เรียนรู้ : พรอันสูงสุด
เมื่อสองวันก่อนพี่โอ๋นำหนังสือ "พรอันสูงสุด" (The Ultimate Gift โดย จิม สโตวอลล์ และ SIHM แปล) ของคุณเอื้อมาให้อ่าน หลังจากพี่โอ๋และลูกชายทั้งสามได้อ่านจบแล้ว เลยส่งต่อมาให้ผู้เขียน (ลูกสาวอีกคน-อิ อิ)
เริ่มอ่านด้วยความเกรงใจ เดี๋ยวกลัวพี่โอ๋จะถามว่าเป็นอย่างไร ?? แล้วจะตอบไม่ถูก.. แต่พออ่านบทนำและบทแรกก็วางไม่ลงเลย ได้ข้อคิดมากมายจนบรรยายแทบไม่ถูก อีกทั้งเรื่องราวดำเนินไปอย่างลุ้นและน่าติดตามกับเงื่อนไขและภารกิจสำหรับพรอันสูงสุดแต่ละข้อในแต่ละเดือนเป็นเวลาตลอดปี หากไม่สำเร็จ เขาก็จะไม่ได้รับมรดกดังเช่นคนอื่น ๆ
โดยปรกติขอบอกตามตรงว่า ผู้เขียนชอบอ่านหนังสือโดยเริ่มอ่านเรื่อย ๆมาจากข้างหลัง ดังนั้นจึงเป็นคนที่ชอบพลิกดูบทจบก่อนว่าเป็นอย่างไร (หากไม่ถูกใจก็อาจวางมือกลางคัน -ประมาณนั้น) เล่มนี้ดูเหมือนจะเป็นเล่มแรกที่ไม่ได้เปิดดูตอนจบ แต่อยากจะอ่านไปลุ้นไปว่า"เขา" จะผ่านพ้นพรแต่ละข้อและสุดท้ายจะได้รับมรดกล้ำค่าหรือไม่??? ซึ่งผู้เขียนไม่ขอบรรยายเนื้อเรื่องแต่อยากจะบันทึกสิ่งที่ได้เรียนรู้จากการอ่านหนังสือเล่มนี้กับ "พรอันสูงสุด" ในแต่ละข้อ
เริ่มจาก
"พรอันสูงสุด" ในแต่ละข้อ ที่ผู้เขียนได้เรียนรู้ เป็นพรที่เราสามารถได้รับ โดยไม่ต้องแสวงหาหรือร้องขอจากที่ใดเลย แต่เกิดจากผลการปฏิบัติของตัวเรานั่น บางข้ออาจจะช้า เร็ว หรือเห็นผลทันตา เอ๊ะ ! ถูกหรือเปล่า ???
อีกทั้งบทนำที่ผู้เขียนชอบมาก ขอนำมาเก็บไว้ในบันทึกดังนี้
มนุษย์มิอาจเลือกเกิดตามใจกำหนด
...มิอาจเลือกตายตามใจปรารถนา
...มิอาจยืดกาลเวลาตามใจต้องการต่อหน้าชีวิต และวันเวลา
เขาพบตนเองตัวเล็ก และไร้อำนาจ
...มิอาจโต้แย้ง หรือต่อรอง
ชีวิตและวันเวลา
เป็นสัจธรรมที่ยิ่งใหญ่ เกินกว่าที่จะบรรจุไว้ในมือมนุษย์
มิใช่สมบัติส่วนตัวที่มนุษย์เป็นเจ้าของ
แต่...เป็นพรประทานจากเบื้องบนในวันนั้นที่เขาก่อเกิดเป็นตัวตน
เขาหลับสนิทในความมืด...ไม่รู้เรื่องราว และความเป็นมา
ลมหายใจ...ของขวัญชิ้นแรกจากสวรรค์ ปลุกเขาให้มีชีวิต
แม้จะแตกต่าง และไม่เท่ากันในสิ่งที่มี
แต่...ไม่เคยขาดแคลนสิ่งใน
เขามั่งคั่งด้วยศักยภาพ เพียงพอที่จะก้าวไปอย่างสร้างสรรค์ชีวิตจึงกลับเป็น "พรอันสูงสุด" ที่มนุษย์ได้รับ
พร้อมกับเสียงเรียกเชิญจากเบื้องบน ให้ก้าวเดินในกาลเวลา
...เติบโต และให้ดอกผลตามฤดูกาล แก่ผืนแผ่นดิน
จนกว่าจะถึงวันนั้น ที่ถูกกำหนดให้ต้องโบกมือลา
เพื่อกลับคืนสู่อ้อมแขนถิ่นกำเนิดของชีวิตน.สาราจิตต์
ความเห็น (12)
ขอบคุณ...คุณศิริมากนะคะ...ที่นำมาบอกเล่า ขอบคุณพี่โอ๋...ที่นำหนังสือนี้มาแบ่งปันคุณศิริ...และขอบคุณคุณเอื้อ...ที่นำหนังสือนี้มาแบ่งปันพี่โอ๋และลูกๆ...
