บันทึกวันศุกร์
วันนี้มาทำงานที่โรงเรียนเช่นเดิม
เพราะเป็นโรค ออฟฟิชลิซึม ห่างหายไปหลายวัน แบตเตอรี่เริ่มเต็ม กลับมาเตรียมตัวรับใช้สังคมต่อไป
ปรับเนื้อหาใหม่คงต้องเขียนแผนการสอนใหม่....งานที่ยังค้างอยู่ก็มีมาก ปัญหาหลายอย่างก็คาราคาซัง
ชีวิตไม่มีความแน่นอน..จึงต้องบริหารจัดการอย่างมีคุณภาพ ไม่ได้มีโอกาสบันทึก G2K ด้วยภาระกิจที่ล้นหลาม
จะพยายามจัดการไปทีละอย่าง พรุ่งนี้ลูกสาวทั้ง 2 ก็เดินทางมาถึง..ความสุขอีกครั้งหนึ่งที่ได้อยู่ร่วมกันพร้อมหน้า
แม้ว่าจะเจอพายุบ้าง ก็ต้องไม่หวั่นไหว...มีกำลังใจมากมาย..จึงต้องเก็บทุกข์ว่อนไว้ อย่าให้ใครแลเห็น
สู้ ๆ ๆ เพราะสู้มาแล้วมากมาย...ชีพคงไม่วายถ้าต้องสู้ต่อไป
ต้องสู้ ต้องสู้ จึงจะชนะ….
พัก ๆ งาน ๆ สลับ สมดุลนะคะ สู้ ๆ ค่ะคุณครูหยิน
เพราะครูหยินเป็นคนเข้มแข็ง ไม่งั้นคงไม่มีประโยคที่ว่า
มีกำลังใจมากมาย..จึงต้องเก็บทุกข์ซ่อนไว้ อย่าให้ใครแลเห็น
สุขภาพจิตดีสุขภาพกายก็จะดีตาม ขอเป็นกำลังใจนะครับ..