วันนี้ขณะผมนั่งทานอาหารเช้าในร้าน "ฮาลาลฟูดส์" มีผู้ปกครองท่านหนึ่งเข้ามาทักผมอย่างดีใจ เธอเรียกผมว่า "ครูของเดะแจฟ" หรือมุฮัมมัดแจฟนี่ ลูกศิษย์ของผม สมัยยังทำงานที่โรงเรียนฯครับ
คุณแม่ของเด๊ะแจฟเล่าว่า "ตอนนี้ทั้งเด๊ะแจฟและน้อง กำลังเรียนที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เด๊ะแจฟกำลัง เรียน ปริญญาโทสาขาวิชาเศรษฐศาสตร์ ใกล้จะจบแล้ว กำลัง เขียนthesis" เธอเล่าด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มและ ภาคภูมิใจ
ในฐานะครูคนหนึ่งสิ่งที่ได้รับรู้เกี่ยวกับความก้าวหน้าของศิษย์ นับเป็นข่าวดีที่สุดข่าวหนึ่ง ไม่ใช่เฉพาะสำหรับผมเท่านั้น แต่สำหรับครูและบุคลากรทุกคนของโรงเรียนฯ คุณแม่ ของเด๊ะแจฟเล่าต่อว่า "ครูรู้ไหม ที่ครูสอนเด๊ะแจฟ ละหมาดตั้งแต่อนุบาลนั้น เด๊ะแจฟละหมาดตลอด ไม่ขาดจนถึงวันนี้"
สิ่งที่คุณแม่ของเด๊ะแจฟบอก "เด๊ะแจฟละหมาดตลอด ไม่ขาดจนถึงวันนี้" ได้นำความปิติยินดีอย่างมากที่สุด สู่ดวงใจของผม ผมบอกคุณแม่เด๊ะแจฟว่า "นี่คือข่าวดี ที่สุดสำหรับผมในเช้าวันนี้" ผมดีใจอย่างไม่เคยดีใจ เท่านี้ มาก่อน
อัลฮัมดุลิลละฮฺ มวลการสรรเสริญทั้งหลายเป็นสิทธิ ของพระองค์ ผู้ทรงรอบรู้ทุกสิ่ง ผู้ทรงปรีชาญาณ
ไม่มีความเห็น