วันที่ 18 ก.ค. 2550 ที่ผ่านมา ได้มีโอกาสไปฟังการแสดงเปียนโนของ โต๋ ใน Concert การกุศลเนื่องในวันศรีนครินทร์ ที่มหาวิทยาลัยขอนแก่น เนื่องจากอายุอานามก็ควรจะไปวัดไปวาแล้ว แต่ด้วยเห็นว่า "โต๋" เค้าถนัดทางเปียนโน ก็คงไม่มีการออกไป Dance หรอก จึงเกิดมีการไปดูการแสดงดนตรีกัน
โต๋และครอบครัวมีความผูกพันกับวันศรีนครินทร์ เนื่องจากคุณพ่อของเขา คงจำกับได้คืออดีตสมาชิกวงแกนด์เอ็กซ์ คุณนคร เวชสุภาพร นั้นเป็นเพื่อนกับคณบดีคณะแพทยศาสตร์ ทำให้เมื่อ 3 ปี ก่อนน้องโต๋ได้มาร่วมเป็นกำลังใจในกิจกรรมของคณะแพทยศาสตร์ มข. โดยร่วมร้องเพลงกับน้องๆ ที่เจ็บป่วย และปีนี้เค้าได้กลับมาอีกครั้ง
นอกจากเสียงเพลงที่ไพเราะซาบซึ้ง และสนุกสนานแล้ว ยังมีสิ่งที่ประทับใจจากคำกล่าวของโต๋บนเวทีการแสดง ที่ว่า
"ผมรู้สึกประทับใจในการมาทำกิจกรรมในวันศรีนครินทร์มาก หลายคนบอกว่าผมมาให้กำลังใจน้องๆ ที่เจ็บป่วยในโรงพยาบาล แต่ผมว่าน้องๆ เหล่านั้นเป็นฝ่ายให้กำลังใจผมมากกว่า จากการที่น้องๆ ซึ่งเจ็บป่วยรอคอยที่จะพบกับผม ร้องเพลงของผมได้ สิ่งนั้นเป็นกำลังใจให้กับผม และทำให้ศิลปินรู้ว่ากำลังทำสิ่งที่เป็นอยู่เพื่ออะไร ขอบคุณครับ...".น้ำตาซึมเลยค่ะ สังคมเราจะน่าอยู่มากยิ่งขึ้น เมื่อทุกคนต่างให้กำลังใจซึ่งกันและกัน
นอกจากความประทับใจแล้วยังได้รับรู้ถึงสังคมนักศึกษา วัยซ่า วัยสนุก ที่กรี๊ดการ๊าดชอบใจในศิลปิน แต่หลังจากนั้น 1 วัน ห้องสมุดเต็มไปด้วยนักศึกษาที่หน้าดำคร่ำเครียดกับการอ่าน มารออ่านหนังสือก่อนเวลาที่ห้องสมุดเปิดบริการ กลับจนวาระสุดท้ายของการปิดบริการ และไม่มีเก้าอี้ว่าง...นี่แหละสังคมนักศึกษา...ฉันเองไม่เคยคิดว่า โต๋ จะได้รับเสียงกรี๊ดจากผู้ชม (วัยรุ่น) ขนาดนี้ เพื่อนที่ไปด้วยกัน กระซิบข้างหูว่า โต๋ นี่แหละ Idol ของคนรุ่นใหม่ กิจกรรมดี เรียนเก่ง ประพฤติดี...ก็ขอให้นักศึกษา มข.เป็นคนรุ่นใหม่ที่ทำกิจกรรมเก่ง เรียนดี และประพฤติดี...อย่างเสียงกรี๊ดในตัวพี่โต๋ด้วยนะคะ...
กำลังใจจากรุ่นพี่ค่ะ
ดีจังค่ะ..หากเราต่างมีความละเอียดอ่อนในหัวใจทุกคน..โลกนี้คงน่าอยู่ขึ้นมากมาย..ขอบคุณค่ะ..