ชอบการปั่นจักรยานค่ะ แต่ช่วงนี้ไม่ได้ปั่นเลยค่ะ

สุขกาย สุขใจ ในเทศกาลสงกรานต์และทุกๆวันค่ะ

กราบสวัสดี อ.พลเดชค่ะ

• ขออนุญาตเรียกท่านว่าอาจารย์ค่ะ ด้วยรู้สึกว่าท่านเป็นครูที่ให้ธรรมะ และชี้ทางที่ถูกต้อง
• เข้ามชื่นชม อ.ศุภฤกษ์ ปั้นทองด้วยค่ะ กำลังใจและกำลังกายของท่าน น่านิยมยกย่องค่ะ และขอให้ท่านเดินทางไปสู่จุดหมายของท่านได้ตามตั้งใจ
• ได้ลองอ่านบทสนทนาของอาจารย์กับท่านลูกโยคีแล้ว ได้ข้อคิดอย่างมาก...โดยเฉพาะให้ดูที่ใจของตัวเอง
• ใจเป็นใหญ่ใจเป็นประธาน อารมณ์ผ่านเข้ามาทั้งที่ชอบและไม่ชอบ พิจารณาไปพิจารณาก็รู้สึกสนุก และเกิดความเมตตาต่อตัวเองมากขึ้น...ลดความคาดหวังต่อตัวเองลง ..แค่นี้..ใจก็คลายค่ะ
• กราบขอบพระคุณอีกครั้งค่ะ

คุณBerger0123 ครับ

น่าสนใจจังครับ การขี่จักรยาน ดีและได้ประโยชน์อย่างไร

บอกเล่ากันบ้างนะครับ

สุขสันต์วันสงกรานต์นะครับ

คุณคนไม่มีรากครับ

เราต่างเป็นนักเดินทางด้วยกันทุกคนครับ

ณ เวลาที่ อ.ศุภฤกษ์จะปั่นจักรยานจากไปเมื่อเช้าวันอาทิตย์ที่ 13 เมษายน

ผมบอกอาจารย์ว่า เราต่างก็เป็นนักเดินทาง

ผมไม่ได้ปั่นจักรยานไปเช่นอาจารย์แต่ก็เป็นผู้เดินทางเหมือนกัน ในเส้นทางชีวิต

ต่างคนต่างมีเส้นทางของตนเอง

วันดีคืนดี ก็โคจรมาพบกันแล้วก็จากกันไป ตามเส้นทางเดิม

ประสบการณ์ชีวิตที่แต่ละคนมีนั้น เป็นประโยชน์กับตนเองและผู้อื่นเสมอ

เราจึงเป็นอาจารย์ของกันและกันได้ครับ

ใจสำคัญที่สุด

ก่อนที่จะคิดหวังสิ่งใดในโลกนี้หรือโลกหน้า ต้องดูใจของเราเองก่อนครับ

ต้องดูใจ ฝึกใจ ฝืนใจ เรียกว่าเจียรไนใจตนเองให้ได้ก่อน เป็นประการแรก

เพราะข้าศึกที่สำคัญที่สุด ไม่ใช่ศัตรูที่ทองเห็นตรงหน้า

แต่เป็นใจของเราที่ซ่อนอยู่ในตัวเรา

ความปรารถนาดีของเรานั้น ยังคงหวังต่อไปได้ แต่ต้องใช้ปัญญาในการเผชิญกับผู้อื่น

ถ้าเขาแข็ง เราต้องอ่อน

ถ้าเขาอ่อนเราต้องแข็ง

อย่างไรก็ดี เมตตาธรรมนั้นถือว่าใช้ได้ดีที่สุดครับ จะทำให้เราอยุ่กับสังคมได้ครับ

นำคำที่ว่า ผู้ให้ ยอ่มเป็นที่รักของผู้รับ ไปใช้ ก็จะช่วยได้ครับ

ด้วยความปรารถนาดี

• เป็นตัวอย่างของความมุ่งมั่น
• ใจเป็นนายกายเป็นบ่าว
• สติที่สมบูรณ์ย่อมคุมทั้งกายและใจได้ค่ะ
• Lin Hui ชื่นชมกับคนที่มีความมุ่งมั่นและมีควาเพียรจะทำสิ่งใดก็ให้ทีสมความตั้งใจ
• ขอให้กำลังใจ อ.ศุภฤกษ์ ปั้นทอง ขอให้ความเพียรบรรลุผลค่ะ
• ขอบคุณท่านฑูตที่ติดตามข่าวมาตลอดแล้วนำข่าวมาเล่าสู่ชาว G2K ให้ได้รับรู้เสมอมาค่ะ

