เรื่องเล่าจากออสเตรเลีย (33.2)

           นั่งเครื่องบินประมาณ 45 นาที ก็ถึงสนามบินซิดนีย์ ตอนลดระดับลงก็มีการสั่นและไม่นิ่งเหมือนตอนขึ้น และดูเหมือนจะมีลมแรงเพราะเป็นเมืองชายทะเล ทำให้รู้สึกเวียนหัวมาอีก แต่ดูผู้โดยสารคนอื่นๆเขาก็จะนั่งเฉยๆ อาจจะนั่งแบบนี้จนชินแล้ว ตอนลดระดับจะรู้สึกหวิวๆเหมือนตกจากที่สูง พอลงจอดก็มีรถสนามบินมารับไปที่พักผู้โดยสาร สนามบินที่ลงเป็นสนามบินภายในประเทศ  พอออกมาก็มีคนมารับ 2 คน เป็นเพื่อนกับพี่ชัยเวช พวกเราแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม ผมกับพี่กฤชไปคันเดียวกับพี่ชัยเวชโดยไปที่สนามบินต่างประเทศเลยเพราะขี้เกียจเดินแล้ว ส่วนที่เหลือไปอีกคันหนึ่งเข้าไปในตัวเมืองซิดนีย์เพื่อไปซื้อของต่ออีก สนามบินภายในประเทศกับต่างประเทศจะอยู่ห่างกันนั่งรถประมาณ 15 นาที ก็ถึงประมาณ 11.30 น. ผมกับพี่กฤชก็เดินเข้าไปพักที่Terminal 1 ส่วนพี่ชัยเวชกลับไปพักกับเพื่อนต่อในซิดนีย์ โดยจะเดินทางกลับทีหลังเพราะจะไปรับเครื่องมือแพทย์บริจาคเพื่อนำไปใช้ที่เมืองไทย

             พอเห็นสนามบินของออสเตรเลียที่เขาแยกสนามบินภายในประเทศกับสนามบินระหว่างประเทศแล้ว ก็นึกถึงของไทย หากสนามบินสุวรรณภูมิสร้างเสร็จแล้ว การย้ายออกจากสนามบินดอนเมืองไป หากสามารถปรับสนามบินดอนเมืองมาเป็นสนามบินภายในประเทศ ส่วนสนามบินสุวรรณภูมิใช้เป็นสนามบินระหว่างประเทศได้ ก็จะได้ใช้ประโยชน์อย่างคุ้มค่า โดยจัดระบบขนส่งมวลชนในการขนย้ายคนให้ดี ก็น่าจะทำแบบออสเตรเลียได้ และหากกระตุ้นให้มีการใช้บริการเครื่องบินกันมากโดยใช้เครื่องบินลำไม่ใหญ่นัก ลดราคาลงให้เหมะสม จะทำให้การเดินทางรวดเร็วขึ้นมาก