มากกว่าความรู้ที่ได้...หรือแค่บังเอิญ
วันนี้ผมได้รับบันทึกข้อความจากสำนักส่งเสริมการวิจัยและเขียนตำราให้แก้ไขบทความวิชาการของผมอีกครั้งเพื่อความสมบูรณ์ที่สมบูรณ์แบบมากยิ่งขึ้นแต่ก็อัลฮัมฮัมดุลิลละฮฺนะครับที่อย่างน้อยวารสารอัลฮิกมะฮฺฉบับนี้และเข้าใจว่าเป็นฉบับที่ 1 ของมหาวิทยาลัยมีเรื่องของเด็กคนหนึ่งเข้ารับการตีพิมพ์ คราวนี้เรื่องมีอยู่ว่า...ผมสงสัยกับหัวข้อที่ให้แก้ก็เลยกะว่าจะเข้าไปถามอาจารย์จารุวัจน์(ขอพาดพิงนะครับ)กับสิ่งที่สงสัยที่เขาให้แก้ พอดีอาจารย์มีแขกอยู่ผมก็เลยยืนอยู่อย่างมีความหวัง และแล้ว...อาจารย์ซุลกิฟลี แมก็อง(ขออภัยนะครับถ้าเขียนผิด)ก็เชิญให้ไปนั่งคอยที่โต๊ะอาจารย์ ผมเองไม่เคยได้คุยกับผู้ใหญ่มากนัก พอนั่งปุ๊บอาจารย์ก็ชวนคุย ผมได้แลกเปลี่ยนเรื่องความรู้ เรื่องการศึกษากับอาจารย์ แต่มันไม่ใช่แค่นั้นครับ สิ่งที่ผมได้รับมากกว่านั้นคือ ความรู้ใหม่เกี่ยวกับการจัดการในบางเรื่อง และที่สำคัญได้ฟังประวัติซอฮาบะฮฺท่านหนึ่งถึงการได้เข้าสวรรค์ของเขา (อัลฮัมดุลิลละฮฺ) มากๆครับ ถามว่าทำไม ก็เพราะว่าอย่างน้อยความรู้นอกห้องเรียน ความรู้นอกบทบาทหน้าที่ของผมมันเพิ่มขึ้นอีกแล้วครับ นี่คือเป้าหมายของผม อ๋อ...เกือบลืมไปอาจารย์เขาชงกาแฟให้ผมด้วย นี่เป็นภาพที่ผมมองว่าถึงอาจารย์จะมีตำแหน่งสูงกว่าผมหลายเท่าตัว แต่มันก็ไม่ใช่หัวใจที่แท้จริงเพราะผมมองว่า หัวใจที่สำคัญที่ผมได้รับ คือ...คำว่าความเป็นพี่น้องในอิสลามมากกว่า (ความจริงก็ละอายใจตัวเองที่ผู้ใหญ่ชงกาแฟให้) แต่ผมเชื่อครับอัลลอฮฺทรงรอบรู้ทรงเห็น เพราะฉะนั้นการงานต่างๆทุกคนพระองค์จะตอบแทน ผมเชื่ออย่างนั้น(วัลลอฮฺอะลัม) สุดท้าย...ผมก็ได้คำตอบจากอาจารย์จารุวัจน์พอเป็นแนวทางขอบคุณอาจารย์นะครับที่ยังพอสละเวลาของอาจารย์ให้ผม(เพราะดูอาจารย์กำลังรีบ) และอีกเรื่องคณะบดีก็ได้เข้ามาทักทายตอนหลัง สรุปคือวันนี้ผมได้เจอผู้บริหารครบเลย...หลายคนกำลังอาจจะถามว่าแล้วอาจารย์คอเล็ดไปนะ ผมกำลังจะบอกครับ...พอจะออกจากห้องก็หันไปเห็นอาจารย์คอเล็ดที่โต๊ะทำงาน(ติดธุระอยู่)ก็เลยกลับมาที่โต๊ะทำงาน นี่แหละครับที่ อาจารย์สุกรี(คณบดี)เคยบอกว่าให้เราพยายามตีแพงที่เราตั้งไว้ซึ่งกันและกันมาเป็นสะพานที่เชื่อมต่อกันมันจะเจออะไรอีกมากมาย ผมเชื่อแล้วครับ เพราะถ้าผมไม่กล้า ไม่กล้าอย่างที่แล้วมา วันนี้ผมจะไม่รู้เลยว่าสิ่งที่ผมได้มามันมีค่ามากเพียงใด...วัลลอฮฺอะลัม/อัลฮัมดุลิลละฮฺ
ความเห็น (2)
หนูดีใจนะค่ะที่วันนี้อาจารย์สร้างสะพานเล็กๆขึ้นภายในใจของอาจารย์แทนกำแพงที่มองไม่เห็นการทำงานบางครั้งเราก็ต้องสวมบทบาทที่แตกต่างกันออกไปแต่ไม่ใช่สวมหน้ากากนะ กำลังใจมีอยู่รอบๆตัวอาจารย์เหมือนกำแพงแก้วที่มองไม่เห็น แต่ต้องใช้หัวใจในการสัมผัสพร้อมกับแสดงความจริงใจต่อผู้อื่น
บางครั้งหัวใจ...บางดวงมันก็มืดแปดด้าน จะมองหาอะไรก็ไม่เจอ รู้แต่เพียงว่าฉันจะทำ และจะทำ จะทำ และทำมันให้ดีที่สุด อินชาอัลลอฮฺ