"จะไกลแค่ไหน ไม่เคยสิ้นหวัง

จะไม่มีหยุดยั้ง พลังฝันอันเร่งเร้า

ไม่ลังเลและขลาดเขลา สู่เป้าหมายอันใฝ่หา

อาจจะล้มเซถลามากี่ครั้ง ก็ยังรักยุติธรรม"

ขอมอบเนื้อเพลงท่อนหนึ่ง ของเพลงสู่ฝันอันยิ่งใหญ่ ภาคภาษาไทย แด่ อ.ศุภฤกษ์ ปั้นทอง ค่ะ

สวัสดีค่ะท่าน

ท่านเปลี่ยนรูปใหม่ดิฉันจำไม่ได้ค่ะ

การเดินทางด้วยใจนำทาง ทำให้ผู้เดินทางพร้อมที่จะพบกับสิ่งต่างๆ ในการเดินทางนะคะ ดิฉันเชื่ออย่างนั้นค่ะ

สุขสันต์วันสงกรานต์ค่ะท่าน

ขอบคุณค่ะ

กราบสวัสดี อ.พลเดชค่ะ

• มาน้อมรับธรรมะของท่านเพิ่มค่ะ
• "ผู้ให้ย่อมเป็นที่รักของผู้รับ"
• ขอบพระคุณค่ะ

คุณ Lin Hui ครับ

ความเพียรดังกล่าว เกิดกับใครก็มีคุณค่านะครับ

อดสะท้อนใจไม่ได้ว่า ครอบครัวของ อ.ศุภฤกษ์คงจะห่วงใยมาก ที่เป็นเช่นนี้

ผมเคยได้ข่าวมีคนไทยปั่นจักรยานรอบโลกเหมือนกันแต่รู้สึกจะไป 2 คน ซึ่งก็ยังดีกว่าไปคนเดียว

อย่างไรก็ตาม ได้แต่เอาใจช่วยและช่วยเหลือตามสมควรนะครับ

ใครจะไปรู้ ในอนาคต เมื่อเกษียณราชการ ผมอาจมีความคิดอะไรทำนองนี้เหมือนกัน

จะได้ระลึกถึงวันนี้

ขอบคุณครับที่มาทักทายกัน

คุณใบไม้ย้อนแสงครับ

ขอบคุณแทนอาจารย์ครับ

เนื้อเพลงดีมากครับ

คุณ Jaewjingjing ครับ

สุขสันต์วันสงกรานต์เช่นกันครับ

ขอให้เจริญสุขทั้งทางโลกและทางธรรมนะครับ

ใจนำทางนั้นถ้าเป็นใจที่เป็น สัมมา และมีปัญญา ก็จะนำไปแต่ในทางที่ดีงามครับ

อย่างไรก็ดี อุปสรรคและความยากลำบากก็เป็นองค์ประกอบที่สำคัญที่จะขาดไม่ได้ หากต้องการความสำเร็จในสิ่งที่ปรารถนาครับ

บางที มนุษย์เราจะมองความทุกข์ ความลำบากผิวเผินไปครับ

เจริญสุขครับ

คุณคนไม่มีรากครับ

ลองทำดูนะครับ

การแผ่เมตตาที่แบมือทั้งสองข้างแล้วผายมือออกไปข้างหน้ากระจายพลังบุญที่มีอยู่และจะออกไปผ่านฝ่ามือทั้งสอง ให้กับวิญญานทุกผู้ทุกนามในสากลโลก

