คือเมฆสีขาวฯ และ เพเตอร์ บิคเซล: การติดตามข้ามทศวรรษ

หนังสือที่ต้องตามกันนานถึงสิบปี

หนังสือที่กว่าจะพิมพ์ออกมาเป็นภาษาไทยครบ กินเวลาเกือบสิบปีครับ

ชวนอ่านเรื่องแรก คือเมฆสีขาว ทางก้าวเก่าแก่ วรรณกรรมพุทธประวัติในทัศนะใหม่ ประพันธ์โดย ติช นัท ฮันห์ แปลโดย รสนา โตสิตระกูล และสันติสุข โสภณสิริ

สามเล่มจบครับ แปลเล่มแรกตีพิมพ์ปี 2539 เล่มที่สองพิมพ์ปี 2543 มาจบเล่มที่สามพิมพ์ปี 2549 โดยมูลนิธิโกมลคีมทองครับ

หนังสือที่รอคอยสิบปี แต่ก็คุ้มเหลือเกิน เสียดายที่ปีสี่เก้าสำนักพิมพ์ตีพิมพ์รวดสามเล่ม ออกมาใหม่ออกแบบปกให้เรียงกันสวยงาม

ลองดูที่

http://www.komol.com/autopage/show_page.php?t=1&s_id=18&d_id=18

ขอบ่นในฐานะแฟนเก่าของหนังสือเล่มนี้ครับ

คือการออกแบบปกเล่มแรกและเล่มสองออกแบบเป็นแนวเดียวกัน คือใช้ภาพ impressionism เป็นภาพปก

เนื่องจากหายไปจากวงการนาน พอสำนักพิมพ์พิมพ์เล่มสามเลยถึอโอกาสพิมพ์เล่มหนึ่งและสองครั้งใหม่ แล้วออกแบบปกใหม่ด้วย

ทำให้แฟนเก่าที่มีเล่มหนึ่งและสองสมัย version impressionism ได้เล่มสามมาเก็บไม่เข้าชุดกันครับ

บ่นเรื่องปลีกย่อยครับ แต่เนื้อหาของหนังสือ ต้องบอกได้ว่าอิ่มอกอิ่มใจครับ ได้อ่านงานดีๆ จนจบ หลังจากค้างคามาสิบปีพอดี

อีกซีรีย์หนึ่งคืองานของ เพเตอร์ บิคเซลครับ

1 โต๊ะก็คือโต๊ะ เรื่องเล่าสำหรับเด็ก

2 มิสซิสบลูมอยากรู้จักคนส่งนม

3 เรื่องเล่าผิดเวลา

เล่มบางๆ แต่ต้องใช้เวลาอ่านนานๆ อ่านแล้วอ่านอีก จบเล่ม แต่ค้างคาใจ ต้องอ่านอีก ไม่จบซักที

หลายคนให้ความเห็นไว้ได้ดีมากๆ ในการตีพิมพ์ มิสซิสบลูมฯ ครั้งล่าสุด 2550 สำนักพิมพ์ได้ตีพิมพ์คำวิจารณ์ไว้ท้ายเล่มด้วย หาอ่านกันนะครับ ผมว่าชุดนี้ เจ๋งจริง

เจ๋งจริงครับ ผมคิดว่างานของบิคเซล โดยเฉพาะในมิสซิสบลูม คล้ายภาพวาดแนวเซน หรือไฮขุ นะครับ คือเริ่มต้นให้ แล้วให้ผู้อ่านไปคิดต่อเอง

 

[s_mrabri07]

โต๊ะ ก็ คือ โต๊ะ ครับคุณหมอ