วันเวลาที่ผ่านไป

เง้อ...

วันนี้เวลาหมดอีกแง้ว

การที่ต้องอยู่ในพื้นที่เสียงภัย

ทำให้ฉันสะสางงานจนค่ำไม่ได้เหมือนเคย

งานมันก็เลยพอกเป็นหางหมูซะแล้ว

นอกจากหางแล้วลำตัวก็ออกจะอ้วนพี

จะเปลี่ยนชื่อเป็นน้องหมูในเร็ววันนี้แหละ

หุ หุ อุตส่าห์ยกเอาสถานการณ์มาอ้าง

ตอนนี้อายุก็ปาเข้าไปค่อนชีวิตแล้ว

เป็นพยาบาลแก่ๆที่หันมาเอาดีทางสารสนเทศ

มันจะดีมั๊ยเนี่ย

แต่ที่แน่ๆเวลานอนฝันเห็นแต่ตัวเลขตรึมไปโม้ด

ตั้งแต่เลขศูนย์ยันเลขเก้า

แบบนี้ไปให้อาจารย์ไหนๆทำนายก็ไม่ถูก

เช้าๆก็ยังมีคนมาทวงงานเหมือนตอนอยู่ประถมเลย

(กระซิบ กระซิบ โรงพยาบาลฉานเอง..ง่า)

มัวแต่มานั่งเขียนบันทึก

แล้วงานเราจะเสร็จมั๊ยเนี่ย

แป่ว...

 

[เสนีย์ คชอัมพล]

• ขอส่งแรงใจและขอให้กำลังใจ...ครับ