แต่ก่อนนี้ เมื่อเกิดวิกฤติหรือปัญหาขึ้นในชุมชนหรือหมู่บ้าน ซึ่งมีเขตหรือพื้นที่ชัดเจน  ก็จะมีพิธีกรรม/กิจกรรม/วิธีการต่างๆ เป็นเครื่องมือระดมคนในชุมชนมาร่วมกันแก้ปัญหา อย่างการแห่นางแมวขอฝนของอีสานแม้จะดูงมงายในสายตาของคนยุคใหม่      แต่นี่แหละเป็นอุบายสำคัญในการดึงคนในชุมชนเข้ามาแก้ปัญหาร่วมกัน  ไม่โยนให้เป็นหน้าที่ของใครคนใดคนหนึ่ง การตีเกราะเคาะไม้ก็เหมือนกัน

ทุกวันนี้ ชุมชนเปลี่ยนแปลงไป เขตแดนหรือพื้นที่ไม่สำคัญ เกิดชุมชนในลักษณะใหม่ๆ ที่ไร้พรมแดน ไร้พื้นที่ อย่างเช่น ชุมชนอินเตอร์เน็ต เป็นต้น  สมกับเป็นยุคฟ้าบ่กันจริงๆ  เครื่องมือที่ใช้จึงเปลี่ยนไป