"ไม่มีใครที่อยากมีชีวิตแบบนั้น...คนเราต่างก็ทุกข์กันคนละแบบ

หากไม่มีอะไรที่เดือดร้อนตัวเองมาก การแบ่งปันไม่ว่าเงื่อนไข และเหตุผลใด เราพอทำได้ เราก็ทำ ทำในหน้าที่ในฐานะมนุษย์ที่ว่ายเวียนบนกองทุกข์ที่ดีที่สุดแล้ว...ในเวลานั้น"

สวัสดีค่ะ ชอบจังค่ะและเห็นด้วยกับประโยคข้างบนเป็นอย่างยิ่งค่ะ...

แม้จะเชื่ออยู่เสมอว่าในช่วงชีวิตหนึ่งของคนเรามันเป็นเรื่องธรรมดาที่วันหนึ่งเราจะเป็นผู้ขอความช่วยเหลือ วันหนึ่งเราจะเป็นผู้รับความช่วยเหลือ และอีกวันหนึ่งเราจะเป็นผู้ให้การช่วยเหลือไม่ว่าจะเป็นเรื่องใดก็ตาม ชีวิตจึงจะเป็นชีวิตที่สมบูรณ์แบบที่เราได้มีโอกาสเป็นทั้งผู้ให้และผู้รับ วันนี้เราอาจเป็นผู้รับจากสังคมคนรอบข้าง แต่วันข้างหน้าเราจะเป็นผู้ให้ที่เข้าใจผู้รับอย่างแท้จริง

แต่หากต้องเป็นคนขอจริงๆ คิดว่าคงต้องอยู่ในสภาพที่เลือกไม่ได้จริงๆ