๑๙/๐๘/๒๕๕๖
อนุทิน ๔.
“ความผูกพัน”
วันนี้บ่ายสองโมงหลวงพี่...ที่บ้านแม่สะต๊อบ ต.ปางอุ๋ง อ.แม่แจ่ม เชียงใหม่ โทรมาหา ไม่ได้พูดคุยเรื่องธุระอันใด ท่านถามสารทุกข์สุกดิบชวยคุยหลายเรื่องราว ตัวเองก็พูดคุยสนุกสนานจนลืมสถานะไปเลย ทำให้นึกถึงตอนที่ได้นำพระพุทธรูปปางนั่งประทานพร(ดีดน้ำมนต์)องค์ใหญ่หน้าตักกว้างประมาณหนึ่งวา จากอ.บึงสามพันเพชรบูรณ์ไปถวายที่วัดท่านหรือที่หมู่บ้านแห่งนี้เมื่อหลายปีก่อน ท่านบอกว่าอาศรมที่เคยไปพักตอนนั้นบัดนี้ได้ย้ายขึ้นไปอยู่เหนือหมู่บ้านด้านบนแล้ว อยู่ใกล้กับน้ำตกซึ่งกลางคืนสงบร่มเย็น(เยือกเย็นนน)มาก ถ้าท่านจิตไม่แข็งจริงคงอยู่รูปเดียวไม่ได้ แต่ท่านอยู่ได้ เก่งนะ อาศรมเดิมได้ยกให้เป็นศาลาประชาคมของหมู่บ้านไปแล้ว
ท่านเป็นพระที่น่านับถือมากรูปหนึ่งบ้านเกิดอยู่ทางภาคอีสานแต่มาอยู่กับชาวเขาปะกาเกอะญอ(กะเหรี่ยง)จนพูดภาษาของชาวบ้านได้อย่างแตกฉาน ขณะที่ท่านโทรมานั่งพักหลบฝนอยู่ที่ปางอุ๋งรอฝนหยุดก่อนเดินทางเข้าหมู่บ้าน ส่วนที่บ้านของตนเองกลับไม่มีฝนตกเลยแถมแดดยังร้อนมากอีกต่างหาก โลกนี้มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปมาก แต่สิ่งหนึ่งที่ยังไม่เปลี่ยนคือ “ความผูกพันของมิตรภาพ” ที่เคยร่วมงานกันมาก่อนแม้ว่าเวลาจะเนิ่นนานมาแล้วและตนเองก็เปลี่ยนสถานภาพไปแล้วผมและท่านก็ยังไม่เปลี่ยนไป
ต่าบลึ๊ ๆ โอะมึโชเปอ = ขอบคุณและสวัสดี
เรื่องดี ๆ ครับพี่หนาน ;)…
หาโอกาสไปปางอุ่งมานานแล้วค่ะ เห็นอนุทินแล้วนึกถึงบรรยากาศจากรูปที่เคยดูและกำลังพยายามจะไปค่ะปางอุ่ง
ขอบคุณครับอาจารย์ Wasawat
หวังว่าคงได้ไปเที่ยวสมใจนะครับ คุณ t write จะให้ดีต้องไปช่วงพฤศจิกา-ธันวาครับเลยไปทุ่งบัวตองด้วย