คุณค่าที่มองไม่เห็น

ค่าที่มองไม่เห็น " ขอให้ฉันดูหน้าลูกหน่อยได้มั๊ยคะ " คุณแม่คนใหม่เอ่ยขึ้น
เมื่อห่อผ้าน้อย ๆ อยู่ในอ้อมกอดเธอ เธอค่อย ๆ คลี่ผ้าที่ห่อออก เพื่อมองใบหน้าเล็ก ๆ เธอกรีดร้อง หมอต้องอุ้มเด็กออกไปอย่างรวดเร็ว เด็กทารกที่เกิดมาไม่มีใบหู
กาลเวลาพิสูจน์ว่าการได้ยินของเจ้าหนูไม่มีปัญหา ปัญหามีเฉพาะสิ่งที่มองเห็นภายนอกคือใบหูที่หายไป หลายครั้งที่เจ้าหนูกลับจากโรงเรียนแล้ววิ่งมาซบอกแม่ เธอรู้ว่าหัวใจลูกปวดร้าวแค่ไหน พวกมันล้อผมว่า ไอ้ตัวประหลาด"
เจ้าหนูเติบโตขึ้น หล่อเหลา เป็นที่รักของเพื่อน ๆ เค้ามีพรสวรรค์ในด้านอักษรศาสตร์ วรรณคดี และดนตรี
เค้าอาจได้เป็นหัวหน้าชั้น แต่เพราะเจ้าสิ่งนั้น...
" ลูกต้องพบปะกับผู้คนบ้างนะลูก " แม่กล่าวด้วยความสงสาร
พ่อของเด็กชายปรึกษากับหมอประจำครอบครัว
" ผมสามารถปลูกถ่ายใบหูได้ครับ ถ้ามีผู้บริจาค
แต่ใครล่ะจะเสียสละใบหูเพื่อเด็กน้อยคนนี้ " คุณหมอกล่าว
2 ปีผ่านไป พ่อบอกกับลูกชาย " ลูกเตรียมตัวไปโรงพยาบาลนะ
พ่อกับแม่หาคนบริจาคใบหูที่ลูกต้องการได้แล้ว แต่นี่เป็นความลับ"
การผ่านตัดสำเร็จด้วยดี คนคนใหม่เกิดขึ้น เค้ากลายเป็นผู้มีพรสวรรค์ เป็นอัจฉริยะในโรงเรียน
ในวิทยาลัย จนเป็นที่กล่าวขานกันรุ่นต่อรุ่น ต่อมาได้แต่งงานและทำงานเป็นข้าราชการในสถานทูต
วันหนึ่งชายหนุ่มถามผู้เป็นพ่อ
" พ่อครับใครเป็นคนมอบใบหูให้ผม ใครช่างให้ผมได้มากมาย
แต่ผมไม่เคยทำอะไรเพื่อเค้าได้เลยสักนิด "
" พ่อไม่เชื่อว่าลูกจะตอบแทนเค้าได้หมดหรอก เรื่องนี้เป็นความลับ
เราตกลงกันแล้ว " พ่อตอบ หลายปีที่มันยังคงเป็นความลับ
แต่แล้ววันหนึ่งวันที่มืดมิดที่สุดผ่านเข้ามาในชีวิตลูกชาย
เค้ายืนข้างพ่อใกล้xxxบศพของแม่ พ่อค่อย ๆ ลูบผมแม่อย่างช้า ๆ
และนุ่มนวล ผมสีน้ำตาลแดงถูกเสยขึ้นจนมองเห็น ... แม่ไม่มีใบหู
ใบหูของแม่ถูกตัดไป ... พ่อกระซิบผ่านลูกชาย " แม่บอกพ่อว่า
เธอดีใจที่ได้ทำอย่างนี้ เธอไม่เคยตัดผมอีกเลย ไม่มีใครมองเห็นว่า
เธอไม่สวย จริงไหม "
" จงจำไว้ สิ่งมีค่าที่แท้จริง ไม่ได้อยู่ที่การมองเห็น
หากแต่อยู่ที่สิ่งที่เรามองไม่เห็น
ความรักที่แท้จริงไม่ได้อยู่ที่เราได้ทำอะไรแล้วมีคนรับรู้
หากแต่อยู่ที่สิ่งที่เรากระทำแล้วไม่มีใครรับรู้
ความรัก บางครั้งไม่จำเป็นต้องพูดพร่ำเพรื่อ "