"โลกร้อนเพราะหมากับยุง(แถมตะกวดอีก1ชนิด)"

หมาเวลามันคันมันก็จะเกายิกๆๆๆ ใช้ทั้งปากใช้ทั้งเท้ามั่วไปหมด สารพัดวิธีเกาให้หายคัน แถมบางตัวยังมีกะดื๊บๆ กลิ้งหรือถูไปกับพื้นถนน บางตัวน่าสงสารมาก เกาจนเลือดออกแล้วยังไม่หยุด ถ้ามันคิดได้ก็คงจะคิดว่า

"ตูก็เกาถูที่คันแล้วนี่นา ทำไมไม่หายคันเสียสักที"

"เอ๋ง...เอ็ก!! เหม็นกลิ่นหมาเน่าที่ไหนฟะ" 

ยิ่งคันยิ่งเกายิ่งเกายิ่งมัน แต่ก็มีบางตัวที่ฉลาด ไปนอนฝึ่งแดดฆ่าเชื้อโรคเฉยๆ นั่นอาจเป็นวิธีที่ดีที่สุดของการหนีทุกข์ของหมาขี้เรื้อน ถ้าตัวไหนมีหมา(นุด)สัมพันธ์ดี ก็จะใช้ปาก งั๊บๆๆๆ เกาให้หมาตัวอื่น

คนเราเองเวลากลุ้มใจขึ้นมาก็แทบจะเอาเท้าก่ายหน้าฝาก พยายามแก้ปัญหาสารพัดวิธี แต่ส่วนใหญ่จะเป็นการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ (เกาไม่ถูกที่คัน) ยิ่งแก้ยิ่งบานปลาย มีตัวอย่างให้เห็นตั้งแต่ระดับรากหญ้าจนไปถึงระดับประเทศหมาอำนาจ ยิ่งแก้เลยยิ่งยุ่งเป็นลิงแก้แหเลยทีเดียว

เวลาที่หมามันได้ยินเสียงร้อง เอ๋งๆ หรือเสียงคำรามใส่กัน มันก็จะวิ่งเข้าไปร่วมวงเห่าหอนทันที เห็นหมาตัวอื่นวิ่งไป ก็วิ่งไปบ้าง ส่วนใหญ่จะเป็นหมาเจ้าถิ่นที่ก่อเหตุ เห็นหมาแปลกหน้าเป็นไม่ได้ ต้องแยกเขี้ยวยิงฟันขู่คำราม แสดงความเป็นเจ้าถิ่น ช่วงนี้จะเป็นช่วงดมกลิ่นเลียปาก หากหมาแปลกหน้าไม่มีท่าทีสิโรราบให้ ก็จะเกิดการหมาหมู่เกิดขึ้น

พฤติกรรมเช่นนี้พบในคนและกลุ่มชนได้มากมาย ตั้งแต่จิ๊กโก่ปากซอยไปจนถึงนักเลงหมาวิทยาลัย  หากมองขึ้นไปในระดับที่ใหญ่ขึ้นก็อาจจะไม่แปลกใจ ที่พฤติกรรมของสื่อสารมวลชนก็เป็นเช่นนี้ด้วย เมื่อรู้ว่าคนสนใจข่าวร้ายมากกว่าข่าวดี เราจึงเห็นหน้าหนังสือพิมพ์เกือบทุกฉบับมีแต่ข่าวร้ายรายวัน มีตั้งแต่ร้ายเล็กน้อย ร้ายปานกลาง ร้ายแรง หรือร้ายกระปริปกระปรอย  ร้ายจนร้ายปกติ แถมหน้าบันเทิงก็จะมีข่าวในมุ้งข่าวกระซิบกระซาบเรื่องของดาราชาวบ้านกัน โอ้....แถมยังขายดิบขายดีอีกต่างหาก หากมีภาพกระตุ้นให้เป็นสัตว์

ยุงที่มีอายุได้เพียง 15 วัน แต่ทำไมยุงมันถึงฉลาดกันนัก สงสัยจะมีมหาวิทยาลัยสอนยุงให้หัดกัดแบบเรียนอึดใจเดียวจบ หรือมีการถ่ายทอดประสบการณ์จากรุ่นไปสู่รุ่น ยุงตัวไหนโดนตบตาย ก็จะมาเข้าฝันบอกยุงลูกหลาน ไม่ให้กัดแบบตน ยุงบางตัวกัดจิ๊ดเดียวแล้วบินหายไปเลย บางตัวก็กัดแบบกลัวคนจะเจ็บ บางตัวก็กัดในมุมอับที่ตบไม่ได้ ยุงพวกนี้จบปริญญามาแน่นอน แต่ก็มีบ้างยุงบางตัวที่เป็นยุงพลีชีพที่ขอให้ได้กัดโดนตบก็ยอม แถมยังมีบางตัวกินจนตัวตายเพราะบินหนีไม่ไหวอีกต่างหาก 

พฤติกรรมเช่นนี้พบในคน โดยเฉพาะยุงสีกากีที่เลือกดูดเลือดแต่คนจนๆ เป็นยุงโจรในคราบยุงพิทักษ์สันติราษฎร์ เป็นยุงคอรัปชั่นที่ทำให้คนในระดับรากหญ้าเกลียดสีกากีอย่างที่สุด เชื่อว่าคนร้อยละ 70 เคยโดนยุงประเภทนี้กัดมาแล้วอย่างน้อยก็ครั้งหนึ่งในชีวิต ยุงพวกนี้ไม่ยอมสูญพันธ์เสียด้วยสิ "ยุงร้ายกว่าเสือ"จริงๆ 

มียุงหลายประเภท หลายสี หลายชนิดหลายพวก ยุงบางตัวก็มีอำนาจ ยิ่งกินเลือดกินเนื้อ ยิ่งมีกำลังแถมยังพัฒนากลยุทธ์วิธีการกัดให้ไม่รู้สึกตัวอีกต่างหาก กินกันตั้งแต่ภารโรงไปยันรัฐมนตรี แต่ก็มียุงบางตัวที่มีปีกก็บินหนีไม่รอด เพราะกินเลือดไปมากกว่า 7แสนลิตร 

มดแมงหมาแมวหรือแม้กระทั่งยุงมันมีสมองขนาดไหนกันเชียว ทำไมมันถึงฉลาดกันนัก มนุษย์ที่อ้างตัวว่าเป็นสัตว์ประเสริฐ คิดหรือว่าสมองและปัญญาอันล้ำเลิศของตน จะแตกต่างกับ "พฤติกรรมหมาปัญญายุง" 

.

หมาหัวเน่า