ทุกข์-เหงา
..............เหนื่อยไหม................
จำได้ว่าถามใครต่อใครประโยคนี้
บางครั้ง-รู้สึกท้อพอกันที
ไม่อยากได้ใคร่ดีไม่อยากทำ....
ไม่อยากเป็นเหมือนเช่นเขาเป็นอยู่
ไม่อยากรู้เหตุผลทนกลืนกล้ำ
มีความเหงาเป็นเพื่อนเตือนความจำ
มีความทุกข์คอยตอกย้ำนำทางใจ...
ใจจึงมีเพียงทุกข์-เหงาที่เข้าข้าง
คอยชี้แนะแนวทางสว่างให้
ยามใดเหงา-มีเหงาเฝ้าคอยเอาใจ
ยามมีทุกข์-ทุกข์ยิ้มให้ข้างใจเรา...
...............ใจจึงมีเพียงทุกข์-เหงาที่เข้าข้าง...
เป็นเพื่อนแท้บนเถื่อนทางหม่นหมองเศร้า
เหงาคือเพื่อนคอยบรรเลงเพลงกล่อมเรา
ทุกข์คือเพื่อนที่คอยเฝ้าจนเราตาย...
ฝากให้ทุกท่านนะครับ อย่าเพิ่งหมดหวังนะครับ อ่านเป็นปรัชญาก็แล้วกัน ด้วยจิตคารวะ
ความเห็น (4)
สวัสดีค่ะ
ได้ข้อคิดว่า ถ้าเรายึดอะไร สิ่งนั่นก็จะเกาะกุมใจเรา ใช่ไหมค่ะ ไม่ยึดทุกข์ ไม่ยึดเหงา ก็จบ
ใช่ครับ บางทีเรามักยึดโยงเอาทุกอย่างที่เรามีส่วนเกี่ยวข้องด้วยให้เป็นไปอย่างที่ใจเราคิด ซึ่งบางทีมันก็ไม่ได้เป็นไปตามนั้น จนทำให้เรารู้สึกไม่ดี สุดท้ายแล้วสิ่งที่เราเหลืออยู่ทุกครั้งที่พลาดหวัง ก็คือความทุกข์กับความเหงาที่คอยเกาะกุมใจอยู่ตลอดเวลา
ผมคิดว่าถ้าเราเอาความทุกข์-เหหงามาเป็นเพื่อน เราน่าจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างมีความสุขมากกว่าที่จะคอยเห็นมันเป็นศัตรูแล้วก็วิ่งหนีมันตลอดเวลานะครับ เพราะเมื่อเราหนีมันไม่พ้น ทางเดียวที่จะรอดได้ก็คือเผชิญมันและอยู่กับมันอย่างมิตร
คิดเหมือนกันไหมครับ ขอบคุณครับที่แวะมาให้กำลังใจและทักทาย
ด้วยจิตคารวะ
สวัสดีอีกครั้ง
เหมือนที่เขาบอกไว้ว่า เมื่ออยู่กับสิ่งที่เรารัก เราชอบไม่ได้ ก็ให้รักชอบกับสิ่งที่มีอยู่ แต่ทุกอย่างเอาแค่พอทนได้ จึงจะมีความสุขค่ะ คิดแบบนี้
เห็นด้วยกับคุณตันติราพันธ์ครับ