ความทุกข์หนอ

<blockquote><p>ท่านว่า...สรรพชีวิตที่เวียนว่ายตายเกิด ล้วนตกอยู่ภายใต้ความบีบคั้นทั้งปวงทั้งปวงเหล่านั้นเป็นทุกข์ทั้งสิ้น ไม่ได้เป็นสุขเลยเพียงแต่เรามักไม่รู้ตัว ก็มองว่าเป็นเรื่องปกติธรรมดาไปไม่ได้เห็นเป็นทุกข์อะไร เมื่อแก้ทุกข์ได้เป็นคราวๆ ไปก็สุขเช่นเมื่อหิว แล้วได้อาหารเข้าไปก็เป็นสุข แต่แล้วมื้อหน้าเดี๋ยวก็ทุกข์อีก เป็นอย่างนี้ร่ำไปไม่รู้จบ </p><p> </p><p>"เรามีทุกข์กายที่ต้องปฏิบัติให้หายทุกข์อยู่ทุกวัน" </p><p>เราต้องหายใจ ต้องพึ่งอากาศ ไม่มีอากาศหายใจก็อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีอากาศหายใจ ถ้าไปอยู่ในที่อึดอัดอับทึบ เราก็จะทุกข์อึดอัด หายใจไม่ออก เราไม่ได้เป็นนายของตัวเองเลยจะเลือกว่าตอนนี้จะหายใจ ตอนนี้จะไม่หายใจ ก็ไม่ได้
เราก็ต้องดิ้นรน แสวงหาตรงที่มีอากาศให้หายใจโล่งๆ </p><p>เราต้องรับประทานอาหาร ไม่มีอาหาร เราก็อยู่ไม่ได้
ถ้าไม่มีอาหาร กายนี้ก็ยังจะหิววันละ ๓ ครั้ง เราจึงต้องแสวงหาอาหาร ด้วยวิธีซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ จากมนุษย์ยุคหินเดินเข้าป่าไปหากินมาเป็นทำงาน หาเงิน มาซื้อหาอาหารใส่ท้อง ประทังความหิวที่หิวทุกวัน วันละสามครั้ง
เราไม่ได้เป็นเจ้านายตัวของเราเลยเราสั่งไม่ได้ว่าวันนี้จะรับประทาน พรุ่งนี้งด ร่างกายไม่ได้งดกับเราไปด้วยเลย
เราต้องดิ้นรนเสาะแสวงหาอาหารมาเอาใจกายนี้อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน รับประทานไปอิ่มแล้ว ก็ยังต้องดิ้นรนแสวงหาที่เพื่อจะขับถ่ายของเสียออกมา(ขออภัยครับ คำไม่ค่อยสุภาพ) ล้วนแต่ไม่อยู่ในบังคับเราเลย </p><p>ดังนั้น ท่านจึงว่ากายเรานี้มีแต่ทุกข์ทั้งแท่ง
ทุกข์กาย เมื่อยตัวก็ต้องขยับ เปลี่ยนท่า
นั่งเมื่อยก็เอนนอน นอนเมื่อยก็ลุกเดิน เดินเมื่อยก็ลงนั่ง
เมื่อนั่งเมื่อยก็ต้องลุกเดินอีก วนเวียนอยู่อย่างนี้
ยังไม่นับทุกข์อื่นๆ อีกมากมาย เช่น ทุกขสัจจะ - เกิด แก่ เจ็บ ตายก็เป็นทุกข์ และอีกสารพัดทุกข์ </p><p>..... </p><p>"สุขอื่นใดเหนือความสงบ ... ไม่มี"
จริงแท้ที่สุด </p></blockquote>