แม้เป็นวันอาทิตย์ขอคิด และเขียนอีกสักวัน
ศึกหนักของครูหยินในตอนนี้คือ
ต้องดูและผู้ป่วยที่กำลังบำบัดโรงพิษสุราเรื้อรัง
ซึ่งหมอจากศูนย์บำบัดฉีดยารักษาแบบหักดิบ
ผู้ป่วย...ไร้สติ...ประสาทหลอน..
จนทำให้ผู้ดูแลสับสน...และสุ่มเสี่ยงต่อพฤติกรรม
ไม่รู้เหมือนกันว่า..จะทำอย่างไรดี....
บ้างครั้งก็ต้องตัดใจว่า ...สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
แต่ก้อทนดูชะตากรรมไม่ได้...มันปวดร้าวหัวใจเหลือเกิน
เป็นบทเรียนหนึ่งของชีวิต...ที่ได้บันทึกเก็บเกี่ยวประสบการณ์
การดูแลผู้ป่วยทางจิต.....จนตัวเองก็...ชักจะเอาตัวไม่รอดขึ้นทุกวัน
บ่นไปอย่างนั้นแหละ
555 ปลอบใจตัวเอง
เป็นกำลังใจให้นะครับ