จดหมายถึง "ฝน" เพื่อนที่อยากทิ้งภาคธุรกิจมาช่วยสร้างสะพาน
ขอตอบจดหมาย หลังจากได้รับจดหมายจากเพื่อนเก่าสมัยเรียน ที่ขณะนี้กำลังทำงานภาคธุรกิจมีเงินเดือนสูงๆ แต่รู้สึกอิ่มและอยากออกมาทำงานสังคม
ฝนที่คิดถึง
ดีใจจริงๆ ที่เพื่อนเราวางแผนจะออกมาทำอะไรๆ อย่างที่ฝันได้ซักที
ถามว่ามีอะไรแนะนำเหรอ อันแรกที่ฝนพูดถึงเราไม่ค่อยรู้จัก แต่อันหลัง "กระจกเงา" นี่รู้จักพอสมควร เพราะเคยทำงานร่วมกันช่วงที่เขามาตั้งสำนักงานที่เชียงรายแรกๆ
รู้จักพี่ที่เขาเป็นผู้อำนวยการคือ พี่หนูหริ่ง หรือ คุณสมบัติ บุญงามอนงค์ หรือ บก.ลายจุด เธอเป็นหนุ่มอัจฉริยะที่มาทุ่มเททำงานด้านสังคม แต่ตอนนี้ส่วนใหญ่จะอยู่ที่สำนักงาน กทม. เขามีงานหลายอย่างจริงๆ แหละ ฝนต้องลองดูเองว่าสนใจงานไหน
ถ้ายังไงยังไม่ลาออก ก็เริ่มๆ จากรูปอาสาสมัครก่อนก็ได้ เขามีหลายโครงการนะ ที่คนชั้นกลางในเมืองน่าจะเลือกได้ง่ายให้ลงตัวกับชีวิตและความสนใจ ลองดูเองนะ
แต่รวมๆ เราว่าการทำงานเพื่อสังคมก็ทำได้หลายรูปแบบ แบบลงมาทำเองทั้งตัว หรือแบบเป็นกองหนุนก็ได้
ถ้าลงมาทำทั้งตัว ฝนก็ต้องเตรียมใจไว้ด้วยนะว่า ทุกที่ๆ คนอยู่รวมกันก็จะต้องมีปัญหา อันเกิดจากกิเลสของมนุษย์ เป็นเรื่องปกติ อย่าคิดว่าจะเหมือนสวรรค์ เดี๋ยวจะผิดหวัง
ถ้าเป็นแบบกองหนุน ก็มีหลายแบบ เช่นเป็นอาสาสมัครที่บอกแล้ว หรือการทำธุรกิจเพื่อสังคม แบบคุณโสภณ สุภาพงษ์ (สะกดไม่ถูก) ผู้บริหารบางจาก ที่เขาสนับสนุนชุมชนท้องถิ่น โดยเขาก็ทำธุรกิจของเขา แต่ไม่เอากำไรมาก แต่ช่วยให้ชาวบ้านมีรายได้ มีงานทำ ตรงนี่พี่กบของฝนน่าจะรู้ดีนะ
ถ้าฝนสนใจตรงนี้ก็ดีนะ อาจช่วยเราได้เยอะ เพราะเรากำลังสนับสนุนให้ชาวบ้านที่ต้องไปทำงานในเมืองกลับมาทำงานในชุมชนเพื่อจะได้อยู่ร่วมกันพร้อมหน้าครอบครัว แค่นี้ก็ลดปัญหาสังคมได้มากโขแล้ว
แต่ปัญหาคือในชุมชนไม่มีงานทำมากนัก โดยเฉพาะสำหรับคนที่มีการศึกษาแบบภายนอก เรากำลังพยายามทำโครงการสร้างงานสร้างอาชีพในท้องถิ่น
