วันนี้ถือเป็นฤกษ์ดี ที่จะเปิด series "มิตรภาพชาวบล็อก" แบบเขียนไปเรื่อยๆ คือ ผมคิดถึงใครหลายคนที่ผมได้สัมผัสผ่านเวทีเสมือน GotoKnow และหลังจากนั้นก็ได้ไปสัมผัสตัวเป็นๆ เกิดมิตรภาพลึกๆ ในใจ เลยอยากนำมาเล่าสู่กันฟังผ่านเรื่องเล่าครับ
วันนี้ผมได้โทรศัพท์ ไปหาใครหลายคน หนึ่งในนั้นก็มี อาจารย์สมพิศ ไม้เรียง เพื่อจะขอบคุณเรื่องยาสมุนไพรที่ให้ผมทานช่วงที่ผมอยู่มหาสารคาม งาน UKM-11
เรื่องมีอยู่ว่า ในงาน UKM-11 คืนแรกที่ผมไปร่วมงานนั้น ผมได้ไปฝังตัวอยู่ที่ห้องครูบาฯ และผมมีอาการไออย่างมาก พอวันรุ่งขึ้นผมได้พบอาจารย์สมพิศ (ทีมงานพ่อครูบาสุทธินันท์) แกทราบว่าผมไอ แกบอกว่ามียาดี แล้วจะเอามาให้
พอคืนวันที่ ๒ (๒๓ สิงหาคม ๒๕๕๐) พบกันอีกก่อนขึ้นลิฟท์ แกบอกว่า "เดี๋ยวพี่จะเอายาไปให้อาจารย์" ผมก็บอกว่านำไปให้ที่ห้องครูบาก็ได้ แล้วแกก็นำไปให้ ๑ กล่องมียา ๔๐ เม็ด เป็นแคปซูล ชื่อว่า "พญามือเหล็ก" พญามือเสือ (ถ้าจำไม่ผิด)
แกบอกให้ทานครั้งละ ๔ เม็ด คืนนี้ใน ๒ ชั่วโมง ทานให้ได้ ๔ ครั้ง ๑๖ เม็ด แต่คืนนั้นผมกลับมาที่ห้องพักตอนเที่ยงคืน ทานไปได้แค่สามครั้ง ๑๒ เม็ดเท่านั้น
ตื่นเช้าวันรุ่งขึ้น ทานอีก ๒ ครั้งรวมเป็น ๒๐ เม็ด ช่วงสายๆ อาจารย์สมพิศซึ่งเดินทางกลับไปสตึกพร้อมทีมงานพ่อครูบาฯ ก็โทรมาถามอาการของผม ด้วยความเป็นห่วง (ผม mem เบอร์เอาไว้ด้วย) ผมก็บอกว่ายังไม่หายไอเลย แต่อาการปวดเมื่อยหายไป ตัวเบาสบาย...
วันที่ ๒ ของงาน UKM ผมก็ทานยานี้ตลอดเวลา รวมทั้งตอนที่ไป Trip กาฬสินธุ์ ไปดูไดโนเสาร์ด้วย และทานยานี้หมดตอนเดินทางเข้ากทม. พร้อมกับทีมงานของน้องเมย์-มวล. แต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหายไอ
วันนี้ (ห่างมา ๗ วัน) พอผมโทรไปหาอาจารย์สมพิศ แกก็บอกว่ากำลังคิดถึงผมอยู่พอดี "อาจารย์หายไข้หรือยัง กินต้มยำหรือเปล่า ในต้มยำมีสมุนไพรดี ทานทุกวันแล้วจะหายไข้"
"อาจารย์เอายาอีกชุดหนึ่งไหม" ด้วยความเกรงใจ (เพราะว่าแกไม่คิดสตางค์) ผมก็เลยตอบแกไปว่ายังไม่ขอรับ
สักพักใหญ่ๆ แกก็โทรมาอีกครั้ง บอกว่า "พี่มาคิดดูแล้ว อาจารย์ควรทานยาอีกชุด ๔๐ เม็ด แล้วพี่จะส่งไปให้" หลังจากนั้นก็ถามชื่อและที่อยู่ของผมเพื่อจะส่งยามาให้....ผมได้แต่นึกขอบคุณอยู่ในใจ...
ผมหวนนึกกลับไปถึงครั้งที่รู้จักอาจารย์สมพิศครั้งแรก ตอนนั้นคุณหนิง (มมส.) พาผมไปที่บ้านพ่อครูบาเป็นครั้งแรกเมื่อวันที่ ๒๙ มิถุนายน ๒๕๕๐ วันนั้นทีมงานผมไปถึงบ้านครูบาฯ เกือบ ๔ ทุ่ม ทีมงานบ้านพ่อครูบา กำลังรอทานข้าวอยู่
มื้อนั้นมีไก่ดำตุ๋นยาจีนรวมอยู่ด้วย เพื่อ Happy Birthday ให้อาจารย์จุ๋ม.. ในโต๊ะอาหารเรายังแซวถึงทีมงานดร.วรภัทร์และคุณทวีสินซึ่งพึ่งกลับไปตอนสายๆ ของวันนั้น
เช้าวันที่ ๓๐ มิถุนายน ๒๕๕๐ ทีมนักเรียนของมหาชีวาลัยอีสาน นำโดยว่าที่ ดร.ขจิต ฝอยทอง ก็ไปขุดหลุมปลูกสมุนไพรให้อาจารย์สมพิศ (ส่วนหนึ่งของงานวิจัย)
ตอนบ่าย อาจารย์สมพิศก็ขับรถกลับกรุงเทพฯ (คนเดียว).. นั่นเป็นเรื่องเล่าจากความทรงจำของผมครับ....
