๒๑/๑๑/๒๕๕๖
อนุทิน ๘๘.
“ค่าว” พุทธศาสนสุภาษิต
ปญฺญาว ธเนน เสยฺโย : ปัญญาย่อมประเสริฐกว่าทรัพย์
น้ำค้างยอดไม้ เบาะได้ต้องแสง อาติ๊ดเบาะแฮง มดแดงบ่อกั้น
ปอเวลาขวาย แดดหลายเต่าอั้น ระเหยแห้งพลัน เสี้ยงหม๊ด
เหมือนคนมีเงิน เพลินแต่กิ๋นซ๊ด บ่ออดยาเหล้า เมินมา
หลงในทรัพย์นี้ มีหลายนักหนา กิ๋นหยั่งใดจา บ่ามีหม๊ดเสี้ยง
เที่ยวกิ๋นค่ำเจ๊า เมาบ่อฟังเสียง สรรพสำเนียง เสียงคนเตือนอ้าง
ติ๊ดเหล้าติ๊ดยา ผอมหันขี้ข้าง ตั๋วเบาเหมือนนาง แบบแต๊
ปัญญาบ่อมี๋ เป๋นผีเกาะแพ้ ฮย้อนว่าตั๋วง่าว ล้ำไป
ดั่งน้ำค้างนั้น มันหายไปไหน ระเหยแห้งไว ทรัพย์ไหนก็เกลี้ยง ๆ
...
คนไม่มีปัญญาถึงมีเงินล้นฟ้ามากมาย(จากมรดกหรือถูกหวย)...สักวันทรัพย์สินทั้งหลายก็มลายหายไป...
สู้คนมีปัญญาแล้วใช้ปัญญาของตนในการหาทรัพย์ รักษาทรัพย์ ใช้จ่ายทรัพย์ในชีวิตประจำวันก็ไม่ได้...
การมีปัญญามากจึงประเสริฐกว่าการมีทรัพย์มาก...ใช่ไหม?
หมายเหตุ บ่อกั้น หมายถึง ไม่อดไม่อยาก อยากกินอะไรก็จะได้กินดั่งใจปรารถนา
ใช่เล้วคะ พ่อสอนบอกว่าลูกต้องเรียนให้จบให้สูง แล้วจะหาเงินได้เอง
ขอบคุณสมาชิกที่ให้กำลังใจ ขอบคุณคุณประกายที่หน้าตาสวยและหน้าดีที่เห็นด้วยครับ…