หน้าที่การงาน เป้าหมาย และการเรียนรู้เรื่องลมหายใจ

การทำงานที่ไม่หวังผลตอบแทนเป็นเรื่องยาก
ผลตอบแทนมีทั้งมูลค่าและคุณค่า
เรายึดหลักการทำงานคือหน้าที่เพื่อประโยชน์ตน ประโยชน์ผู้อื่นและประโยชน์ร่วมกัน(สาธารณะ)

ตามธรรมดา กายกับจิตมีความเกี่ยวเนื่องกัน
กายสบายจิตก็พลอยสบายไปด้วย
จิตสบาย กายก็พลอยสบายไปด้วย

ผู้รู้บอกว่า จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว

การพัฒนาจิตให้เป็นอิสระจากพันธนาการทั้งปวงเป็นเป้าหมายของชีวิต เป็นการปฏิบัติธรรม

ถ้าเรามีพันธนาการในหน้าที่การงานก็ใช้หน้าที่การงานเป็นอุปกรณ์ในการเรียนรู้เพื่อพัฒนาจิต

มันอยู่ที่เป้าหมายที่เราตั้งไว้
เราทำด้วยเป้าหมายใด
ถ้าไม่ตรงกับเป้าหมายที่คาดหวังไว้ก็เป็นทุกข์

เป้าหมายคือ เรียนรู้จิตเพื่อการหลุดพ้นจากพันธนาการทั้งความยินดีและยินร้ายทั้งปวง

เราก็ทำหน้าที่ที่เห็นว่าดีงาม เป็นประโยชน์ตน ประโยชน์ผู้อื่นและประโยชน์ร่วมกัน(สาธารณะ)อย่างเต็มที่

ด้วยเป้าหมายข้างต้น
ความทุกข์จากความยินร้ายก็เป็นการเรียนรู้เพื่อก้าวไปข้างหน้า
ความสุขจากความยินดีก็เป็นการเรียนรู้เพื่อก้าวไปข้างหน้า
เพราะจุดหมายของเราคือ
หลุดพ้นจากความยินดียินร้ายทั้งปวง

กุศโลบายคือลมหายใจยาว
เพราะการบังคับจิตโดยตรงทำได้ยากยิ่ง
การบังคับกายในระดับที่ละเอียดอ่อนก็ทำได้ยาก
แต่เราสามารถกำหนดลมหายใจได้ เพียงมีสติรู้ตัว

กำหนดลมหายใจยาว ทั้งเข้าและออก
ทุกเวลาที่รู้สึกตัว
ย้ำว่า ทุกเวลาที่รู้สึกตัว

เมื่อลมหายใจยาวอยู่ในการกำหนด รับรู้ของเราอย่างต่อเนื่อง เราจะมีกายและจิตที่สงบเย็นขึ้น

พูดภาษาจัดการความรู้ว่า ไม่ทำไม่รู้