ความประทับใจครั้งไปหมู่บ้าน

คุยสับเพเหระแต่ได้ข้อคิดที่เป็นประโยชน์

    เมื่อวาน(7 ส.ค.2550) ได้เข้าไปสอนนมู่บ้านตำบลแหลม  เราได้นั่งคุยกันสับเพเหระ ทั้งเรื่องการเมือง การเรียน ตลอดจนกิจกรรมการศึกษานอโรงเรียน  ลุงถามว่าดิฉันว่า (ผู้ที่ไม่จบ ป.6 หรือระดับประถม) มีมากไหม  ดิฉันตอบไปว่า มีจำนวนมาก แต่ไม่ค่อยมีใครอยากเรียน เขาอ้างว่า เขาแก่แล้วบ้าง  ตามองไม่เห็นบ้าง ไม่มีเวลาบ้าง เราก็ไปบังคับไม่ได้เพราะเขาเป็นผู้ใญ่แล้ว ลุงเลยพูดว่า แปลว่าผู้ที่ไม่รียนเขารู้มากแล้ว เขาไม่ต้องเรียนแล้ว แต่สิ่งที่ดิฉันประทับใจมากที่สุดในการสนทนาในครั้งนี้ ลุงพูดว่า  ถึงคนอื่นไม่เรียน  แต่ลุงจะเรียน เรียนจนครูบอกว่าไม่ต้องเรียนแล้ว ถึงจะไม่เรียน เพราะลุงเรียนเพื่อพัฒนาตัวเอง อย่าให้ลืมหนังสือ  เวลาไปไหนไม่ต้องอายเพื่อน(คนอื่น) เขาให้เขียนอะไรก็สามารถเขียนได้ และอ่านออกไม่ต้องโดนหลอกง่ายๆ  ลุงยังบอกอีกว่า ตั้งแต่ได้เรียนหนังสือ ตอนนี้ลุงเริ่มเขียน  อ่านคล่องขึ้น เพราะลุงได้ฝึกอ่านและฝึกเขียน

    นี่แหละคะคือความประทับใจเล็กๆ น้อยๆ ที่เข้าไปในมู่บ้าน

    มีความประทับใจอะไรนครั้งต่อไปเดี๋ยวจะเล่าให้ฟังอีกนะคะ