ความเป็นครู

สิ่งดีดีที่เป็นความภาคภูมิใจในภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2549  คือการได้สอนวิชา จริยะศึกษาให้นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2/2 โดยไม่ต้องเป็นครูประจำชั้น ได้เห็นพัฒนาการด้านความประพฤติกิริยามารยาทต่างๆ ของนักเรียนในด้านการไหว้ การทำความเคารพ การแสดงออกกับผู้ใหญ่ ซึ่งสามารถสังเกตได้อย่างชัดเจน ระหว่างก่อนสอน และหลังสอน และถึงแม้จะสอนวิชางานเกษตร แต่ก็ไม่เคยละเลยที่จะสอดแทรกคุณธรรมจริยธรรมในระหว่างการสอน และในการสอนก็ไม่ใช่ทำแค่สอนและอบรมอย่างเดียว แต่ตลอดระยะเวลาในการเป็นครูได้ประพฤติปฏิบัติตนเป็นแบบอย่างที่ดีให้แก่นักเรียน เพราะมีความเชื่อว่า ตัวอย่างที่ดี ดีกว่าคำสอน เมื่อบอกให้นักเรียนไหว้คุณพ่อคุณแม่ของเพื่อน ครูก็ไหว้คุณพ่อคุณแม่ของนักเรียนให้ดูเป็นตัวอย่าง การทำความเคารพผู้อาวุโส การไหว้ขอบคุณเมื่อมีครูผู้อาวุโสกว่าให้ของ การไหว้เพื่อแสดงความขอบคุณเมื่อผู้ใหญ่ให้ความช่วยเหลือการตรงต่อเวลาในการสอน การเตรียมตัวก่อนสอน และให้เกียรติต่อผู้เรียน ไม่ใช่เห็นผู้เรียนเป็นเด็กๆ จะทำอย่างไรก็ได้ สิ่งต่างๆ เหล่านี้เป็นสิ่งที่ทำให้รู้สึกภาคภูมิใจในความเป็นครู เพราะการเป็นครูไม่ใช่เป็นแค่เพียงคนสอนหนังสือ ยังต้องมีคุณธรรมจริยธรรมควบคู่กันไปด้วย เพราะหากคนเป็นครูไม่มีคุณธรรมจริยธรรม ก็ไม่อาจสอนให้เด็กเป็นคนที่มีคุณธรรมจริยธรรมได้ (คนที่ไม่มีก็ไม่สามารถให้ในสิ่งที่ตนเองไม่มีกับคนอื่น) เมื่อมีโอกาสก็ศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับวิชาการในด้านที่เกี่ยวข้องกับงานที่ตนเองสอน เพื่อที่จะนำมาปรับปรุงและพัฒนาการเรียนการสอน และอ่านหนังสือที่เด็กๆ ในวัยที่ตนเองสอนอ่าน เพื่อจะได้เรียนรู้ธรรมชาติและพื้นฐานจิตใจของเด็กๆ ว่าเด็กๆ คิดอย่างไร สนใจสิ่งใด เพื่อให้สามารถเข้าใจเด็กๆ ได้ดียิ่งขึ้น และจัดการเรียนการสอนได้มีประสิทธิภาพเด็กๆ มีความสุขกับการเรียน

ผู้ให้ข้อมูล       ครูอำไพ     อรุณไชย