ความดีที่เราไปเป็นเสมือนสิ่งที่จะบอกถึงความรู้สึกของเรา บางครั้งเราก็พยายามทำความดี อยากทำเพื่อสิ่งนั้น และผลที่ได้ ใคร่ก็จะบอกว่านั้นแหละคือสิ่งที่เราควรจะทำ แต่ทำไม ละ??
การที่เราที่จะทำความดีสักอย่างมันไม่เป็นอย่างที่เราต้องการ บางครั้งเราก็ต้องกลับมาตอบตัวเองนะ เอ๋ ทำไม่ เราทำอะไรไป เราทำผิดหรือถูกไหม ก็อยากกลับมาคิดเหมือนกัน
คนเราถูกคนไม่มีหรอกที่ไม่อยากมากลับมาดูตรงนี้ ผมเชื่อเหลือเกินว่าคนเราถูกคนยอมมีความเห็นแก่ตัวอยู่ในสายเลือดของทุกคนอยู่แล้ว แต่อยู่ที่ว่าเราจะนำออกมาใช้ หรือเอยที่เราพยายามเก็บมันไว้
ความเห็นแก่ตัวมันเป็นสิ่งที่ไม่ตายไปจากคนๆหนึ่งเว้น แต่ฟฤติกรรมหรือการกระทำในเรื่องเล่าหยุดและไม่ได้นำไปขยายผลเป็นสิ่งที่ปฏิบัติออกมานั้นเอง
สิ่งที่อยากจะให้เห็นภาพก้คิอ คนคนหนึ่งที่พยายามดิ้ร้นเพื่อการทำความดี และช่วยเหลือบุคคลอื่นมาตลอด แต่แล้วเขาก้ต้องหวาดกลัว เพราะความดีที่เขาทำนำผลที่เขาไม่อยากคิด หรือสิ่งที่เขาไม่คาดคิดมาสู่เขา ผมว่านะ การที่คนเราจะต้องกลับมาเป็นผู้ที่ไม่มีทางไปหาทางออกไม่ได้ ทางที่ตัน แต่ไม่ใช้ว่าไปไม่ได้ สักที่เดี่ยว แต่อยู่ตรวที่เขาจะหาทางไปอย่างไรเท่านั้นเอง
เดี่ยวผมค่อยมาเขียนดีกว่าไม่อยากเขียนมากปวดตา แต่อย่างน้อยคนดี ถ้าเขาไม่มีที่ไปเขาอาจจะไม่เป็นคนดีอีกต่อไป แต่เขาก้ยังเป็นคนดี ที่วางเฉย เพราะไม่อยากได้สิ่งที่เคยเป็นมาแล้ว,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
ความดีที่ไร้ค่าก็จะตามา
ติดตามได้คราวหน้านะครับ
๙ กรกฏาคม ๒๕๕๐
๐๑.๓๐
การทำความดีหลายครั้ง มันเริ่มเบื่อจริง และเราก็ไม่รู้ว่าอะไร จะเกิดขึ้น อีก นะ แต่ที่แน่แน่ๆนี้คือตัวเรา อย่างกลัว เพราะว่าทำในสิ่งที่เราจะต้องทำ