ปกติผมมักเป็นคนที่ควบคุมอารมณ์อย่างเคร่งครัด ไม่ยอมให้มันแผลงฤทธิ์ไปตามใจของมัน เพราะตระหนักว่าถ้าเราตามใจมัน มันจะได้ใจไปกันใหญ่ เช่น เดี๋ยวหงุดหงิด ขี้โมโหฉุนเฉียว ฯลฯ เป็นต้น
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผมเป็นคนเก็บกดอารมณ์นะ คงมีอารมณ์ตามปกติเหมือนผู้คนทั้งหลายในสังคมนี้แหละ เพราะยังเป็นมนุษย์ปุถุชนมีกิเลสตัณหาอยู่ตามสมควรแก่กาละเทศะ
ท่านทั้งหลายคงจะเคยได้ยินนักจิตวิทยาออกมาเตือนอยู่บ่อยๆว่า อย่าทำใจให้คล้อยตามไปกับข่าวสารของสังคมมากนัก เดี๋ยวควบคุมอารมณ์ไม่อยู่จะเครียดกันไปเปล่าๆ ตามที่เราประจักษ์กันอยู่เสมอ
แต่อย่างไรก็ตาม ผมก็ยังมีอารมณ์อยู่ประเภทหนึ่ง ผมตั้งชื่อมันว่า "อารมณ์เบื่อๆอยากๆ" ไอ้เจ้าอารมณ์นี้ผมไม่ทราบว่ามันมาสถิตย์อยู่ในตัวของผมมานานแค่ไหนแล้ว เพราะเดี๋ยวมันก็หายไป เดี๋ยวมันก็มา อย่าคิดว่าผมเข้าวัยทองแล้วจึงมีอารมณ์แบบนี้ ผมรู้สึกว่ามันมาอยู่กับผมนานพอสมควรแล้ว
โทษสมบัติของมันคือ ขอยกตัวอย่างสดๆร้อนๆเมื่อเวลาประมาณ 09.30 น.วันนี้ ผมอยากจะเขียนบล็อกวันนี้สักสองสามบล็อก เพราะผมรวยบล็อกอยู่แล้วมีตั้งสิบกว่าบล็อกตามเว็บฯต่างๆ พอจะลงมือเขียนไอ้เจ้าอารมณ์นี้ก็จู่โจมผมทันทีแบบไม่ให้ตั้งตัว ผมก็เลยรู้สึกเบื่อๆไม่อยากเขียน เปลี่ยนไปเปิดเว็บฯต่างๆดูแทน มันก็เล่นงานผมอีกละลอกทำให้ผมเบื่อๆไม่อยากดูเว็บฯ ผมต้องนั่งทำใจให้สงบระงับ ไม่ถึงกับนั่งสมาธิหรอกนะ เพราะนึกขึ้นมาได้ว่าหากผมไม่ทำใจให้สงบ ผมจะสู้มันไม่ได้แน่ เพราะทางพุทธศานาว่าไว้ว่า "จิตหรืออารมณ์คนเราเหมือนกับลิง" มันไม่อยู่นิ่งต้องพยายามผูกมันไว้
ได้ผลครับท่านมันหยุดแผลงฤทธิ์ลงชั่วขณะ ผมจึงฉวยโอกานี้แหละรีบมาเขียนบล็อกนี้ทันที
ไม่ทราบว่าท่านทั้งหลายเคยมีอารมณ์แบบเบื่อๆอยากๆอย่างผมบ้างใหม? เล่าสู่กันอ่านบ้างนะครับ.....
และขอเอาใจช่วยให้ท่านห่างไกลจากอารมณ์เบื่อๆอยากๆครับท่าน(ฮา)