หลายเรื่องชีวิตของผมเหมือนพี่ครับ...

โชคดีที่ไม่ได้ติดโรคจากคนไข้เหมือนพี่...แต่อนาคตยังไม่แน่...

นอกจากครอบครัว...ที่มีเวลาหลังเลิกงานที่น้อยนิด

ครอบครัวและผม...หาเวลาอ่านหนังสือที่สนใจ...ร้องเพลง...ฟังเพลง...ทำอาหาร...หาอาหารอร่อยๆ

และมองดูลูกชายเล่นเปียโน...รู้สึกว่า...หายเหนื่อยและหายเครียดจากงานและสิ่งแวดล้อม

และที่สำคัญของผม...คือ ไปหาหลวงปู่ และแม่ครับ...คุยเพลิน...สบายๆ....ได้มุมมองที่แสนสวย

ก่อนนอน...ครุ่นคิด...และสนทนากับตนเอง....และ "วางลง"

เมื่อท้อ...ผมมองว่า...เมื่อหาทางออกไม่เจอ...

ผมย้อนคลำหาทางที่ผมเข้ามาครับ

เราทำอะไรเพื่อใคร...ทำสิ่งนั้นทำไม..

แล้วผมก็จะรู้ว่า...ผมต้องเดินทางไปด้วยความรักจริงๆ ครับ

เป็นกำลังใจให้พี่เสมอครับ...