จบหลักสูตรแพทย์เวชศาสตร์การบิน รุ่นที่ 23 (Flight Surgeon)

และแล้ว  ก้อมาถึงสัปดาห์สุดท้าย  หลังจากเรียนมายาวนาน 12 สัปดาห์เต็ม

พวกเราแพทย์เวชศาสตร์การบิน  ต่างเหล่า  ต่างสถาบันทั้งสิ้น 20 นาย

ที่ต้องมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน  กินนอนเล่นด้วยกัน  ผจญภัยประหลาด ๆ ด้วยกัน

ในที่สุด  งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกรา  คิด ๆ แล้วก้อใจหายเหมือนกันที่จะต้องจากกันสักที

สัปดาห์นี้มีการสอบครั้งสุดท้าย  (เรียนหลักสูตรนี้สอบเยอะมาก  สามเดือนสอบไปหกเจ็ดครั้งอ่ะ)

สอบเยอะจริง ๆ  โดยครั้งนี้สอบเรื่องเวชศาสตร์การบินคลินิก

ซึ่งเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับสาขาวิชาแพทย์ต่าง ๆ นำมาประยุกต์ใช้ร่วมกับเวชศาสตร์การบิน

ลักษณะเนื้อหาเหมือนการกลับไปเรียนแพทย์ใหม่อีกรอบน่ะ  แต่เป็นฉบับย่อ

ก้อจบผ่านไปด้วยดีสำหรับการสอบครั้งสุดท้าย

จากนั้นก้อมีการสอบ post test ปิดท้ายอีกด้วย  โดยเป็นข้อสอบเดียวกับ Pre test

ทำเพื่อดูความก้าวหน้าของนักเรียนแต่ละคน

(เสียดาย  รู้งี้ทำ pre test ให้ได้คะแนนต่ำ ๆ ดีกว่า  จะได้ก้าวหน้าสุด ๆ )

ซึ่งคะแนนสอบรวมทุก part จะนำมาจัดลำดับที่ของนักเรียน  ว่าสอบได้ที่เท่าไหร่

ให้ทายซิว่ากระผมสอบได้ที่เท่าไหร่จาก 20

แต่น....แต๊น  หล่อ ๆ อย่างกระผมก้อต้องได้ติด Top Five อยู่แล้น  เหอ ๆ

กระผมได้ที่ห้าพอดิบพอดีครับ  เจ๋งม้า....เหอ ๆ ๆ

แต่ในความคิดกระผม  กระผมว่ากระผมได้ที่หนึ่งนะ  ในหมู่ผู้ที่ไม่อ่านหนังสือด้วยกันเองน่ะ

ทั้งนี้ทั้งนั้นเพราะ  อันดับที่ 1-4 นั้น  เป็นติวเตอร์ให้รุ่นทุกครั้งที่สอบน่ะ

ส่วนกระผม  ใช้นโยบายทำแก้วให้ว่าง  คือไม่อ่านไรมาเลย

แล้วมาใช้  Short term memory ก่อนสอบ 

นั่นคือ  จำที่มันติวให้ลูกเดียว  โหลดเข้าหัวอย่างไวอ่ะ  เหอ ๆ ได้ผลจริง

แต่น่าเสียดาย  เขามีเกียรติบัตรดีเด่น  ให้แค่อันดับ 1-3 เท่านั้นเอง

เฮ้อ  จริงๆ น่าจะขยายมาให้ถึง top five เนอะ  จะได้ได้ด้วย

จากนั้นก้อเป็นการถ่ายรูปรุ่น  ถ่ายรูปกะคณาจารย์ต่าง ๆ ที่มาสอนพวกเรา

สำหรับงานเลี้ยงอำลานั้น  จัดขึ้นที่สโมสรกองทัพบก (Army club) ที่ตรงถนนวิภาวดีรังสิตอ่ะ

สนุกดี  จองห้อง VIP2 ไว้  จุแขกได้ประมาณสามสิบคน

อาหารเป็นโต๊ะจีนสี่โต๊ะ  แล้วมีคาราโอเกะด้วย

นอกจากนั้นยังมีเกมส์ให้เล่นกันอีก

เป็นเกมส์อนาถ ๆ ชิงรางวัลเล็ก ๆ น้อย ๆ

เช่น  เกมส์ทำไข่ให้แตก  โดยเอาไข่ใส่ถุงพลาสติก  แล้วผูกเชือกปากถุงโยงขึ้นมาผูกกับเอวไว้

แล้วห้อยถุงไข่ลงมาระหว่างขา  จากนั้นแกว่งให้ชนกะไข่ของคู่ตัวเอง  ใครแตกก่อนชนะ....

กับเกมส์คาบช้อนส่งลูกปิงปอง  ใครทำหล่นแพ้....