ถ้าให้ด้วยใจ ทั้งใจและกายสัมพันธ์กัน จะรู้สึกถึงความปีติจากการให้ครับ

แม้จะไม่เห็นผู้รับโดยตรง แต่ก็ได้กลับมาแล้ว

คือความสุขใจ

ที่ได้ให้ ในทุกขณะ

ความจริง การรดน้ำในเทศกาลสงกรานต์ ก็เป็นภูมิปัญญาคนโบราณที่ต้องการจะให้เราเป็นผู้ให้ความเย็น ใส สดชื่นแก่ผู้อื่น น้ำ ก็คือน้ำใจด้วยครับ

ด้วยความปรารถนาดี

สวัสดีค่ะพี่โยคี

ขอปรบมือให้กับ อ.ศุภฤกษ์ ปั้นทอง และนักเดินทางทุกคน จะเดินด้วยกาย หรือใจ ก็สุดแท้แต่

การเดินทางผู้เดียว เป็นความเข้มแข็ง ประสบการณ์ และการแก้ไขอุปสรรค ต้องใช้ปัญญาที่มีอยู่อย่างเดียว รอดหรือไม่รอด เราเท่านั้นจะรับรู้

ขอขอบคุณ ที่พี่โยคีเป็นผู้ให้กำลังใจที่ดี ทำให้นักเดินทางหลายๆคน มีกำลังใจ มุ่งไปสู่จุดหมายปลายทางที่ตั้งไว้อย่างอบอุ่นใจค่ะ

โยคีน้อย

สวัสดีค่ะคุณพลเดช

ประทับใจในความเพียรและความอดทนของอ.ศุภฤกษ์มากค่ะ

แต่ผลของความเพียรก็ย่อมเป็นผลเลิศแต่ตัวอาจารย์เช่นกัน รวมถึงเป็นการจุดประกายใหักับผู้อื่นๆ ด้วย ว่าเราสามารถทำสิ่งใดๆ ให้ลุล่วงได้หากมีความเพียร ถึงแม้จะไม่สำเร็จดังตั้งใจ แต่ก็ยังสำเร็จที่ได้ลองทำอย่างตั้งใจ

ขอบคุณอ.ศุภฤกษ์ และคุณพลเดชมากๆ ค่ะ

โยคีน้อย ทำให้นึกถึงภาพการเดินทางที่เคยวาดไว้

มุ่งมั่นหนอ

โดดเดี่ยวหนอ

แต่ละคืนที่ผ่านไป คงไม่ใช่ง่าย

ค่ำไหน นอนนั่น

อ.ศุภฤกษ์เล่าว่าบางช่วงที่ไม่ถึงเมือง ก็ต้องไปขอค้างคืนกับร้านขายของข้างทาง เช่นร้านขายหวาย

บางทีไปแวะร้านน้ำชา ก็โดนเรียกเงินแพงเกินเหตุ และทำท่าจะรุม ถ้าไม่ยอมจ่าย ก็ไม่ให้ไปต่อ...

ก็ต้องแก้ปัญหาเฉพาะหน้า จนเอาตัวรอดไปได้

เหล่านี้.......ทำให้ต้องเข้าใจว่า คนอายุถึง 64 ปีแล้ว เคยเป็นอาจารย์ใหญ่ คงต้องเป็นความฝันสูงสุดมากที่ทำให้ต้องมาทนทำในสิ่งเหล่านี้ ทำไมต้องเสี่ยง ที่นอนแต่ละคืนก็ไม่เคยได้รู้ว่าจะได้นอนที่ไหนและปลอดภัยหรือไม่(ยกเว้นจุดที่เจอสถานทุตไทย)

คนเดนทางหลากหลายรูปแบบและเส้นทาง

โยคีน้อยก็เป็นเส้นทางหนึ่ง......ที่อยู่ในอ้อมอกของพระธรรมทูต :)

พี่เอง ก็เป็นนักเดินทาง ไปอยู่ ณ จุดหนึ่งของเส้นทางชีวิตและเส้นทางธรรม

เมื่อถึงเวลา ก็เจอกัน

ในเช้าวันอาทิตย์ที่ อ.ศุภฤกษ์จะปั่นจากไป ลืมบอกไปว่า มีพระสงฆ์อีกองค์หนึ่งชื่อตุนันท์ เดินทางมาอยู่ณ บ้านพักของพี่พอดีโดยบังเอิญ