อย่างตอนนี้มีศิษย์เก่าที่มีประสบการณ์เป็นช่างตัดเย็บเสื้อผ้าตามโรงงาน ตามร้าน ฝีมือดีเพราะทำงานในเมืองมาหลายปี กำลังมีโครงการให้บางคนที่กลับมาอยู่ในชุมชนได้รวมกลุ่มกันตัดเย็บเสื้อผ้า เพื่อจะได้มีรายได้อยู่ในพื้นที่ได้ ไม่ต้องไปทำมาหากินแต่ในเมือง แต่ก็ต้องมีเรื่องการตลาดด้วย ถ้ามีงานมีออเดอร์ตลอดก็ไม่มีปัญหา
มีแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงอยู่ในหัวเหมือนกัน คืออยากให้เขาไม่ต้องพึ่งพากลไกตลาดภายนอก แต่ก็กำลังเริ่มๆ ดูว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป โชคดีมีอาจารย์จากหลายแห่งที่มีประสบการณ์ช่วยแนะนำ
ฝนเองก็คงเอาใจช่วยอยู่ใช่ไหม ถ้าได้มาช่วยเต็มๆ ตัวอย่างที่เคยฝันกันไว้ตอนเรียนด้วยก็คงดีเนอะ
รักและเป็นกำลังใจให้ฝนเสมอเช่นกันจ้ะ
ความเห็น (3)
งานของผู้เสียสละ ยิ่งใหญ่นะครับ
เป็นกำลังใจและเฝ้าดูครับ เช่นเดียวกัน ผมเองก็พยายามเป็นข้าราชการเพื่อสังคมอยู่บ้าง
เชื่อเสมอว่าการเอื้อเฟื้อกันเป็นหนทางเจริญและยั่งยืนครับ
ขอชื่นชมและเป็นกำลังใจให้นักพัฒนารุ่นใหม่นะคะ..ร่วมกันสานฝันและถักทอ...สิ่งที่คุณ pilgrim และเพื่อน ๆ ทำและคิดจะทำนั้นล้วนเป็น "กำลังใจ" ให้พี่ ๆ คนทำงานด้านนี้ที่เข้าสู่รุ่นสว. (สูงวัย) แล้วมี "พลัง" ค่ะ
หากมีสิ่งใดที่จะเป็นประโยชน์กับน้อง ๆ ด้วยบทเรียนและประสบการณืที่ฝ่านมาของพี่ ๆ ...ยินดีเสมอนะคะที่จะ Care&Share&Learn ค่ะ
ขอบคุณคุณสุมิตรชัย และ อ.ทิพวัลย์มากค่ะสำหรับกำลังใจและการแบ่งปันที่มีคุณค่ามากๆ ค่ะ
แหม ! เห็น อ.ที่อ้างว่า รุ่น สว. เรียกเราว่า "นักพัฒนารุ่นใหม่" แล้วอายจัง เพราะไม่แน่ใจว่าเราเป็นนักพัฒนาได้หรือเปล่าเนี่ย จับต้นชนปลายไม่ค่อยถูกต้องขอเรียนรู้อีกเยอะจากพี่ๆ ที่มีประสบการณ์
แต่จากที่เข้ามาขอความช่วยเหลือใน gotoknow ได้เกือบ ๒ เดือน ทำให้ตอนนี้มีผู้เชี่ยวชาญที่เข้ามาช่วยแนะนำเสมอๆ หลายด้าน
อย่าง อ.แหวว ด้านกฎหมาย
อ.ตุ้ม (แอบเรียกชื่อเล่นตาม อ.ขจิตค่ะ) ด้านการทำงานชุมชน เพิ่งทราบว่า อ.เชี่ยวชาญด้านการเกษตร ดีใจมากๆ เลย เพราะมีคำถามเรื่องนี้หลายเรื่องสำหรับชุมชนที่นี่ค่ะ
อ.ปัทมาวดี ด้านเศรษฐกิจชุมชน
อ.ภีม ด้านสวัสดิการชุมชน
เป็นต้น ต้องขอขอบคุณทุกท่านและอีกหลายๆ ท่านที่ไม่ได้กล่าวถึงค่ะ