สนุกดี  ปล่อยแก่กันสุด ๆ มันส์มาก

คาราโอเกะวันนั้น  เลิกเที่ยงคืนกว่า

เลิกเป็นห้องสุดท้ายในสโมสรเลย 

โดยตอนเลิก  เด็กที่ดูแลห้องมาบอกว่า  เขาอยากกลับบ้าน  เพราะเขาขึ้นรถเมล์กลับบ้านไม่ได้

แต่พวกเราก้อไม่ยอมแพ้  ร้องต่อ 

จนในที่สุด  เขาตัดไฟ  ตัดไฟเลยครับท่านผู้ชม  ไอ้พวกเรากะลังดิ้นกันอย่างเมามันส์ยี่สิบคน  ไฟดับพรึ่บ

เลิกครับ  คราวนี้ยอมจริง ๆ เฮ้อ

จากนั้นวันรุ่งขึ้นมีพิธีประดับปีกเวชศาสตร์การบิน

โดยเจ้ากรมแพทย์ทหารอากาศเป็นประธานในพิธี

ซึ่งทำให้พวกเรารู้สึกเป็นเกียรติมากที่ท่านมาประดับปีกให้

สุดท้ายนี้  จากการเรียนทั้งสามเดือนที่ผ่านมาในหลักสูตรแพทย์เวชศาสตร์การบิน

ทำให้ผมพบว่า  จากที่เคยคิดว่าวิชานี้ทำไมต้องเรียน  มีความสำคัญอะไร  แพทย์ทั่ว ๆ ไปก้อน่าจะตรวจได้

แต่ทั้งหมดนั้น  ไม่จริง !!

วิชานี้มีอะไรมากกว่าที่คิดมากมายนัก  มีสาระสำคัญที่ไม่ได้รับการสอนในโรงเรียนแพทย์ทั่ว ๆ ไป

และมีหน้าที่รับผิดชอบที่หนักหนา  เนื่องจากถ้าคุณดูแลนักบินไม่ดี  นักบินย่อมทำงานไม่ดีด้วยเช่นกัน

เพราะฉะนั้น  สถาบันแห่งนี้จึงจำเป็นต้องจัดอบรมแพทย์เวชศาสตร์การบินขึ้น

ซึ่งนอกจากความรู้ที่จะได้รับแล้ว  สถาบันแห่งนี้ยังให้เพื่อนฝูงร่วมรุ่นที่ดี ๆ กับผมอีก 19 คน

ซึ่งผมว่ามิตรภาพนี้  เป็นสิ่งที่ได้รับไม่น้อยไปกว่าความรู้และประสบการณ์ต่าง ๆ เลย

ผมยังเสียดายเลยว่าทำไมหนอ  ไม่จัดหลักสูตรนี้ให้เรียนตั้งแต่สองปีที่แล้ว  เสียดายเวลาจริง ๆ

เพราะหลักสูตรนี้  คุ้มค่ามาก  ให้อะไร ๆ มากกว่าที่คาดคิดไว้จริง ๆ

ปล.สุดท้ายนี้  พี่ Som Sorn แห่งกองทัพอากาศกัมพูชาได้กล่าวลาพวกเราเป็นภาษาไทยได้ซักที

หลังจากฟังพวกเราพูดมาสิบสองสัปดาห์  วันนี้ได้โอกาสที่แกจะได้พูดไทยยาวที่สุดในชีวิตแกซะที

แกพูดได้ซึ้งมาก  แถมยังอวยพรภาษาไทย  ขอให้ทุกคนมีความสุขในครอบครัวด้วย  และยกมือไหว้พวกเราทุกคน

แอบซึ้ง.....นึกในใจว่า  วันใดไปเยือนเสียมราฐ  กัมพูชา  จะโทรหาแกแน่นอน  (จะได้กินฟรี  มีที่พักไง)

ปล.อีกรอบ  สัปดาห์หน้าเราต้องกลับไปรับภาระที่ยิ่งใหญ่เหมือนเดิม  นั่นคือ

แพทย์ประจำ รพ.กองบิน ๔ ตาคลี  (รพ.กองบินที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย)

นอกจากนั้นยังต้องปฏิบัติหน้าที่แพทย์เวชศาสตร์การบินเพิ่มอีกตำแหน่งด้วย

และคาดว่าต้องกลับไปอยู่ชดใช้เวร รพ.อีกด้วย

เพราะเนื่องจากตลอดสามเดือนที่ผ่านมา  ให้น้อง ๆ อยู่เวรแทนไปก่อน  เพราะเราไปเรียน

กลับมาคราวนี้รวยแน่  รวยเวร  เพราะใช้คืนน้อง  งอมพระรามแน่เรา

แต่ภารกิจแรกคือ  ต้องทำ รพ.ให้ผ่านโครงการ รพ.ส่งเสริมสุขภาพก่อน

ซึ่งเขาจะส่งคณะกรรมการมาตรวจ รพ.ในวันที่ 24 สิงหาคมนี้แล้ว

แง้....ปีนี้พี่ ๆ ผมไปหมดแล้ว  เหลือต้องลุยคนเดียวแล้ว  สู้ตาย.......

ตามสโลแกนของฮีโร่ที่ว่า

"Great Power comes to great responsibilities"