ท่านเคยไหมคะ  ที่เวลาจะเขียนสรุปปริมาณงานที่ทำอยู่ทุกวันเพื่ออะไรสักอย่าง เช่นรายงานหน่วยเหนือขึ้นไป เพื่อขอขั้นหรือขอตำแหน่ง ทั้งๆที่ทำงานงกๆตั้งแต่เช้ายันเย็นทุกวัน  ลาก็ไม่ลา หยุดก็ไม่หยุด  (แฮ่ะๆๆๆคนอื่นค่ะไม่ใช่ผู้เขียน) แต่พอเอาเข้าจริงเขียนไม่ออก บอกไม่ได้ ไม่รู้จะเอาอะไรมาเขียน โดยเฉพาะงานด้านธุรการ วันๆรับแต่โทรศัพท์ คนโน้นจะเอาไอ้นี่ คนนี้จะเอาไอ้นั่น หันไปหันมา สี่โมงครึ่งอีกแล้ว เวลาหมดไปอีกหนึ่งวัน  วันแล้ววันเล่า เป็นเดือนเป็นปี หันกลับไปมองไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันที่จะเขียนได้สักอย่าง  เฮ้อ ! กลุ้ม

หลายคนอาจจะตอบว่า ง่ายนิดเดียว ก็บันทึกไว้สิคะว่าทำอะไรไปบ้าง  ถูกต้องแล้วคร้าบบบ  ง่ายนิดเดียว แต่ยากส์มากค่ะ ก็มันไม่รู้จะ เขียนอย่างไร อันโน้นนิดอันนี้หน่อยจิปาถะ   งั้นเขียนให้ดูหน่อยดิ   ได้ค่ะผู้เขียนมีวิธี  ลองนำไปใช้ดูเผื่อว่าจะถูกโฉลกกัน เพราะว่าผู้เขียนใช้มาตั้งนานแล้ว ปรับปรุงเรื่อยมา เปลี่ยนแปลงมาเรื่อย  หลายเวอร์ชั่นมาก บางเวอร์ชั่นพัฒนาขึ้น บางเวอร์ชั่นพัฒนาลง จริงจริงค่ะ ก็ของเก่าดีกว่าของใหม่ไงคะเรียกว่าพัฒนาลง เท่าที่ค้นเอกสารเจอ ตั้งแต่ปี 2535 ที่จริงมีมากกว่านี้แต่เจอหลักฐานแค่นี้(ดูรูป) จนรูปแบบในปัจจุบันคิดว่าลงตัวพอสมควรเป็นรูปแบบที่ใช้มาตั้งแต่ ปี 2545 ค่ะ  ลองดูนะคะ

วิธีการ

1. นั่งทางใน  เอ้ยไม่ใช่  นั่งคิดค่ะว่า งานเราพอจะแบ่งเป็นกลุ่ม เป็นลักษณะ ได้อย่างไรบ้าง อย่างของผู้เขียนมีสองลักษณะคือ

หนึ่ง งานประจำ คืองานที่เราเต้องทำเป็นประจำโดยไม่ต้องมีคนมาสั่งให้ทำ แบบนี้บันทึกง่ายคือบันทึกแค่ว่า งานชิ้นที่หนึ่ง ทำอะไร เมื่อไร อย่างไร ใครเป็นเจ้าของงานหรือส่งต่อให้ใคร  งานชิ้นที่สอง ทำอะไร เมื่อไร อย่างไร  ใครเป็นเจ้าของงาน บันทึกไว้ให้หมดทุกชิ้น  ครั้งเดียวเป็นรูปเล่มถาวร รูปแบบการบันทึกให้แยกงานแต่ละชิ้นออกจากกันโดยเด็ดขาด เช่นอยู่กันคนละหน้า หรือคนละแผ่น   ผู้เขียน เรียกงานประเภทนี้ว่างานประจำ ซึ่งจะไม่พูดถึงในที่นี้  

สองงานขาจร คืองานที่คนอื่น request มา  ซึ่งมีหลากหลายรูปแบบมากกกก  ทำให้บันทึกยาก ประเภทนี้ทำเสร็จแล้วจบเลย ผู้เขียนเรียกงานประเภทนี้ว่างานขาจร เป็นประเภทที่เรากำลังจะพูดกันต่อค่ะ

2. ติดตามได้ในบันทึกต่อไปค่ะ