เหตุผลที่ลูกไม่อยากให้แม่ไป งานวันแม่

ปกติโรงเรียนพี่ฟาง กับ น้องฟ้า  จะจัดงานวันแม่ทุกปี  โดยในทุกครั้งก่อนจัดงาน ทางโรงเรียนก็จะมีหนังสือเชิญถึงผู้ปกครองถามความสมัครใจ ว่า มาร่วมงานได้หรือไม่

ปีนี้ก็เช่นกัน  น้องฟ้ากุลีกุจอ เอาหนังสือเชิญมาให้คุณแม่ เพื่อให้ตอบรับการเข้าร่วมงาน  ผิดกับพี่ฟาง ซึ่งดูจะเงียบกว่าทุกปี  คุณแม่ไม่สงสัยอะไร คิดเพียงว่า คุณครูคงยังไม่ฝากหนังสือเชิญมาให้

พอใกล้ถึงวันจัดงาน

 "แม่ ไม่ไปงานวันแม่ไม่ได้เหรอ"    น้องฟาง

              "ทำไมเหรอลูก  มีอะไรรึเปล่า" ดิฉันเอ่ยถาม
 
 "เปล่า"  เธอบอกเพียงสั้น ๆ

                    "แล้วแต่ลูกสิคะ  แม่ยังไงก็ได้  ถ้าลูกไม่อยากให้แม่ไป  แม่ไม่ไปก็ได้"    ดิฉันกล่าวกับเธอ  เพื่อให้เธอคลายความกังวลลง โดยที่ยังไม่ทราบเหตุผล ว่าเช่นไรเธอถึงไม่ยอมให้ดิฉันไปงานวันแม่ในปีนี้

จนถึงวันที่ต้องส่งหนังสือเชิญ ระหว่างนั่งรถไปส่งลูก ๆ ที่โรงเรียน  เธอพูดกับดิฉันอีกครั้งว่า

 ""แม่ ไม่ไปงานวันแม่ไม่ได้เหรอ"   

                       ดิฉันกล่าวเช่นเดิมว่า  "แล้วแต่ลูกสิคะ  แม่ยังไงก็ได้  ถ้าลูกไม่อยากให้แม่ไป  แม่ไม่ไปก็ได้"  ทั้ง ๆ ที่ในใจแอบน้อยใจเล็กน้อย แล้วกล่าวกับเธอว่า

                    "แม่ไม่ไป ไม่เป็นไรหรอกลูก  แต่ลูกลองนึกดูสิว่า  คนอื่นที่เขาไม่มีแม่  เขายังอยากมีโอกาสสักครั้งให้แม่ได้ไปงานวันแม่  แต่นี่ลูกเอง กลับไม่อยากให้แม่ไป"

 เธอนิ่งไปครู่หนึ่ง  แล้วยื่นหนังสือเชิญให้ดิฉัน แล้วบอกว่า "ตกลงฟางให้แม่ไปก็ได้  แม่เซ็นต์ตอบรับให้ฟางหน่อยนะ"

ดิฉันเซ็นต์หนังสือให้เธอ  แล้วไม่พูดอะไร

 

 หลังจากนั้น หนึ่งวัน  ดิฉันเพิ่งมาทราบเหตุผลว่า เพราะเหตุไร เธอถึงไม่ยอมให้ดิฉันไป  เนื่องจากเพื่อน ๆ ในกลุ่มของเธอพนันกันว่า ถ้าวันแม่ปีนี้ ใครร้องไห้ ถือว่าคนนั้นแพ้  แต่ถ้าใครไม่ร้อง คนนั้นชนะ  แล้วน้องฟางลูกสาวคนนี้ของดิฉันหนะ  บ่อน้ำตาแตกทุกปีในวันแม่  เธอจึงกังวลมากถึงมากที่สุด ว่าเธอจะแพ้เพื่อน ๆ เพราะเธอต้องร้องไห้แน่ ๆ

 

โธ่  ลูกหนอลูก  เหตุผลแค่นี้เอง

 

แต่ในที่สุด  เช้านี้  ดิฉันก็ได้ไปร่วมงานวันแม่ที่โรงเรียนของน้องฟาง  ปรากฎว่า พอช่วงเวลาที่คุณครูปล่อยให้เด็ก ๆ มาหาแม่  เราสองคนใช้เวลานานสักเล็กน้อยกว่าจะหากันเจอ  ดิฉันเริ่มรู้สึกกระวนกระวายใจ  เนื่องจากตัวเองสายตาสั้น และไม่ได้สวมแว่นด้วย จึงหาลูกไม่เจอ

