ปาฏิหาริย์แห่งการวิ่ง (4) อายุยืน...สุขภาพแข็งแรง

ปาฏิหาริย์แห่งการวิ่ง (4) อายุยืน...สุขภาพแข็งแรง

                  เป็นเวลากว่า 2 เดือนแล้ว ที่ปู่เป็ง แอบย่องออกจากบ้านใตตอนเช้ามืด เพื่อซุ่มซ้อมวิ่งให้ร่างกายพร้อม... ส่วนจิตใจนั้นไม่ต้องห่วง เต็มร้อยอยู่แล้ว ฟิตดีไม่มีพลาด “ปู่เป็ง” จะเริ่มซ้อมตั้งแต่เวลาตี 4 โดยวิ่งรอบสนามฟุตบอลไปเรื่อยๆ พอฟ้าสว่าง จึงวิ่งออกถนนใหญ่ นับหลักกิโลไปจนได้ระยะทาง ประมาณ 20 กม. ก็วิ่งกลับจะถึงบ้านประมาณ 10 โมงเช้า             “ปู่เป็ง” เล่าว่า เริ่มซ้อมวิ่งช่วงแรกๆ วิ่งรอบสนามฟุตบอลจนงง จำไม่ได้ว่าวิ่งไปกี่รอบแล้ว เลยต้องหาเครื่องช่วยจำโดยไปแลกเหรียญบาท ใส่กระเป๋าไว้ 100 เหรียญวิ่งครบ 1 รอบก็ล้วงเอาเหรียญจากกระเป๋าขวามมาใส่กระเป๋าซ้าย แล้วก็วิ่งไปจนหมดเหรียญกระเป๋าขวา แสดงว่าวิ่งได้ 100 รอบ แต่พอปู่วิ่งได้ 40 รอบ ก็ปรากฏว่ากระเป๋ากางเกงขาด เหรียญบาทตกหายหมดและตอนที่วิ่งก็มีเสียงเหรียญกระทบกัน กรุ๊ง กริ๊ง น่ารำคาญ จึงเปลี่ยนจากเหรียญบาทมาใช้เม็ดมะขามแทน              นอกจาก การซ้อมอย่างสม่ำเสมอแล้วปู่เป็ง ยังรักษาสุขภาพตนเองอย่างดีเยี่ยม ตั้งแต่หนุ่มๆ มา ปู่ไม่เคยกินเหล้า หรือสูบบุหรี่เลย เพราะไม่มีประโยชน์ต่อร่างกาย กินอาหารตรงเวลา จะมีลูกสาวคนเล็กคอยชงโอวัลตินหรือนมเสริมแคลเซียมให้กินทุกวัน และที่สำคัญ ปู่เป็งตั้งอยู่ในความไม่ประมาท เพราะปู่จะเข้ารับการตรวจร่างกายเป็นประจำทุกเดือน             แรงบันดาลใจในการวิ่งเกิดจากคำพูดในเชิงดูถูกของหลานชายตัวเล็กกที่ว่า “ปู่ไม่มีโอกาสได้เหรียญหรอก เพราะปู่ไม่ได้เป็นนักกีฬา อายุปู่ก็มากแล้ว” ทำให้จิตใจไม่เคยยอมแพ้ใครของปู่เป็งฮึดสู้ขึ้นมาทันที 

            เนื่องจากหลานชายเป็นนักกีฬาประจำจังหวัดราชบุรี ได้นำเหรียญรางวัลจากการแข่งขันมาอวด ปู่เป็งสนใจมาก “เพราะสมัยปู่เป็นเด็กไม่มีแบบนี้” จึงเป็นแรงบันดาลใจครั้งแรก ก่อนจะกระโดดลงสนามวิ่ง และสิ่งที่กระตุ้นให้ปู่เป็งเลือกการวิ่งระยะไกลเป็นรางวัล ในบั้นปลายชีวิตนั่นก็คือ ภาพของนักวิ่งจำนวนมากที่วิ่งผ่านหน้าบ้านเป็นประจำ

 ทุกวันอาทิตย์ที่สามของเดือนมกราคม เพราะเป็นเส้นทางในการจัดแข่งขันวิ่ง จอมบึงครึ่งมาราธอน ปู่จึงนึกสนุกด้วยปี 2537 ปู่เป็งจึงเดินเข้าไปสมัครวิ่ง มินิมาราธอน 10 ก.ม.ในรุ่นอายุ 60 ปี ขึ้นไป และวิ่งเข้าเส้นชัยโดยไม่ได้รับเหรียญรางวัลอะไรเลยเพราะในครั้งนั้น ปู่เป็งวิ่งเข้าเส้นชัยเกินกำหนดเวลาชั่วโมงครึ่ง แต่ที่แน่ๆ ในวันรุ่งขึ้น ปู่เป็ง ก็ไม่สบาย ปวดเมื่อยร่างกายไปหมด เหมือนกระดูกจะหลุดเป็นเสี่ยงๆ ลูกๆ ต้องป้อนข้าวต้มอยู่หลายวัน ทำให้ปู่รู้ว่า ร่างกายตนเองไม่พร้อม เพราะไม่เคยเล่นกีฬามาก่อน เมื่อหายป่วยแล้ว ปู่เป็ง จึงเริ่มออกซ้อมวิ่งรอบสนามฟุตบอลเป็นประจำทุกเช้า  ความมุ่งมั่นของปู่เป็งคือ ตั้งใจทำอะไรแล้วต้องทำให้สำเร็จ ทุกครั้งที่ลงสนามวิ่ง จะต้องเข้าเส้นชัยให้ได้ ไม่ว่าจะทำเวลาได้แค่ไหนก็ตาม ปู่ไม่เคยออกนอกเส้นทาง ไม่เคยใช้ทางลัด ไม่เคยออกจากการแข่งขันกลางคัน “เป็นการให้เกียรติสนาม” ปู่เป็งมีเทคนิคส่วนตัวในการวิ่งที่ไม่มีใครสอน นั่นคือ ท่าวิ่งที่ยกเท้าไม่สูง เลียดไปกับพื้น ซึ่งพัฒนามาจากการเดิน ปู่มีรูปร่างเล็ก บาง น้ำหนักเพียง 48 ก.ก. ส่วนสูง 155 ซม. ทำให้ร่างกายไม่ต้องรับน้ำหนักมาก การวิ่งมาราธอน 42.195 กม. ครั้งแรกของ “ปู่เป็ง” ปู่ทำเวลาได้ 4:41:51 ชั่วโมงอย่างปู่เป็ง หนุ่มๆหลายคนยกมือยอมแพ้ แม้ว่าเรื่องกุ๊กกิ๊กกับคู่ทุกข์คู่ยากจะห่างหายไป แต่วันนี้คุณปู่ยังเคียงคู่ภรรยา นั่งดูกีฬาโปรดทางทีวี จูงมือคุณย่าไหว้พระสวดมนต์ ก่อนเข้านอนเป็นประจำทุกคืน.....    โดย ปู่เป็ง เพิงสา(ชาวบ้านวัย 92 ปี แห่ง อ.จอมบึงราชบุรี)             ที่มาข้อมูลจาก : หนังสือ “ปาฏิหาริย์แห่งการวิ่ง” เติมพลังให้แก่ชีวิต ด้วยการวิ่งเพื่อสุขภาพ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.)ภาพประกอบ : www.thaihealth.or.th