หมายเหตุ อาจารย์สมพิศแสดงตัวตนที่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านสมุนไพรในบล็อกว่า "การใช้สมุนไพรไทยหากใช้ยาถูกต้น ถูกส่วน ถูกขนาดและถูกกับโรค ก็จะหายได้ และที่สำคัญยังไม่เคยพบผลตกค้างจากฤทธิ์ยาเหล่านี้เลย"
อ้างอิง
มนุษย์ผึ้งมหัศจรรย์ |
ผมน่ะใช้บริการยาฟรีจากเพื่อนบุญธรรมคนนี้มานานแล้ว ที่รับประทานประจำมี
สวัสดีครับพ่อครูบาฯ
สวัสดีค่ะอ. beeman 吴联乐
ดีใจที่อาจารย์หายดีขึ้นแล้วนะคะ..
มายืนยันว่าพี่จุ๋มเป็นคนน่ารักจริงๆ ค่ะ (ถึงแม้ยังไม่เคยใช้บริการยาสมุนไพรก็ตาม) พอดีได้พบเมื่อครั้งที่ไปบ้านพ่อครูฯ ถามไปถามมาตัวเองเป็นลูกศิษย์สามีพี่จุ๋มค่ะ ... โลกกลม.. ^ ^ อาจารย์วรากร ไม้เรียง ก็ใจดีมากๆ เหมือนพี่จุ๋มเลยค่ะ
สวัสดีว่าที่ดร.ขจิตน้องชาย
สวัสดีครับ ท่านอาจารย์กมลวัลย์
เรียนอ.Beeman
1. เพิ่งมีโอกาสเข้าblog อ่านพบคำชื่นชมมากมายจากหลายๆท่าน(ชมกันเกินไปกระมังค๊ะ)จนเขินนั่งตัดสินใจอยู่นานว่าจะเข้ามาแสดงความคิดเห็นดีไหมเพราะมัวเขิน แต่คิดแล้วก็เข้าดีกว่าเพราะเป็นห่วงอาจารย์ว่าได้รับประทานต้มยำเสริมอีกหรือเปล่า และได้พยายามพักผ่อนตามโอกาสจะช่วยมากๆ
2.พี่ได้ส่งยาทางEMSมาให้อาจารย์อีก 1 ชุดคิดว่าคงได้รับแล้วน๊ะค๊ะ ส่วนชื่อยาขอแก้หน่อยว่าชื่อพญามือเหล็กค่ะเป็นสมุนไพรที่เก็บจากป่าลึก ปีนึงเก็บได้ครั้งเดียว และต้องเก็บให้ถูกต้น ถูกส่วน และถูกเวลา แล้วนำมาทำการตากหรืออบให้แห้งในอุณภูมิที่เหมาะสมแล้วค่อยนำไปบดตามแบบGMPเลยเชียวหละ สมุนไพรนั้นๆจึงจะมีคุณภาพดี และตบท้ายต้องใช้ให้ถูกโรคก็จะรักษาหาย สำหรับสมุนไพรตัวนี้ต้องหมอยาที่มีประสพการณ์และเก่งจึงจะไปเก็บได้ถูกต้นถูกเวลา จากที่ได้เคยใช้ยานี้มา 3-4 ปีแล้วยอมรับว่าเยี่ยม ยาantibiotic แบบเคมีสังเคราะห์กินแล้วมีอาการบอกไม่ถูก แต่ตัวนี้หายคือหาย สดชื่นเลย สำหรบต้นนี้ท่านหมอยาท่านนี้บอกว่าต้องเข้าไปเก็บในป่าลึกมีเฉพาะที่ อยากตามท่านไปดูต้นเผื่อจะได้นำชิ้นส่วนมาลองขยายพันธุ์แบบtissue culture ดู เพราะเกรงว่าจะสูญพันธุ์ แต่ยังไม่มั่นใจตัวเองว่าจะลุยป่าลึกไหวไหม เพราะอายุก็ปูนนี้แล้ว แต่ใจยังสู้ค่ะ เพื่อลูกหลานไทย
4. ขอขอบคุณคำชื่นชมจากทุกท่าน รักและคิดถึงทุกท่านค่ะ
เรียนท่านอาจารย์สมพิศ (พี่จุ๋ม)
เรียนท่านพี่จุ๋ม