จึงเป็นสิ่งที่น่าคิด

ในวันสงกรานต์ที่ 13 เมษายน 2551 นักเดินทาง 3 ชีวิตมาพบกัน....แล้วก็จากกัน ในวันเดียวกัน

ยินดีให้กำลังใจเสมอ

เอาดอกไม้ปีใหม่มาฝากครับ

อ.กมลวัลย์ครับ

ความฝันของ อ.ศุภฤกษ์คือทำสถิติโลก เป็นนักปั่นจักรยานรอบโลกที่มีอายุมากที่สุดในโลกคือ 69 ปี (คืออีก 5 ปี ข้างหน้า)และเป็นคนไทย

จุดประกายให้คนอื่นจริงๆ ครับ ทำไมจึงมีความมุ่งมั่นถึงปานนั้น

เดลีเป็นเพียงจุดผ่านจุดหนึ่งในเส้นทางรอบโลก

แต่คิดว่าได้ให้ข้อคิดมากทีเดียว

คงต้องติดตามข่าวของ อ. ศุภฤกษ์ต่อไปครับ

ขอบคุณครับ

ลุงเอกครับ

กราบขอบพระคุณครับ

ดอกไม้สวย ละมุนละไม สัมผัสใจได้ดีมากครับ

ถ้าเป็นการรบ 5 ปี ถือว่านานไหมครับ เดินทางรอบโลกแบบนี้

อ.ศุภฤกษ์ต้องมีวิญญานของนักรบแน่นอน

และมีความมั่นใจว่าจะพิชิตศึกนี้ได้

ชอบประโยคนี้จังค่ะ “นักรบนั้นถึงแพ้ก็ไม่เป็นไร ขอให้แพ้อย่างมีความหมาย”

มาอวยพรวันปีใหม่ไทยค่ะ ขอให้ท่านและครอบครัว จงมีความสุข สงบ สดชื่นและสุขภาพแข็งแรงนะคะ

คุณพี่ศศินันท์ครับ

ขอบพระคุณครับและขอให้พรนั้นบังเกิดผลกลับไปยังผู้ให้เป็นทวีคูณเช่นกันครับ

แพ้อย่างมีความหมาย คือไม่ได้แพ้ครับ

ในทางทหาร พวกนักรบ คงทราบดี

แพ้อย่างไร ที่ทำให้ผู้ชนะสูญเสียเช่นกัน

ในทางธรรม แพ้อย่างมีความหมาย คือเห็นประโยชน์และคุณค่าของความพ่ายแพ้นั้น

ในความเป็นจริง ทั้งการชนะและการแพ้เป็นส่วนประกอบสำคัญของกันและกัน

รู้ชนะอย่างเดียว ก็จะหลุดพ้นไม่ได้ ต้องรู้แพ้ด้วยครับ

สวัสดีวันสงกรานต์ครับ

สุดยอดครับ อิอิ

คุณ Suksom

เมื่อทุกคนต้องเดินทาง

ก็คงต้องมียุทธศาสตร์สำหรับชีวิต

ของแต่ละคน

อ.ศุภฤกษ์คงค้นพบสำหรับตัวเองแล้ว

กราบสวัสดีวันปีใหม่ไทยค่ะ..

เข้ามารับสิ่งดี ๆ สำหรับชีวิต..จากท่านอาจารย์ค่ะ..

ทุกข้อความสนทนา..น้อมรับเป็นแนวปฏิบัติในชีวิตที่ยังคงเหลืออยู่ค่ะ..

ขอเป็นหนึ่งกำลังใจแด่..อ.ศุภฤกษ์..สำหรับความมุ่งมั่นสู่ "ปลายทางฝัน" ของท่านด้วยค่ะ

กราบสวัสดี อ.พลเดชค่ะ

• มาอ่านเพื่อรับธรรมะทุกเช้าค่ะ

" มุ่งมั่นหนอ โดดเดี่ยวหนอ แต่ละคืนที่ผ่านไป คงไม่ใช่ง่าย ค่ำไหน นอนนั่น"

• คงเป็นสัจธรรมของชีวิตนะคะ ไม่เพียงการเดินทางของ อ.ศุภฤกษ์เท่านั้น

• บางทีเราก็เพลิดเพลินค่ะ ลืมเป้าหมายอันแท้จริง...แก้ตัวเป็นพัลวันกับตัวเองว่า ก็พักแค่เดี๋ยวเดียวเอง...คงไม่เป็นไร.

