สัญญา สัญญาวิวัฒน์
สวัสดีครับ ชาวบล็อกทุกท่าน ตอนนี้ผมกำลังฟังบรรยายของท่านอาจารย์ สัญญา สัญญาวิวัฒน์ ครับ ท่านมาบรรยายในหัวข้อ "ทรัพยากรชุมชนในมุมมองเชิงบูรณาการ"ยังไม่ทราบเหมือนกันว่าจะได้เรียนรู้อะไรบ้าง ก็กำลังฟังไปเรื่อยๆละครับ
ท่านว่า ทรัพยากร ถ้ามองในแง่ของทุนนิยม ก้หมายถึง สิ่งมีค่า ทุน ซึ่งมีทั้งทุนที่ใช้ได้และใช้ไม่ได้ครับ แบ่งเป็น
- ทรัพยากรมนุษย์
- ทรัพยากรวัฒนธรรม
- ความเชื่อ - ภูมิปัญญาท้องถิ่น
- ค่านิยม - บรรทัดฐาน - วิถีประชา
- จารีต ประเพณี ค่อนไปทางศาสนา หรือกฎหมาย
- ทรัพยากรธรรมชาติ
- กายภาพ
- ชีวภาพ
"การจัดการ" คือการดำเนินการให้บรรลุเป้าหมายขององค์กร โดยอาศัยทรัพยากรการจัดการที่มีอยู่ ซึ่งเป้าหมายของ "การจัดการทรัพยากรชุมชน" มีดังนี้
- รู้จักชุมชนเพื่อให้จัดการได้อย่างถูกต้อง มั่นคง
- ชุมชนดำรงอยู่ได้อย่างยั่งยืน
- ชุมชนมีความเจริญก้าวหน้า
ท่านว่า...การจัดการนี้มันต้องมีวิธีคิด มีวิธีทำ เพื่อไม่ให้ซ้ำรอยเดิมกับการพัฒนาที่แล้วๆมา ไม่ให้ไปทำลายดิน ทำลายวัฒนธรรมอันดีของชนบท เป็นต้น เราไปทำลายเขา ไปทำให้ขาคิถึงเรื่องเงิน ทำอะไรต้องได้เป็นเงินเป็นทอง ผมถามว่า ในการพัฒนาควรจะมีป้าหมายอย่างไร มีวิธีการทำงานอย่างไร
พูดอย่างนี้ก็จะนึกถึงเศรษฐกิจพอเพียง นั่นก็เป็นแนวทางการพัฒนาที่ถูกแนวทางหนึ่ง แต่ไม่ครอบคลุม ต้องแบ่งระดับให้เหมาะสมกับขนาดเศรษฐกิจและอุตสาหกรรม
- โอเค การจัดการต้องมีการ วางแผน ซึ่งต้องมีโครงการ ว่าจะทำอะไร ทำไมถึงจะต้งทำ ทำอย่างไรท่ไหนเมื่อไหร่
- แล้วก็มีการ จัดวางตำแหน่ง เพื่อหาคนมาทำงานตามที่วางแผนไว้
- ต่อมาคือการ ดำเนินการตามแผน คือการควบคุม นำพาตามแผน
ทั้งนี้ การจัดการแต่ละมิติ มีความแตกต่างกัน แต่สามารถจัดการคู่กันไปได้ หรือเรียกกันว่า การบูรณาการ หรือ สหศาสตร์ แปลว่ามันมีหลายศาสตร์มารวมกัน
เริ่มต้นจากคำถามที่ว่า ในโลกนี้มีศาสตร์สาขาใดบ้าง ซึ่งผมจัดเป็น ๓ กลุ่มใหญ่ๆ คือ
- มนุษยศาสตร์
- ปรัชญา
- ศาสนา
- ภาษา
- อารยธรรม
- วิทยาศาสตร์
- กายภาพ
- ชีวภาพ
- และสังคมศาสตร์
- รัฐศาสตร์
- รัฐประสานศาสตร์
- สังคมวิทยา
- จิตวิทยา
รวมทั้งมีรายวิชาที่ว่าด้วยการประยุกต์มาจาก หลากหลายสาขา เช่น ศิลปสาสตร์ เป็นต้น ซึ่งถือเป็นวิชาที่ไม่ใช่ ความรู้เพื่อความรู้ แต่เป็นความรู้เพื่อชีวิต เป็นวิชาเชิงประยุกต์ท่มีประโยชน์ เช่น วิศวกรรมศาสตร์ แพทยศาสตร์ เภสัชศาสตร์ เป็นต้น ซึ่งเป็นวิชาหาเงินทีเดียวครับ ทำให้เกิดปัญหากับสังคมว่า ไม่มีเด็กเรียนสาขาพื้นฐานต่างๆ เพราะจบมามีเงินเดือนน้อยมาก จริงๆ ประเทศเราน่าจะจ่ายเงินแพงๆ กับพวกที่เป็นครูบาอาจารย์ครับ ไม่ใช้ให้หาเช้ากินค่ำเหมือนผม
พูดถึงการเรียน สหศาสตร์ ต้องเรียนอย่างน้อย ๓ กระบวนศาสตร์ เช่น สหศาสตร์ทางมนุษศาสตร์ ก็ต้องเรียนทั้ง ศาสนา ปรัชญา และ ภาษา เป็นต้น ซึ่งพวกที่เรียนแพทย์เหล่านี้เขาก็จะมีวิชาแกนที่มีการผสมผสานกันอยู่ รวทั้งพวกพัฒนาชุมชนในวิชาการพัฒนาชุมชนมันมีทั้งมุมมองเชิงการเมือง เศรษฐกิจ สังคม มาแก้ปัญหาชุมชน ถือเป็นการสร้าง สหศาสตร์ในศาสตร์เล็กๆครับ
พอมาเป็น สหศาสตร์ ใหญ่คือ มีการซ้อนกันในศาสตร์ใหญ่ๆ อย่างสังคมศาสตร์กับวิทยาสาสตร์ เป็นต้น ทำให้มีความรู้กว้างขวางมากขึ้น แต่ก็จะเป็น เป็ด มากขึ้น ซึ่งสอดคล้องกับชีวิตจริงที่มีความเป็น สหศาสตร์ อยู่แล้วครับ
ความเห็น (3)
นายจรัส เรืองแก้ง
- ทฦษฎีโครงสร้างหน้าที่