อนุทิน 118845
วราภรณ์
เขียนเมื่อสายลมเหนือโบกสะบัดใบไม้พลิ้ว
ลอยละลิ่วหลุดร่วงห่วงสังขาร์
เหลืองแห้งกรอบผ่านผันวันเวลา
สักกี่คราเหลือกี่หนให้ทนทุกข์
ธรรมทิพย์
๒๔ ธันวาคม ๒๕๕๕
ลอยละลิ่วหลุดร่วงห่วงสังขาร์
เหลืองแห้งกรอบผ่านผันวันเวลา
สักกี่คราเหลือกี่หนให้ทนทุกข์
ธรรมทิพย์
๒๔ ธันวาคม ๒๕๕๕
ความเห็น (4)
อ่านบทกวีนี้แล้วสะท้อนสภาวะความเป็นจริงของสังขารของตนเองค่ะ..
ปราสาทวัดภู ... ลาวตอนใต้ ;)...
ขอบพระคุณพี่ใหญ่ที่แวะมาทักทายค่ะ สรรพสิ่งล้วนอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ไม่มีใครหนีพ้นนะคะ
-
บรรยากาศเมืองมรดกโลก ปราสาทวัดภู ... ลาวตอนใต้ ;)...ใช่ค่ะ
- อาจารย์คงเคยไปเยี่ยมชมและประทับใจไม่แพ้กันนะคะ
- ขอบพระคุณที่แวะมาทักทายค่ะ