เมื่อมาเป็นที่หนึ่ง......

เมื่อมาเป็นที่หนึ่ง.....ครูอ้อยไม่ได้สอบได้ที่หนึ่งเลย...เปล่าเลย  ทุกคนนั่นล่ะ  ที่มาเป็นที่หนึ่ง   ปรารถนาที่จะเป็นที่หนึ่ง   อย่ามาปฏิเสธเลย  ว่าไม่เคยคิดที่จะเป็นที่หนึ่งในทุกเรื่อง  โดยเฉพาะผู้ที่เป็น....ผู้นำ  

 

ณ สี่แยกไฟจราจรแห่งหนึ่ง   เป็นสี่แยกที่ใหญ่มาก  หมายถึง  รถจำนวนมากมาย  มาจอดรอเพื่อที่จะวิ่งต่อไปตามสัญญาณ   ที่ได้ตกลงกันว่า   จะวิ่งในทางของตนเองเมื่อไฟเขียว 

และจะจอดนิ่งสนิท  เมื่อเห็นไฟแดง   ทุกคนในสังคมโลก  เข้าใจในสัญญาณและปฏิบัติร่วมกันอย่างเคร่งครัดและถูกต้อง 

สังคมจึงปกติสุข  หมายถึงสังคมบนถนนนะ  แต่สังคมแห่งการทำงาน   จอดรอได้หรือ  

สำหรับคนที่เคร่งครัดต่อเวลาในการทำงาน   รถอาจจะหยุดนิ่ง   แต่ใจของคนขับรถนั้น  ไม่ได้หยุดนิ่งเลย  

โดยเฉพาะ  รถคันนี้....และหลายๆคันที่มีการก้าวย่างต่อไปในการทำงานตามภารกิจที่ได้รับมอบหมาย   ตลอดจนการงานที่ปฏิบัติตามความพึงพอใจ   ตามแต่เวลาและความสามารถที่พึงมี... 

นอกจากจะคิดไปในวันต่อวัน   ยังต้องวางแผนชีวิตการทำงานไว้ล่วงหน้า   ในเดือน  ในปี  และในห้าปี สิบปี  

โอ....ไม่อยากจะคิดเลย...ขอให้มีแต่ชีวิตไปวันหนึ่ง....จะได้หรือ   ในเมื่อ...หู..ยังได้ยินเสียงวิจารณ์ถึง  การศึกษาไทยที่ล้าหลังและไม่ได้ผล  เมื่อเทียบเคียงกับประเทศเพื่อนบ้าน   

ทั้งๆที่เรื่องอื่นๆ  เราไม่ด้อยกว่าเลย  

ทำไม.....จอดรถกันแน่นิ่ง   แล้วคนที่จอดอยู่ข้างหน้า  หากไม่นำพาไป   หากยังจอดแน่นิ่ง   เมื่อไฟเขียวแล้ว...

ได้แต่มีรถยนต์ที่วิ่งไป   แต่...ความคิด..ความฝัน   ของวงการศึกษาไทย..ไม่ได้ขับเคลื่อนไปตามรถยนต์ที่วิ่งกันขวักไขว่เลย....

ท่านล่ะ   เป็นรถที่วิ่งไปมา   โดยไม่มีอะไรที่งอกเงยในชีวิตเลยหรือไม่  ไม่ทราบได้  

[สิทธิรักษ์]

ครูอ้อยครับสิริพร กุ่ยกระโทก
มานำข้อความดีๆไปนะครับ ขอบคุณมากครับ http://gotoknow.org/blog/mrschuai/102160

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สวัสดีค่ะท่านพี่เหลียง....สิทธิรักษ์

นำไป...บ่อยๆนะคะ

ขอบคุณค่ะ..

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

เมื่อมาเป็นที่หนึ่ง...ต้องชิดซ้าย..และจอดให้คันอื่น  แซงไปบ้าง..อิอิ..

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

เมื่อมาเป็นที่หนึ่ง  เหนื่อย  หอบ  หยุด  ให้คนอื่นแซงไปบ้าง  อ้าว  เหนื่อยเหมือนกันแฮะ  แซงไปสิ  อ้าว  ไม่ไหวเหมือนกัน  งั้น  ครูอ้อย  ไปก่อนนะ  บ๊ายบาย