Kiwi Homestay: อยู่บ้านกับป้าเหมือนอยู่กับครอบครัว

Homestay is living with New Zealanders as a member of their family

Kiwi Homestay: อยู่บ้านกับป้าเหมือนอยู่กับครอบครัว

ดิฉันมานึกขึ้นได้ว่าควรจะเล่าถึงประสบการณ์โฮมสเตย์อย่างยิ่ง เพราะเนื่องจากการได้อยู่โฮมสเตย์นี่เองทำให้เรามั่นใจที่จะกลับมาเรียนที่นี่ เนื่องจากประทับใจในน้ำใจของป้าที่มีต่อเรา ดูแลทั้งเรื่องที่อยู่ อาหารการกิน แถมสอนการบ้านให้อีกตังหาก เพื่อนๆที่มาคราวที่แล้วด้วยกันรู้ดีว่าดิฉันร้องไห้ขากลับกว่าจะเลิกร้องก็บินข้ามไปออสเตรเลียแล้ว

     Homestay is living with New Zealanders as a member of their family. Homestay accommodation is NOT the same as staying in a Hotel. To help you settle into life in New Zealand a little easier, do join in with activities which your Homestay family arranges.

ป้าบอกว่า มาที่นี่ไม่ต้องกลัวคิดถึงบ้าน เพราะนี่ก็คือครอบครัวของเธอเหมือนกัน แต่เธอต้องทำตัวเป็นบุคคลในครอบครัวนะ มีส่วนร่วมในกิจกรรม มีหน้าที่รับผิดชอบ ไม่ใช่แขก เคยทำตัวอยู่บ้านอย่างไรก็ให้ทำตัวเหมือนที่นี่เป็นบ้านของเธอ ช่วยกันทำความสะอาด หากใครได้มีโอกาสมาเรียนภาษา ให้มาอยู่บ้านแบบนี้ แต่ต้องปรับตัวนิดนึงเพราะวิถีชีวิตบางอย่างของชาวกีวีต่างจากเรา แต่จะช่วยให้คุ้นเคยกับชีวิตที่นี่ได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะทักษะการฟังและการพูด

Homestay accommodation includes: Breakfast, lunch and dinner, all linen and bedding requirements, warmth, friendship and support.
Laundry is also done for the student.

linen คือ ผ้าปูที่นอน bedsheet นั่นหล่ะค่ะ

มาถึงเรื่องสำคัญ คือ การรับประทานอาหารเย็น ที่ดิฉันเคยนำเสนอไปแล้วว่า ที่นี่เรียกมื้ออาหารว่า tea

-- It’s tea time.   ถึงเวลาอาหารแล้ว

--- Have you got the afternoon tea?
    ทานมื้อบ่ายหลังโรงเรียนเลิกหรือยัง

--- Tea is up on the table. อาหารเสร็จแล้วอยู่บนโต๊ะ

-- Do you want tea tonight? จะกินอาหารเย็นมั้ยวันนี้

MEAL TIMES (Tea time)
In every family there are usually set meal times when the family sits down together to eat and exchange news. It is expected that you will join the family at these times.

เวลานั่นกินข้าวกันป้าก็มักจะถามทุกคนว่า how’s your school today? ห้ามตอบว่า good คำเดียวเด็ดขาด ให้เล่าไปว่า
-- I got lots of homework today from Mrs. Moore’s class.
-- The dean gave me another detention today because I forgot to do my homework.
-- I had a meeting with Professor White and we spent two hours discussing about my research design.

เล่าๆๆ ใครไม่มีเรื่องเล่าถือว่าเสียมารยาท โจทย์นี้หมูมากสำหรับดิฉันเพราะอยู่ที่บ้านพ่อกับแม่ก็จะชอบให้เล่าให้ฟังว่าไปโรงเรียนมาเป็นไงบ้าง แล้วจะโดนด่าก็โดนคาโต๊ะกินข้าวนั่นหล่ะ เป็นเวลาที่ทุกคนต้องอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา หิวไม่หิวต้องมานั่งรายงานตัว

If for any reason you are going to be late for a meal you must telephone your Homestay parents to tell them so. If you wish to be away for a meal, you must have your Homestay’s permission to do this.

การไม่รับประทานอาหารเย็นกับครอบครัวกีวี มาช้า หรือออกไปทานข้างนอก ต้องแจ้งทางบ้านหรือบางทีต้อง
ขออนุญาตก่อน แต่ดิฉันไม่ค่อยออกไปทานที่ไหนเพราะไม่ไว้ใจความสะอาด
กินข้าวบ้านประหยัดและปลอกภัยดีค่ะ

Homestay parents are concerned about social skills such as table manners.
พ่อแม่ที่เป็นเจ้าของบ้านจะให้ความสำคัญต่อ มารยาทบนโต๊ะอาหาร เช่น ห้ามเคี้ยวเสียงดัง ไม่เอื้อมมือข้ามโต๊ะ ไม่ลุกออกจากโต๊ะก่อนที่ทุกคนจะทานเสร็จ ไม่ใช้มีดจิ้มอาหารเข้าปาก ฯลฯ ก็คล้ายๆ ที่บ้านน่ะค่ะ คุณพ่อดิฉันก็เน้นเรื่องการใช้ช้อนกลางตักอาหารเช่นกัน

ป้าจะรู้ว่าใครเป็นคนจัดโต๊ะ set the table เพราะดิฉันถนัดซ้าย เลย เอามีดไว้ทางซ้ายแล้วเอาส้อมไว้ทางขวา จริงๆ ต้องเอา ส้อมไว้ทางซ้าย เอามีดไว้ทางขวา ที่นี่ไม่ค่อยใช้ช้อนค่ะ ช้อนจะใช้กับซุป เวลาทานอะไรเอาส้อมตัก แรกๆ ลำบากดี หลังๆ ชินแล้ว

After you have tea, you should say thank you to the host lady and offer to do the dishes.

เมื่อทานเสร็จต้องกล่าวขอบคุณคุณแม่ผู้อุตสาห์ทำอาหารให้เรา และควรอาสาล้างจานเก็บโต๊ะให้เรียบร้อย เป็นอันเสร็จพิธี

เขียนใน GotoKnow โดย อาจารย์ อ้อม ฐิติรัตน์ สุวรรณสม
ใน NU English

คำสำคัญ (Tags): #tea time#new zealand#table manners#kiwi homestay#ภาษาอังกฤษ#blog-based english#kiwi english#naresuan university#มหาวิทยาลัยนเรศวร#มารยาทบนโต๊ะอาหาร

หมายเลขบันทึก: 112765เขียนเมื่อ 19 กรกฎาคม 2007 13:27 น. ()แก้ไขเมื่อ 17 มิถุนายน 2012 20:35 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (9)

แป้ง

เขียนเมื่อ 19 กรกฎาคม 2007 14:35 น. ()

ชอบการเขียนของอาจารย์อ้อมน่ะค่ะ ได้ความรู้ภาษาอังกฤษเพิ่มขึ้น แถมยังรู้สึกเหมือนตัวเองได้อยู่ในเหตุการณ์ที่อาจารย์อ้อมเล่าด้วย ชอบค่ะและก็จะรออ่านครั้งต่อไปน่ะค่ะ