จะโยงความรู้ในคลาสเรียนจากรายการ AF มาใช้สำหรับการเขียนนิยายอย่างไรดี (2)

 

<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="3" width="100%" style="border: #f1eeda 5px dashed" bordercolor="#f3e3b1"><tbody><tr><td width="85%" valign="top" style="padding: 25px" bgcolor="#ffffff"><p> </p>

 

".. การสร้างเอกลักษณ์นับว่าเป็นสิ่งสำคัญ ที่จะทำให้เราแตกต่างไปจากคนอื่น เป็นตัวของเราเอง และนั่นจะเป็นความโดดเด่น ที่ทำให้เราน่าสนใจขึ้น.."

การเขียนนิยาย เป็นศิลปะอีกแขนงหนึ่งที่คล้ายๆกับการร้องเพลง

เมื่อการร้องเพลง..เป็นการแสดง..การโชว์..การพรีเซ้นต์.. โดย "สื่อ" เรื่องราว..อารมณ์..  ที่ผู้ขับร้อง อยากจะบอกกล่าว ผ่านเสียง ท่วงทำนอง และเนื้อเพลง

 ในขณะที่ การเขียนนิยาย เป็นการสื่อ เรื่องราว..อารมณ์.. ที่ผู้เขียนอยากจะเล่า.. ผ่านทางตัวอักษร สำนวนภาษาและรูปประโยค และการดำเนินเรื่องราวต่างๆในนิยาย

ในแต่ละส่วน ของ "สื่อ" และ "สาร" เทียบเคียงกันได้ตรงไหน อย่างไร ?

สำหรับตนเองมีความเห็นว่า  แก้วเสียงของนักร้อง เทียบเคียงได้กับ สำนวนภาษาที่นักเขียนใช้ 

 

 

1. จงสร้างเอกลักษณ์ที่เป็นของตนเอง

จากในคลาสว้อยซ์ (คลาสขับร้อง)  ชอบที่ครูว้อยซ์มักจะบอกนักล่าฝันว่า นักร้องที่ดี หรือนักร้องอาชีพนั้น ควรจะมีเสียงและสไตล์ที่เป็นเอกลักษณ์ของตนเอง ไม่ว่านักร้องคนนั้น อาจจะร้องได้หลายแนว ไม่ว่าจะแนวร็อค แนว A&B ฯลฯ ไม่ว่าจะร้องด้วยเพลงของใคร  แต่สิ่งสำคัญไม่ควรเลียนแบบตามเจ้าของเพลงนั้นๆไปหมดทุกอย่าง  หากแต่ควรสร้างสิ่งที่เป็นเอกลักษณ์ของตนเองขึ้นมาด้วย

ซึ่งเมื่อใครฟังก็ต้องร้อง "อ๋อ"   อ้อ...คนนี้เองที่ร้อง

คงเหมือนกับการเขียนนิยายมั้ง  ที่นักเขียนควรสร้างเอกลักษณ์ในสำนวนภาษาและสไตล์ที่เป็นของตนเอง ของนักเขียนคนนั้น 

ซึ่งไม่ว่าคุณจะเขียนนิยายแนวไหน จะแนวรักโรแมนติค แนวแฟนตาซี ในแบบที่คุณอาจจจะได้แรงบันดาลใจจากนักเขียนคนอื่นท่านไหน อาจจะเขียนแนวทะเลทรายอย่างโสภาค  สุวรรณ เขียนแนวแฟนตาซีพ่อมดแฮรี่พอตเตอร์อย่างเจเค โรลลิ่ง แต่เอกลักษณ์ความเป็นตัวของตัวเอง ที่คุณถ่ายทอดออกมาทางสำนวนภาษาและสไตล์การเขียน จะทำให้นิยายแนวทะเลทรายของคุณแตกต่างไปจากโสภาค สุวรรณ  หรือแฟนตาซีแนวพ่อมดแฮรี่พอตเตอร์ แตกต่างไปจากเจเค โรลลิ่ง

การสร้างเอกลักษณ์นับว่าเป็นสิ่งสำคัญ ที่จะทำให้เราแตกต่างไปจากคนอื่น เป็นตัวของเราเอง และนั่นจะเป็นความโดดเด่น ที่ทำให้เราน่าสนใจขึ้น

 

 

 

2. ในการร้องเพลงต้องร้องให้คนฟังเชื่อ ในสิ่ง (สาระ เนื้อหา อารมณ์) ที่เราขับร้องออกไป

อย่างเช่น.. เมื่อเราร้องเพลงที่กำลังผิดหวัง เราก็ต้องร้องให้คนฟังเชื่อว่าเรากำลังผิดหวัง  ร้องเพลงที่มีความสุข ก็ต้องทำให้คนฟังเชื่อว่าเรากำลังมีความสุข

ถ้าจำไม่ผิด..บทเรียนนี้ได้มาจากในคลาสแอ็คติ้ง (การแสดง)

เหมือนกับการเขียนนิยาย..สิ่งที่เราเขียน เรื่องราวที่กำลังดำเนิน ตัวละคร..ตลอดจนความรู้สึกของตัวละคร เราต้องเขียนให้คนอ่านเชื่อไปตามนั้น  สิ่งที่เขียนออกไปอาจจะเป็นสิ่งที่เป็นไปได้ หรือเป็นไปไม่ได้ แต่เราก็ต้องทำให้คนอ่านเชื่อว่า "มันกำลังเป็น" จริงๆ

แล้วทำอย่างไรล่ะ ถึงจะทำให้คนอ่านเชื่อได้ ?

เทียบกับการร้องเพลงสิ ... คนฟังเชื่อในสิ่งที่นักร้องขับร้องออกมา.. ไม่เพียงแค่เสียง หรือ ท่วงทำนอง หรือคำร้องเท่านั้น  แอ็คติ้งของคนร้อง สีหน้า ท่าทางที่สื่ออารมณ์ออกมา จะต้องลื่นไหลสอดคล้องไปกับเพลงนั้นๆด้วย

เช่นเดียวกับการเขียนนิยาย สำนวนภาษา การบรรยาย.. ต้องสอดคล้องไปกับ  อารมณ์ของตัวละครและบรรยากาศของเรื่องราวด้วยเช่นกัน

นึกมาถึงตรงนี้ทำให้สะดุดใจคิด... แอ็คติ้งของนักร้อง คงจะเปรียบกับ "การบรรยาย" ในการเขียนนิยายได้สินะ ?

 

</font></td></tr></tbody></table>