จากงานศพไปจนถึงงานชิงแชมป์โลกในประเทศนี้
เมื่อบ่ายวันที่ ๑๒ ธันวาคม มีโอกาสได้ไปร่วมงานศพ ที่ อ.วิเศษชัยชาญ เดินทางไปทันฟังเทศน์ก่อนฌาปนกิจ บนศาลาการเปรียญ พระคุณเจ้าเทศน์จบก็มีการถวายจตุปัจจัยไทยทาน จากนั้นพิธีกรก็เชื้อเชิญให้เจ้าภาพมีบุตรธิดาญาติสนิทมิตรสหายของผู้ตายถ่ายรูปร่วมกัน ก่อนเคลื่อนศพลงมาที่เมรุ ผมถือโอกาสลงจากศาลาไปนั่งบริเวณเก้าอี้ที่เจ้าภาพจัดไว้ด้านล่างใกล้ๆเมรุ เมื่อนำศพเวียนรอบเมรุแล้ว พิธีการก็เริ่มขึ้น ด้วยการมอบเงินให้วัดและโรงเรียน ต่อด้วยการเชิญผู้มีเกียรติทอดผ้าไตรบังสุกุล นับดูแล้วหลายผืน บางจังหวะต้องรอ เพราะ สส.ในเขตพื้นที่กำลังเดินทางมา จากนั้นจึงอ่านประวัติผู้ตายและจบด้วยประธานใหญ่ในพิธีทอดผ้าไตรมหาบังสุกุล ในระหว่างพิธี ผมหลับตาตลอดนึกถึงภาพการแข่งขันมวยสากลชิงแชมป์โลกในประเทศไทย ชิงกันบ่อยๆ เดือนละหลายครั้งหลายสถาบัน บนเวทีเนืองแน่นไปด้วยผู้ใหญ่บ้าน กำนัน อบต.อบจ. สว. สส.รมต.ฯลฯและผู้อุปถัมป์รายการ ยืนกันเต็มเวที มีการกล่าวต้อนรับ กล่าวขอบคุณ กล่าวประวัตินักมวยต่อด้วยชื่อสินค้าที่มาร่วมด้วยช่วยจัด และมอบของที่ระลึก ซึ่งขณะนั้น นักมวยวอร์มอัพไปจนเหงื่อแห้งแล้ว นักมวยไทย มีความอดทนสูง ได้เงินได้ทอง ก็ทำหน้าสดใส เหมือนจะได้ใจ ส่วนคู่ชกฝ่ายตรงข้าม หน้าตาบอกบุญไม่รับ คือ เซ็งว่างั้นเถอะ แถมยืนที่มุมเกาะกลุ่มกันแค่๒-๓ คน มีนินทานิดๆ ประมาณว่า คนไทยนี่เรื่องเยอะจัง แถมพี่เลี้ยงกำชับลูกน้องอีกว่า มึงชกๆไปเถอะ สักยกสองยกก็พอ ไม่ต้องชกนาน กูมีธุระ
ไม่มีความเห็น