ทำงานที่ มวล. เป็นวันที่ ๕ แล้ว ยังอยู่ในช่วงของการศึกษาเพื่อให้เข้าใจสภาพการณ์ต่างๆ อย่างลึกซึ้ง บ่ายนี้มีโอกาสดีได้เข้าไปพบและทำความรู้จักกับนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่ ๓ ซึ่งอาจารย์ ดร.จิราภรณ์ สรรพวิรวงศ์ นัดหมายมานำเสนอโครงการที่นักศึกษาจะทำในชุมชน
ระหว่างรอคนมาเปิดห้องประชุม ดิฉันลองสอบถามนักศึกษาดูว่าโครงการที่จะทำในชุมชนนั้น คิดขึ้นมาจากอะไร เสียงตอบรวมๆ กันบอกว่าดูจากปัญหา
นักศึกษาพยาบาล ชั้นปีที่ ๓ หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส |
ดิฉันเล่าให้นักศึกษาฟังสั้นๆ ว่าก่อนหน้านี้ได้ทำงานเรื่องเบาหวานและ KM ถามนักศึกษาว่ารู้จัก KM หรือไม่ หลายคนพยักหน้าว่ารู้จัก บางคนบอกว่า KM คือการเอาประสบการณ์มาบริหารจัดการ เมื่อถามถึงการปฏิบัติการพยาบาลในช่วงที่ผ่านมาว่าเวลาไปปฏิบัติจริงๆ แล้ว ทำเหมือนที่เรียนในห้อง Lab หรือไม่ หลายคนก็สั่นหัว และเมื่อถามต่อว่าเคยเอาสิ่งที่ตนปฏิบัติมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับเพื่อนบ้างไหม ปรากฏว่ายังไม่เคยทำกิจกรรมแบบนี้
ดิฉันบอกนักศึกษาว่า KM ในเรื่องของความรู้ปฏิบัตินั้น fit กับวิชาชีพพยาบาลมาก ต่อไปจะหาโอกาสแนะนำให้นักศึกษาได้รู้จักและเอา KM ไปใช้เป็นเครื่องมือในการพัฒนาตนเอง สำหรับวันนี้ลองให้การบ้านให้นักศึกษาไปเขียนเล่าเรื่องความสำเร็จเล็กๆ น้อยๆ หรือความภาคภูมิใจของตนในการฝึกปฏิบัติงานช่วง ๔ สัปดาห์ที่ผ่านมาคนละ ๑ เรื่องสั้นๆ
เรื่องเล่าของใครน่าประทับใจจะมีรางวัลให้ด้วย
วัลลา ตันตโยทัย วันที่ ๒๒ สิงหาคม ๒๕๕๐