สุดท้ายเมื่อได้เจอกัน  ต่างคนต่างโผกอด  ไม่มีน้ำตา มีแต่รอยยิ้ม และความปิติในหัวใจของเราสองคน 

น้องฟางบอกว่า " แม่  วันแม่ปีนี้  ลูกไม่มีของขวัญให้แม่นะ  เพราะลูกตั้งใจจะทำที่วางจานให้แม่  แต่เผอิญด้ายหมดซะก่อน  ลูกเลยทำไม่เสร็จ"

                "ไม่เป็นไรหรอกลูก  แค่ลูกเป็นเด็กดีเหมือนทุก ๆ วัน ก็คือของขวัญอันวิเศษสุดของแม่แล้ว"  ดิฉันกล่าวกับเธอ

 

"อ้อ ที่สำคัญ วันแม่ปีนี้  ลูกเป็นฝ่ายชนะแล้วใช่ไหมค่ะ"

 

 เธอยิ้มให้ดิฉัน ก่อนจะขอตัวไปเข้าเรียนตามปกติ 

 

 และดิฉันเพิ่งมาทราบจากคุณพ่อในภายหลังว่า  เธอกังวลเรื่องการร้องไห้มาก ถึงขนาดบอกกับคุณพ่อไว้ก่อนแล้วว่า ปีนี้เธอจะเข้มแข็ง  แม่จะไม่มีทางเห็นน้ำตาของเธอเด็ดขาด

แล้วคุณแม่ท่านอื่น ๆ หละคะ  บรรยากาศของวันแม่ในปีนี้ เป็นอย่างไรบ้าง อย่าลืมนำเรื่องราวอันอบอุ่น มาเล่าสู่กันฟังนะคะ

[นายหมู]

รักแม่กอดแม่ทุกวันที่บ้านก็พอแล้ว

[sompornp]

น้าอ๊อบกอดแม่แป๊ดเผื่อน้องฟาง น้องฟ้า วันแม่แล้วนะคะ

 ขอให้เด็ก ๆ เป็นเด็กดี ทุกวัน ๆ ๆ ๆ ๆๆ 

[Sasinand]

สวัสดีค่ะ

โถ เด็กคือเด็กนะคะ บางทีเขากังวลอะไร ตามประสาเขา และไม่บอกเรา

ไม่อยากให้เพื่อนล้อว่า ขี้แยนั่นเอง

ก็happy ending ค่ะ

ของดิฉัน อยากให้ช่วยอ่านค่ะ มันยาวค่ะ เขียนอีกไม่ไหว ก้ตื้นตันค่ะ และภูมิใจในการทำหน้าที่ของแม่ค่ะ แม้จะ ยังต้องทำต่อไป แต่ก็น้อยลงค่ะ

[โอ๋-อโณ]

น้องฟางเก่งจังค่ะที่ตั้งใจอะไรไว้แล้วก็ทำได้จริงๆ ฝากคุณแม่แป๊ดบอกว่าป้าโอ๋ชมด้วยนะคะ ป้าโอ๋ก็ได้ไปงานวันแม่เหมือนกันค่ะ ชอบที่ได้ร้องเพลงกับคนเยอะๆค่ะ ขนลุกดี เอาบันทึกนี้มาแลกเปลี่ยนนะคะ คนละบรรยากาศ....ยิ้ม... ยิ้มค่ะ

[พี่องุ่นคนสวย]

เนื่องในโอกาสวันแม่

ฝากของขวัญมาให้ลูกๆก่อนเน๊าะ 

เจ้าสามตัวจ๊ะ   ฟางกับฟ้า  วันๆไม่ทำอะไรกินอย่างเดียวความสูงนะหามีไม่  สูงด้านข้าง

ปล.คิดถึงมาก

 

[อุโยะจัง]

ดีจัง...ตอนอุโยะเรียน ไม่มีซักครั้งที่ทางโรงเรียนจะส่งหนังสือเชิญให้แม่มาร่วมงานวันแม่ เค้าก็จะเลือกแต่แม่ที่มีหน้ามีตาเท่านั้นแหละ แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกนะ เราไม่ต้องแสดงออกอะไรต่อคนหมู่มากก็ได้ แค่ทำตัวเป็นคนดี ไม่ให้แม่ลำบากใจ แค่นี้ท่านก็มีความสุขแล้ว