" ?  คุณแม่ที่นั่งอยู่ที่บ้านจริงๆโน่นแหละถึงจะเป็น "ข้อเท็จจริง" เหมือนต้นไม้ต้นนั้น

เพราะว่า ถ้าเซลล์ประสาทที่เข้าคู่กับ"ภาพแม่"นั้นดับสลายไป  ภาพแม่ก็หายไปด้วย (ซึ่งเซลล์นิวโรนดังกล่าวหายไปวันละหลายล้านเซลล์ นักวิทยาศาสตร์เขาว่าอย่างนั้น)  แต่คุณแม่จริงๆยังมีชีวิตอยู่

เมื่อคิดไปเรื่อยๆ  เราจะพบอะไรๆหลายอย่าง  ถ้าเราหยุดอยู่แค่นี้  ก็ควรจะสนับสนุนว่า Epiphenominalism  เป็นจริง

แต่ถ้าเราไล่ต่อไปจนถึงระดับ โมเลกุล  ระดับอะตอม และเล็กลงไปเรื่อยๆ(ยังถือว่าเป็นวัตถุ -- ด้วยเหตุผลหรือหลักการ)  ก็จะไม่มีความรู้สึก "สุข"  หรือ"ภาพ"แม่  เลย  และเมื่อนั้น Materialism ได้รับการสนับสนุน

แต่ในระดับ"ตัวมนุษย์" (Systems) ก็ถือว่า "ไม่ผิดธรรมชาติ"

คล้ายๆกับว่า "วัตถุทุกอย่างย่อมตกลงสู่พื้นดิน" กฎอันนี้เป็นจริงเฉพาะที่พื้นโลก  ในบริเวณแรงดึงดูดของโลกเท่านั้น  นอกแรงนี้แล้ว  ก็ผิดทันที !!

เอาเป็นว่า  เราพูดกันในระดับ มนุษย์ ก็แล้วกันนะครับ

รู้สึกดีค่ะ เมื่อได้อ่านบทความของอาจารย์วันละ 1 บทความ

สวัสดี หนูวงกลม

ดี อ่านให้หมด ก็จะช่วยให้มองอะไรๆได้แปลกขึ้น จริงไหม รูปเล็กๆที่หมุนไปมา ดูน่าเอ็นดูดีนะ