อ.วัชราภรณ์ครับ

ของคุณครับที่มาทักทายกัน

เรื่องของ อ.ศุภฤกษ์เป้นกรณ๊ที่น่าศึกษา ถึงความมุ่งมั่นที่จะทำสิ่งที่ท้าทายชีวิต ซึ่งพวกเราหลายคนก็อาจจะมีความคิดเช่นนี้เหมือนกัน แต่ยังไม่มีโอกาสและเวลา

ผมติดตามอ่านบันทึกของอาจารย์แล้ว มีประโยชน์และน่าสนใจยิ่ง G2K ดีตรงนี้ ที่เราสามารถได้รับความรู้จากทุกคน

เรื่อง Homa School น่าสนใจมากครับ ซึ่งในต่างประเทศทำมานานแล้วและได้ผลดี

อย่างไรก็ดี สำหรับ เห็นว่า ครอบครัวนั้นสามารถเป็นโรงเรียนของลูกได้เสมอ ครอบครัวผมเป็นครองครัวนักการทุต จึงต้องอพยพไปต่างประเทศเป็นช่วงๆ ก็อาศัยการสอนลูกที่บ้านเสริมด้วย ซึ่งได้ผลดีและคล้ายกับที่อาจารย์เล่า

ผมจึงเห็นว่าพ่อแม่นั้นเป็นครูของลูกอยู่แล้วตามธรรมชาติ และครอบครัวก็เป้นโรงเรียนของลูกอยู่แล้วเช่นกันซึ่งมีความสำคัญไม่แพ้โรงเรียนข้างนอก

ดังนั้นแม้ครอบครัวทั่วไป ลูกไปเรียนข้างนอกแล้วก็ตาม พ่อแม่ก็ยังควรที่จะเป็นครูและสอนลูกที่บ้านด้วย

ปัญหาที่เป้นอยู่ อาจารย์คงทราบดีว่า ผู้ใหญ่มักจะอ้างว่าไม่มีเวลาสอนลูก ซึ่งผิด

บางครั้งคนเราก็ไม่เห็นความสำคัญของสิ่งใก้ลตัว ที่ควรจะรับผิดชอบเป็นประการแรกแทนที่จะปล่อยให้เป็นภาระของโรงเรียนข้างนอก

และบางครั้งสิ่งที่สำคัญที่สุดของตัวเอง คนเราก็ลืม"จัดการ" ก็คือใจ ของตัวเอง

ใจต้องเจียรไนครับ

เรามัวแต่มองหาสิ่งที่ดีงามข้างนอก ต่อสู้แสวงหาซึ่งความสำเร็จในโลกภายนอกเพื่อให้ได้มาซึ่งลาภ ยศ สรรเสริญและสุข แต่ลืมจัดการกับสิ่งที่มีค่ามากที่สุดในใจตนเอง

คือ ใจ ที่มีค่าดั่งเพชร

ต้องเจียรไนเพชรเม็ดนี้ก่อนเพื่อนเลยครับ

ตัวอย่างที่อาจารย์นำเสนอ คุณพ่อคุณแม่ของน้องก้านตองกำลังเจียรไนน้องก้านตองให้เป็นเพชร ก็แสดงว่าใจของทั้งสองท่านเป็นดั่งเพชรแล้ว

ขอชื่นชมผู้ปกครองทั้งสองท่านครับ

จะตามอ่านเรื่องในบันทึกอาจารย์ต่อไป

ด้วยความปรารถนาดี

สวัสดีค่ะท่าน

กลับเข้ามารับพรจากท่านค่ะ

เป็นพรที่ตรงใจ ตรงสถานการณ์กับดิฉันจริงๆ ราวกับท่านล่วงรู้

ขอบพระคุณค่ะ

คุณคนไม่มีรากครับ

สวัสดีตอนเช้าครับ

แลกเปลี่ยนอาหารสมองกันนะครับ

ผมคิดว่าคนเราทุกคน ที่ต่างมีชีวิตอยุ่กันในทุกวันนี้ อาจจะมีความฝันกันมากมายจนบางครั้งทำให้ทิศทางสับสน ลืมเป้าหมายใหญ หรือบางคนอาจจะยังไม่มีเป้าหมายใหญ่ในชีวิตเลย