กะปุ๋มเข้ามารับพรค่ะ...
(^____^)
กะปุ๋ม
คุณศิริคะ
- เข้ามารับพรก่อนออกเดินทางไปประชุมนอกสถานที่ 20 - 23 เมษายน (ทะเลระยอง)...เชิญน้องกะปุ๋มไปเป็นวิทยากรด้วย
- ขอบคุณสำหรับพรดี ๆ ที่นำมาให้เรียนรู้ในวันนี้
- ขอพรดี ๆ ที่คุณศิริปรารถนา เป็นจริงทุกประการนะคะ
ขอพรอันสูงสุด ช่วยรักษาชีวิตของ พล.ต.ต. นพดล เผือกโสมณ ตำรวจของประชาชนให้อยู่รอดปลอดภัย
ในขณะที่ผมพิมพ์อยู่นี้ ภรรยาผมกำลังเดินทางไปหาดใหญ่ ่เพื่อไปให้กำลังใจน้องสาว และหลานสาวที่กำลังเผชิญกับความทุกข์ใจอันยิ่งใหญ่ครั้งนี้
ขอบคุณ คุณศิริ คุณโอ๋ ที่นำถ้อยคำดีๆ มาเผยแพร่ในเวทีแห่งนี้
ตอนอ่านนี่ (หลายเดือนก่อน) น้ำตาคลอเบ้าตลอดเลย เขียนบันทึกเก็บความไว้ในสมุดโน๊ต กะว่าจะมาเขียนใน blog จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้เขียน ดีใจมากเลยค่ะ ที่คุณศิริเก็บมาถ่ายทอด และ เก็บประเด็นได้อย่างยอดเยี่ยม
ชอบ "อุปสรรคไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าการเผชิญหน้าสิ่งท้าทาย" เข้ากับบรรยากาศ การรายผลตรวจติดตามภายในระบบคุณภาพ ISO ของพวกเราตอนนี้
- ต้องขอบคู๊ณ ขอบคุณ คุณกะปุ๋มเช่นกันค่ะที่ทำให้นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ขอบคุณพี่โอ๋ และขอบคุณคุณเอื้อ ด้วยเช่นกัน มิเช่นนั้นผู้เขียนก็คงจะไม่ได้อ่านหนังสือเล่มนี้ และขอบคุณอีกครั้งสำหรับการแวะเข้ามาทักทายค่ะ
- คุณอึ่งอ๊อบค๊ะ ฝากเที่ยวระยองด้วยค่ะ อยากไป๊ อยากไปมากเลย ไม่ได้ไปมานานแล้ว ทำให้นึกถึงสมัยเรียนมหาลัย ฝากทักทาย+ความคิดถึง ถึงคุณกะปุ๋มด้วยค่ะ
เช่นเดียวกันค่ะ ขอพรอันสูงสุด ช่วยรักษาชีวิตของ พล.ต.ต. นพดล เผือกโสมณ ตำรวจของประชาชนให้อยู่รอดปลอดภัย และขอเป็นกำลังใจให้ภรรยาของอ.ประพนธ์ ได้ปฏิบัติภารกิจสำเร็จลุล่วงด้วยดีค่ะ
- พี่เมตตาค๊ะ เป็นพรง่าย ๆ ที่เราไม่ต้องขอจากที่ใด ๆ ค่ะ แต่พรทั้งหลายจะได้รับจากการที่เราปฏิบัติ สะสมให้ครบทุกข้อค่ะ
