ยามที่ได้ใกล้ชิดผู้ที่เรารักมากที่สุด เรารู้สึกอย่างไร? และเราจะขออะไร?

เวลาที่เราได้อยู่ใกล้ชิดกับผู้ที่เรารักมากที่สุดนั้นย่อมเป็นเวลาที่เรามีีความ สุขมากที่สุดและเราปรารถนาที่จะอยู่ในช่วงเวลานั้นนานที่สุด เท่าที่จะเป็นไปได้

มีหะดิษซึ่งเล่าโดยอบีฮุรอยเราะฮฺ จากท่านนบี ได้กล่าวว่า "ช่วงที่บ่าวจะใกล้ชิดกับพระผู้อภิบาล ของเขามากที่สุดคือขณะที่เขาก้มลงกราบ (หรือสูญูด ในขณะละหมาด) ดังนั้น พวกท่านจงวิงวอนขอให้ มากๆ (ขณะที่กำลัง กราบในละหมาด) และก็เหมาะสม ที่สุดที่พวกท่าน จะถูกตอบสนอง"

(รายงานโดย มุสลิมและอบูดาวูด) คัดลอกจากหนังสือหะดิษซอเฮี๊ยะฮ์ เล่มที่ 8 หน้า 1253 ซึ่งแปลจากหนังสือ "อัตตาจญ์ฯ" โดย อรุณ บุญชม

ลองตรวจสอบความรู้สึกของตัวเราเองขณะที่เรากราบในละหมาด ของเราว่า เรารู้สึกอย่างไร? มีความสุข อบอุ่น และสงบบ้าง ไหม? หรือรู้สึก เฉยๆ
ขณะที่เราใกล้ชิดกับพระผู้อภิบาลของเรามากที่สุดนั้นเราได้ใช้วินาทีที่สำคัญ ที่สุดนี้อย่างไร? และขออะไร หรือไม่ขออะไรเลย?
น่าเสียดาย น่าเสียดาย หากเราปล่อยให้ช่วงเวลาที่ดีที่สุด นี้ผ่านเลยไปอย่างจืดชืด
น่าเสียดาย ที่มีผู้กราบมากมาย ที่การกราบของเขาเป็นเช่น ไก่ที่กำลังจิกข้าวเปลือก
โอ้ ความอบอุ่น โอ้ ความสงบ โอ้ ความสุขอันล้นปรี