การวางเงื่อนไขให้จดจำได้ดี
พาฟลอฟ ผู้ให้กำเนิดแนวทฤษฎีการเรียนรู้แบบวางเงื่อนไข เขาได้ศึกษาถึงความสัมพันธ์ของปฏิกิริยาตอบสนองที่เกิดขึ้นโดยอัตโนมัติ พาฟลอฟเชื่อว่า การเรียนรู้ของสิ่งมีชีวิตเกิดจากการวางเงื่อนไข การตอบสนองหรือการเรียนรู้ที่เกิดขึ้นต่อสิ่งเร้านั้น ๆ ต้องมีเงื่อนไขหรือมีการสร้างสถานการณ์ให้เกิดขึ้น
ครูผู้สอนหลายคนได้ประยุกต์ทฤษฎีนี้มาใช้ในการสร้างเงื่อนไขให้นักเรียนสามารถจดจำเนื้อหาต่าง ๆ ได้ดี ที่เราเคยเรียนกันมา ครูสอนภาษาไทยมักจะมีเงื่อนไขในการจดจำให้เราหลายเรื่อง มีทั้งเป็นบทกลอนหรือคำประพันธ์ลักษณะต่าง ๆ เช่น
“ผู้ใหญ่หาผ้าใหม่ ให้สะใภ้ใช้คล้องคอ…”
(สอนเรื่องคำที่ใช้สระ “ใ” 20 คำ)
“บันดาล ลงบันได บันทึกไว้ให้จงดี…”
(สอนเรื่องคำที่ใช้ “บัน”)
หรือบางทีก็เป็นคำที่ช่วยในการจำ เช่น
“ไก่จิกเด็กตาย บนปากโอ่ง”
(สอนเรื่องอักษรกลาง)
“ผีฝากถุงข้าวสารให้ฉัน”
(สอนเรื่องอักษรสูง)
ยังมีการสร้างเงื่อนไขให้จดจำได้ดีอีกหลายเรื่อง ที่เราจำคุ้นหูกันมากตั้งแต่เด็กจนโต แต่มีครูสอนวิชาสุขศึกษาคนหนึ่ง สร้างเงื่อนไขให้นักเรียนจดจำเกี่ยวกับประโยชน์ของวิตามินต่าง ๆ ได้อย่างน่าสนใจ ใครจะจำไปใช้ก็ได้
“ เอ - ตา (ป้องกันตาฟาง)
บี - ชา (ป้องกันเหน็บชา)
ซี - ฟัน (ป้องกันเลือดออกตามไรฟัน)
ดี - ดูก (ทำให้กระดูกแข็งแรง)
อี - หมัน (ป้องกันการเป็นหมัน)
เค - แข็ง (ช่วยให้โลหิตแข็งตัวเร็วขึ้น)"
ครูที่สอนวิชาอื่นอาจจะลองประยุกต์วิธีนี้ไปสร้างเงื่อนไขในการจดจำที่ง่ายและคงทนให้แก่เด็กก็ได้ ...แต่ต้องไม่ลืมว่า เรื่องนี้เป็นเพียงพื้นฐานของการเรียนรู้เท่านั้น เราต้องต่อยอดไปสู่การคิดวิเคราะห์ที่พัฒนาสติปัญญาให้สูงขึ้นด้วย
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น