เมื่อหลายสัปดาห์ก่อน มีผู้ใช้บริการห้องสมุดมาสอบถามความหมายของคำว่า "กะดิง" ในภาษาอีสาน ดิฉันได้ค้นพจนานุกรมภาษาถิ่นอีสาน ฉบับรวบรวมและเรียบเรียงโดย บุญเกิด และนภาพร พิมพ์วรเมธากุล (๒๕๔๕ หน้า ๒๔) พบความหมายของคำดังกล่าวหลายความหมายด้วยกัน ซึ่งดิฉันได้ตอบคำถามผู้ถามไปเรียบร้อยแล้ว แต่เพื่อให้คนอื่นได้รับความรู้ไปด้วย จึงขอนำมาเผยแพร่เป็นความรู้แก่ผู้สนใจ ดังนี้
กะดิง ๑ (น.) หมายถึง กระดิ่ง ในภาษาภาคกลาง คือ เครื่องทำสัญญาณทำด้วยโลหะ มีรูปคล้ายระฆัง แต่ขนาดเล็กกว่า มีตุ้มเล็ก ๆ อยู่ข้างในเป็นลูกตีทำให้เกิดเสียง
กะดิง ๒ (น.) ชื่องูชนิดหนึ่ง
กะดิง ๓ (น.) ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่งคล้ายบวบ มีผลคล้ายกะดิง
กะดิง ๔ (น.) ลมชนิดหนึ่ง เรียก "ลมกะดิง"
กะดิง ๕ (น.) หมายถึง กระดึง ในภาษาภาคกลาง คือ เครื่องโลหะหรือเครื่องไม้มีรูปคล้ายกระดิ่ง มีลูกกระทบแขวนอยู่ภายใน หรือห้อยกระหนาบอยู่ภายนอก ใช้แขวนคอควายและวัวเพื่อให้เกิดเสียงดัง ภาษาถิ่นบางแห่ง เรียก โปง ซึ่งมีความหมายเช่นเดียวกับกระดึง หรือ กะดิง
กะดิง ๖ (น.) ชื่อภูเขาสูงลูกหนึ่งอยู่ในจังหวัดเลย เรียก "พูกะดิง" หรือ ที่รู้จักกันในนาม "ภูกระดึง"
ก่อนจะจากกัน ดิฉันใคร่ขออนุญาตแฟนพันธุ์แท้ของบล็อกนี้ เปลี่ยนชื่อบันทึกนี้ใหม่จาก "อีสานวันละคำ" เป็น "เว่าอีสาน" แทน เนื่องจากดิฉันไม่สามารถจัดการเวลาของตนเองให้มาจัดการบล็อกได้ทุกวัน เนื่องจากภารกิจทางราชการยุคปฏิรูประบบราชการที่รัดตัว ทำให้บันทึกที่กล่าวอ้างว่าเป็น "อีสานวันละคำ" กลายเป็นอีสานเดือนละคำหรือหลายเดือนคำ ดิฉันรู้สึกละอายใจ จึงขออนุญาตเปลี่ยนชื่อบันทึกนี้ใหม่ตามเหตุผลที่กล่าวมา
