(ทำอาหาร  เตรียมประกวดอาหาร แล้วก็ชิมอาหารให้คะแนน) 

ช่วงบ่ายแต่ละกลุ่มแบ่งกันทำอาหารคนละ2ชนิด ปรากฏว่าพ่อครัวหัวป่าก์ฝีมือไม่เบา เราจัดประกวดอาหารด้วยนะครับ ผลปรากฏว่าน้ำพริกพลังหนุ่มนอกจากจะนำเสนอได้ดีแล้ว รสชาติซูดซาดถึงใจ ได้รับคะแนนชนะเลิศจากเมนูอาหารชื่อแปลกๆเช่น 

กลุ่ม 1•         น้ำพริกพลังหนุ่ม จานผักพลังสาว

กลุ่ม 2•         ข้าวปุ้นพระจันทร์เหมันต์  ลูกชิ้นลวกจิ้ม

กลุ่ม 3•        ต้มยำราชา ปลาทอดราชินี

กลุ่ม 4•        มัจฉาทรงน้ำ ต้มแซบลืมฝัน 

ช่วงกลางคืนที่ละกลุ่มออกมาสะท้อนมุมมอง เท่าที่แอบฟังก็เห็นว่าวิศวกรทางสังคม มองเห็นจุดดีที่ซ่อนอยู่ในชุมชนชนบท เช่น ความเอื้ออารีเอื้ออาทร ความอ่อนน้อมถ่อมตน ความเป็นกันเองของวัฒนธรรมอีสาน ทุกคนพูดเสียงเดียวกันว่าหนุ่มสาวหายไปไหน ในหมู่บ้านมีแต่คนแก่และเด็กๆ คนที่หายไปส่วนหนึ่งก็คงจะเข้าโรงงาน หางานทำในกรุงเทพ สิ่งเหล่านี้เกิดจากการรวมศูนย์ทุกอย่างไว้ในกรุง ทุกอย่างจึงไปอัดแน่น รถติด คนติดกันเป็นตังเม อยู่กันแออัดยังกะหนอน มันจึงเป็นความเจริญที่กระเสือกกระสนเต็มที อะไรๆดูมันผิดตัวผิดฝาไปเสียหมด  เท่านี้ยังไม่พอ ตอนนี้มีคนพยายามชวนคนแก่ที่อยู่เฝ้าบ้านเหล่านี้ เดินทางเข้าไปเย้วๆในกรุงเทพเป็นครั้งเป็นคราว เปลี่ยนชื่อเรียกชาวบ้านใหม่ว่าม๊อบ!! แทนที่จะแก้ปัญหาด้วยสมอง ก็หันมาใช้อวัยวะเบื้องล่างที่เรียกภาษาชาวบ้านว่าเท้า!

แม้แต่การศึกษาก็สอนคนให้ทิ้งถิ่น ไม่มีชุดวิชาความรู้ที่จะอยู่ในท้องถิ่น เป็นขนมผสมน้ำยา ที่หาทางแก้ไขยังไม่ได้ เว้นแต่ข่าวโลกร้อนเป็นความจริง ตามที่มีผู้ทำนายว่าน้ำจะท่วมกรุงเทพภายใน15ปีข้างหน้า ตอนนี้ถนนหลายสายก็เริ่มทรุด บันไดเดินเข้าห้างสรรพสินค้าบางแห่งต้องทำเพิ่มทีละขั้นสองขั้นแล้ว ถ้าเป็นอย่างนี้ก็มีแนวโน้มว่า เตรียมซื้อเรือแทนรถยนต์ได้แล้วนะตัวเอง 

เช้านี้แต่ละกลุ่มนำเสนอมุมมองเรื่องสถาบันหลักทั้ง3 ชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ ที่กำลังสั่นคลอนอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ถ้าเราชำเลืองดูประเทศรอบข้าง หลังจากหมดยุคสงครามเขาก็ก้มหน้าทำมาหากิน จะมีก็แต่ไทยแลนด์นี่แหละที่กำลังลากไส้ให้กากิน แผ่นดินร้อนระอุไปด้วยลมปากและแรงยุกันเอง ไม่มีใครเอาประเทศไทยเป็นตัวตั้ง มีแต่แย่งผลประโยชน์ของชาติบ้านเมือง ไม่แน่นะต๋อย อาจจะมีวันที่ต้องไปร้องเพลงชาติไทยให้คนชาติอื่นฟังทั้งน้ำหูน้ำตาก็ได้  ทำเป็นเล่นไปเถอะ พ่อมหาจำเริญทั้งหลาย