- อ.ปารมีค๊ะ ขอบคุณค่ะสำหรับหนังสือ ผู้เขียนได้อ่านโดยไม่ได้ขออนุญาตเจ้าของ เป็นหนังสือที่ดีมาก จนอยากบันทึกข้อคิดที่ได้เก็บไว้ค่ะ สำหรับตัวเองคิดด้วยว่าหากเราได้อะไร จากการทำอะไร ไม่ว่าอ่านหนังสือ ประชุม หรืออะไรก็จะพยายามบันทึกเก็บไว้ อ้อ ! หวังว่าภาคเราจะผ่านพ้นอุปสรรคที่ท้าทายไปได้ด้วยดีค่ะ
อ่านความเห็นอ.ปารมีแล้ว ต้องบอกว่า กลยุทธการยิ่งให้ยิ่งได้นี่ใช้ได้เลยนะคะ เพราะรับมาจากอาจารย์แล้วก็ตั้งเข้าแถวไว้ พอจะคืนหนังสือเล่มก่อนหน้าเล่มนี้ ก็เลยนึกได้ว่า ยังไม่ได้อ่านเล่มนี้เลย เปิดอ่านจากด้านหลัง (ไม่ได้เรียง รู้สึกจะเป็นพรข้อ 9) ก็เลยอยากรู้ว่าเรื่องไปยังไงมายังไง กลับไปอ่านหน้าแรก คราวนี้อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ อ่านก่อนกลับบ้านไปครึ่งเล่ม กลับถึงบ้านระหว่างรอเครื่องซักผ้าทำงานก็อ่านต่อจนจบ ลูกๆเลยสงสัยว่าแม่อ่านอะไรนักหนา ไม่ยอมวาง บอกเขาว่า ดูซิว่ามีใครอ่านเร็วเท่าแม่บ้าง คราวนี้ทุกคนก็คือจับอ่านแล้ว ไม่ยอมวางกันหมด (รวมทั้งคุณพ่อด้วยค่ะ)
อ่านแล้วความจริงก็อยากเขียนนะคะ แต่คิดว่ายังมีอะไรอื่นทำเยอะจัง เลยไม่ได้เขียน เห็นว่าเรื่องดีอย่างนี้ คุณศิริน่าจะได้อ่านด้วยเลยเอามาแนะนำแกมหาเสียงเล็กๆจนเธอนำไปอ่าน ดีใจมากเหมือนกันค่ะ ที่คุณศิริบอกว่าอยากเขียน (ลุ้นมาก ไม่อยากบอกเลย เพราะเธอยุ่งเสียเหลือเกินเหมือนกัน เห็นบอกอยากเขียนอะไรๆหลายอย่างแล้ว แต่พอเลยเวลาไปสักพัก ก็หมดไฟ ได้แต่ลุ้นและคอยถามค่ะ) แล้วก็สมใจ ไม่ผิดหวังเลย คุณศิรินำความมาเขียนต่อได้อย่างดีเยี่ยมเลยค่ะ อ่านละเอียดทุกตัวอักษร บอกได้ว่า คุณศิริถอดมาได้เนียนมากค่ะ ขอบคุณนะคะ
คุณศิริค่ะ
ขอบคุณสำหรับสิ่งดี ๆ ข้อคิดดี ๆ ที่นำมาแบ่งปันค่ะ
หลายคนอาจจะคิดว่า ความสุขเกิดจากการที่เราได้รับสิ่งดี ๆ จากคนอื่น แต่ลืมนึกไปว่า สิ่งดี ๆ ที่จะเกิดขึ้นในชีวิตเรานั้น เรากระทำได้ด้วยตัวเราเอง
ขอบคุณมากค่ะ
ขอบคุณสำหรับพรทั้ง 12 ข้อ
มันเป็นสิ่งที่มีคุณค่า
และมีความหมายที่สุด
สำหรับทุกคน
ดีมากเลยครับ ผมมีโอกาสได้ ฟังหนังสือเสียง พรอันสูงสุด
เป็นหนังสือที่ดีอีกเล่มหนึ่งครับ