ผมคิดว่า ต้องรีบกลับมาดู"ใจ"ของตนเอง

ดู อย่างวเดียวไม่พอ ต้องเอามาทดลอง ตรวจสอบ วิเคราะห์ และอาจจะเอ็กซเรย์ หรือผ่าตัดด้วยซ้ไป

เพราะหากยังไม่รู้ "ใจ" ของตัวเอง จะไปต่อสู้ภายนอก ลำบากครับ

คงต้องเป็นนักวิทยาศาสตร์สำหรับใจตนเองนะครับ

ดูกันแล้วเป็นอย่างไร เล่าสู่กันฟังต่อไปนะครับ

ด้วยความปรารถนาดี

• ท่าน อ.พลเดชคะ
• คนไม่มีรากจะหาเวลาพิจารณาค่ะว่า อะไรกันแน่คือ เป้าหมายของเรา..แล้วจะมาเรียนให้ท่านทราบค่ะ

คุณ Jaewjingjing ครับ

มนุษย์เราเหมือนกระทงที่อยู่ในน้ำนะครับ

ลอยไปตามกระแสน้ำ ตามสภาพอากาศและฤดูกาล

ผมเคยใช้เรือข้ามฝากจากฝั่งธนบุรีไปฝั่งพระนครบ่อยๆ โดยเฉพาะท่าพระจันทร์ไปท่าวัดระฆังและบางกอกน้อย

เคยดูสิ่งที่อยู่ในน้ำและที่ลอยไปตามน้ำ

บ้างก็ลอยอยู่แถวริมตลิ่ง เรือวิ่งผ่านไปมาทีไร ก็กระเพื่อมแต่ก็ไม่ไปไหน

บ้างก็ลอยอยู่กลางแม่น้ำ เรือมา คลื่นมากระทบก็ค่อยๆ ลอยไปไกลยิ่งขึ้นๆ

ความยากลำบากในชีวิตนั้นความจริงเป็นเรื่องดีครับเพราะทำให้ได้พัฒนา ทำให้สามารถลอยไปไกลถึงปากน้ำได้

พูดถึงความยากลำบากนี้ บางที คนอินเดียที่ยากจน อาจกำลังฝึกใจตนเองก็ได้นะครับ ทนอยู่กับสิ่งที่ไม่น่าทนได้(สำหรับคนชาติอื่น)

ถ้าเราได้ไปเห็นสภาพวิถีชีวิตคนอินเดีย เราจะลืมความทุกข์ของเรา คนเมืองกรุงไปได้เยอะ

บางที การได้รู้ว่า ชีวิตเราอยู่ในจุดไหนของโลก ก็เป็นการได้รับกำลังใจที่ดีครับ

ด้วยความปรารถนาดี

ขอคารวะแด่นักสู้ ผู้ล่าฝันค่ะ

ถ้าเราได้ไปเห็นสภาพวิถีชีวิตคนอินเดีย เราจะลืมความทุกข์ของเรา คนเมืองกรุงไปได้เยอะ

นี่ก็จริงแสนจริงอีกค่ะ เห็นมาแล้วค่ะ

คุณพี่ศศินันท์ครับ

อินเดียเป็นที่พระพุทธองค์เลือกมาค้นคว้าทางจิตจนบรรลุ

ปัจจุบันอินเดีย ก็ยังเป็นห้องทดลอง ที่ยังมีเครื่องไม้เครื่องมือและองค์ประกอบครบถ้วนสำหรับการค้นพบทางจิต

หากเพีบงผู้ใฝ่รู้ (หมายถึงคนไทยทั่วไป )จะไปสัมผัสด้วยตัวเอง ก็จะเป็นประโยชน์กับชีวิตข้างหน้าอย่างแน่นอนครับ