ความวุ่นวายในการทำงาน
สวัสดีค่ะ ทุกคน (ที่เผลอเข้ามาอ่าน)
กลับมาแล้วค่ะ..จุ๊บ ๆ ก่อนอื่นขอรายงานตัวกลับเข้าสู่วงการ KM ผ่าน Gotoknow อีกครั้งนะค่ะ หลังจากห่างหายไปนานหลายเดือนเลย เพราะมีปัญหาด้านระบบประสาท เอ๋ย...! ... !.. ไม่ใช่ ระบบอินเทอร์เนตที่บ้านมีปัญหาต่างหาก
วันนี้เลยขอแลกเปลี่ยนแนวคิดในการทำงานนิดนะค่ะ
- เพื่อน ๆ ตอนนี้ใครคิดว่าตัวเองงานหนักจัง ยกมือขึ้น อันแน่ แอบยกมือกันใหญ่เลยใช่ใหม่ล่ะ
เติ้ลก็คิดเหมือนกันคะ ที่ว่างานเราเนียยุ่งที่สุดเลย ไหนจะเรื่องทุนอาจารย์ งานการประชุม แล้วยังต้องไปดูแลงานแทนคนที่ลาออกอีก ฮือ....แล้วงานอื่นเขาทำไรกันบ้างเนีย ทำไมต้องให้เราตามเรื่องทุกอย่างเลยนะ คิดกันเองเป็นป่ะ (ประมาณว่าทำไมยุ่งแต่เราว่ะ) จนวันนี้สบโอกาสเลยระบายให้น้องที่ทำงานด้วยกันอีกคนฟัง จึงได้มีสติคิดได้ น้องเขาบอกว่า
"อย่างคิดอย่างนั้นสิค่ะ คนอื่นเขาก็คงกำลังทำอะไรที่สำคัญ และมีความจำเป็นเร่งด่วนมากกว่า อยู่ก็ได้"
"พี่อยาคิดหรือพูดแบบนี้บ่อยๆนะ เดี่ยวคนอื่นได้ยินเราก็เสีย เราคิดแบบนี้บ่ิอยๆก็บั่นทอนเราเองด้วย"
ได้ฟังดังนั้น โทสะจริต ที่มีอยู่จึงค่อยทุเลาลง อาการหงุดหงิด ก็หายไป บ้างที่เราก็ลืมคิดไปว่า เราไม่ได้เป็นศูนย์กลางของโลก คนอื่น ๆ เขาก็มีความสำคัญไม่แพ้เราเลย
คนเรามักคิดว่าปัญหาของเรายิ่งใหญ่และสำคัญที่สุดเสมอ กว่าที่เติ้ลจะคิดจุดนี้ได้ก็ต้องอาศัยคนอื่นสะกิด มีกลัยานมิตรให้สติในการทำงาน
หลังจากนี้สัญญาค่ะว่า จะเพ่งโทษของคนอื่นให้น้อยลง มองให้รอบด้านมากขึ้น
เพื่อนๆ ก็อย่าให้อารมณ์ มาบดบังตาเหมือนเติ้ลนะค่ะ
บาย บาย
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น